Με αφορμή το θάνατο του David Bowie, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έκανε μία επιλογή των 5 σημαντικότερων κινηματογραφικών του εμφανίσεων. Η λίστα μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τα γούστα και τις επιρροές του καθένα, αλλά όλοι θα συμφωνήσουν ότι η Εικόνα του Bowie ήταν τόσο έντονη όσο και η Περσόνα του.
Ziggy Stardust and the Spiders from Mars
Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1973)
O Aμερικανός D.A. Pennebaker, κινηματογραφιστής «του άμεσου» και ντοκιμαντερίστας, έχοντας ήδη ακολουθήσει τον Ντίλαν στη βρετανική του τουρνέ του ’67, αποφάσισε να καταγράψει τον Bowie στην αποχαιρετιστήρια συναυλία της περιοδείας του Aladdin Sane, στο Hammersmith Apollo του Λονδίνου. Ήταν η τελευταία νύχτα του Ziggy Stardust – ο Bowie «σκότωσε» αυτή τη διαστημική του περσόνα αμέσως μετά, βάζοντας τη θρυλική πια περίοδο των Spiders from Mars στο ντουλάπι της ιστορίας. Η ταινία είναι ένα δοξαστικό παραλήρημα glam πυρετού, συναυλιακής έξαψης, σκηνές από τα παρασκήνια και τον Bowie στο αποκορύφωμα της γυαλιστερής περιόδου του. Η ταινία κυκλοφόρησε σε βίντεο στις αρχές των 80s. Τώρα θα την αναζητάει ο μισός πλανήτης.
Ο «Άνθρωπος που Έπεσε στη Γη», το φουτουριστικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Nicolas Roeg βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αμερικάνου συγγραφέα Walter Tevis, ήταν ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος για τον Bowie. Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρωποειδούς εξωγήινου –πόσο ταιριαστό– του Thomas Jerome Newton, του οποίου το διαστημόπλοιο προσγειώνεται στην επιφάνεια της Γης κι εκείνος περιφέρεται ζώντας σουρεαλιστικές εμπειρίες από την επαφή του με τον πλανήτη μας, προσπαθώντας να βρει τρόπο να φέρει τους δικούς του, εδώ. Ο Bowie είναι ένας ανάλαφρος, υπερευαίσθητος ήρωας, ένα πρόσωπο μέσα σε μία ομιχλώδη, απόκοσμη κομψότητα, τέτοια που καθιερώνεται ως η νέα περσόνα του, ο Λεπτός Λευκός Δούκας. Ο Bowie είχε αποφασίσει να κάνει χρήση κοκαΐνης στα γυρίσματα της ταινίας δίