To άλμπουμ «Αντήχηση» του Κ. Βήτα κυκλοφορεί από την ΕΜΙ σε CD, digital και σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων.
«Αντήχηση» του Κ. Βήτα από την ΕΜΙ
1. Πρωτέας
Έχω έντονη την εικόνα ενός φέρι μποτ σε τρικυμία. Ήμασταν μια παρέα σε ένα κατάστρωμα και πίναμε μπίρες. Πέφτω σ’ έναν πάγκο και κοιτάζω τον ουρανό αντί για τα κύματα. Εκεί είδα πρώτη φορά τον Πρωτέα να μεταμορφώνεται από τεράστιο ψάρι σε αετό και όλη αυτή η κίνηση να συμβαίνει πολύ αργά. Όταν άρχισε να πετά ένα χέρι με τράβηξε και σηκώθηκα. Είδα απ’ τη μια πλευρά του πλοίου την απόκρημνη πλευρά της Σαντορίνης να τρέχει δίπλα μου. Όλη τη νύχτα άκουγα τη βροχή να πέφτει σ’ ένα τσίγκο. Στην ηχογράφηση ακούγεται μέσα από πειραγμένες συχνότητες η φωνή του Γ. Ρίτσου να απαγγέλει ένα ποίημα.
2. Εκεί που χάθηκαν όλα τα αντίο
Το έγραψα στα Αναφιώτικα το προηγούμενο καλοκαίρι, ήταν μία ζεστή μέρα. Άφησα το ποδήλατο και μπήκα στην ταβέρνα του Γιώργου. Ήταν μεσημέρι και στην κουζίνα μαγείρευαν. Μια αδύνατη λαντζέρισσα με ένα λυπημένο πρόσωπο είχε σκύψει πάνω από μια τεράστια κατσαρόλα κι έτριβε. Έκλεισα την τελευταία στροφή τέλος του Σεπτέμβρη κοιτάζοντας την άδεια Σταδίου μια Κυριακή απόγευμα.
3. Ένδεια
Γωνία Ιουλιανού και Αχαρνών. Νύχτα, χειμώνας του ’12. Από ένα διαμέρισμα ακούγεται ένας καυγάς. Σπάνε τζάμια και πέφτουν θρύψαλα στον έρημο δρόμο. Όλα γύρω μου φαίνονται πολύ παλιά και ταυτόχρονα πολύ καινούργια. Ενώ γνωρίζω πού είμαι, ταυτόχρονα νιώθω ξένος. Μοιάζει σαν να είμαστε μόρια μιας αλλαγής. Μάρτυρες ενός γενικότερου διαχωρισμού που θέλει να επικρατήσει. Περπατώ μέχρι το σταθμό και καταλαβαίνω πως φόβος είναι να παραδοθείς στην άγνοια. Εικόνες της πόλης, στιγμιότυπα, άνθρωποι, αποσπασματικές σημειώσεις που τις ένωσα και έφτιαξα αυτό το κομμάτι. Το δούλεψα με τον ίδιο τρόπο που έφτιαχνα τα τραγούδια στην αρχή της μουσικής μου πορείας. Στο τέλος ακούμε μια φράση από τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Βασίλη Τσιτσάνη με την φωνή της Τζένη Βάνου.
4. Ο Ξένος
Νομίζω τον γνωρίζουμε όλοι. Ηχογράφησα το τραγούδι στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο Άργος με ένα αναλογικό τετρακάναλο κασετόφωνο. Είναι ένα τραγούδι που ήθελα να το γράψω πολλά χρόνια και τελικά ήρθε ξεκάθαρο ένα βράδυ, Σεπτέμβρη του ’12.
5. Προσμονή
Είναι ένα τραγούδι για τη σκληρότητα που υπάρχει μέσα μας, για τη μοναξιά, ήθελα να παραπέμπει σε πλατφόρμες τσιμέντου, νομίζω πως ο στίχος στη δεύτερη στροφή (Πώς γυρνάμε γύρω απ’ τη ζωή, αμετάκλητοι και κτητικοί) χαρακτηρίζει όλο το τραγούδι.
6. Βρεγμένο Τηλέφωνο
Ένα τηλέφωνο πέφτει σε μια λακκούβα με νερό. Η επικοινωνία χάνεται. Μια φωνή σε βραχυκύκλωμα προσπαθεί να αφήσει ένα μήνυμα. Μπάσα, πλαστικές σακούλες, ποπ κορν που σκάνε και λούπες της δεκαετίας του ’90 βρίσκονται σε αναστάτωση και προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν αυτό που συμβαίνει. Ο Κώστας Κακκαβάς στην αρχή τηλεφωνάει στη φίλη του για να της πει ότι φεύγει στη Θεσσαλονίκη και ότι θα τη σκέφτεται κάθε στιγμή.
7. Μπλε Καφέ
Μια φίλη μου έχει χωρίσει, κάθεται σιωπηλή ώρες απέναντί μου. Καθόμαστε σε μια καφετέρια χωρίς να μιλάμε μέχρι τα μεσάνυχτα. Έχουμε πάρει δύο σοκολατίνες και 4 καφέδες. Κοιτάζει το πάρκο απέναντι. Κάποια στιγμή το γκαρσόνι λέει πως το μαγαζί κλείνει. Πρέπει να φύγουμε. Πληρώνω και βγαίνουμε στο δρόμο. Τα πεζοδρόμια είναι άδεια. Μπαίνουμε σε ένα ταξί και κατευθυνόμαστε προς Παγκράτι. Φτάνουμε έξω από μια πολυκατοικία. Γυρίζω σπίτι με τα πόδια. Θυμάμαι ένα ποίημα του Weismiller (σιγά-σιγά ο ήλιος χαμηλώνει προς τη Δύση, παραιτείται από τον ουρανό για να πάρουν όλα το χρώμα του βύσσινου και ο κόσμος μεταμορφώνεται σε φωτιά).
8. Ατέλειωτα Χρυσάνθεμα
Είναι μέρες που προσπαθεί να γράψει ένα γράμμα. Περνάει ένας μήνας. Μια εποχή... Βραδιάζει και ξημερώνει χωρίς τίποτε να αλλάζει γύρω. Όμως μέσα κάτι γεννιέται. Χιλιάδες τόξα γύρω από το κέντρο σχηματίζουν κάτι καινούργιο.
9.87
Στο μαύρο τζάμι του ουρανού ένα αστέρι καθρεφτίζεται. Μοιάζει σαν αυτό το λευκό κόσμο που διαγράφει τις κινήσεις ενός χορευτή στον πάγο. Ένα μηχανικό παιδί βγαίνει από την αυλή του σχολείου και παίζει με το αύριο. Ψάχνει να βρει μια φωτιά.
10. Δεν είναι αργά
Είναι ένα τραγούδι για την ελπίδα, την αγάπη. Ξεκίνησα να το γράφω στο διάδρομο ενός νοσοκομείου ένα βράδυ πηγαίνοντας να αποχαιρετήσω για πάντα έναν αγαπημένο φίλο. Το τέλειωσα σε μια ταράτσα στο Περιστέρι και θυμάμαι βγαίνοντας για μια βόλτα στη Θηβών στο δρόμο βρήκα τη μελωδία. Για κάποιους ήχους χρησιμοποίησα ένα παλιό μου συνθεσάιζερ της δεκαετίας του ’80. Τα ακόρντα της κιθάρας μπήκαν προς το τέλος της ηχογράφησης όλου του άλμπουμ.
Info: To άλμπουμ «Αντήχηση» του Κ. Βήτα κυκλοφορεί από την ΕΜΙ σε CD, digital και σε περιορισμένο αριθμό βινυλίων.
13°
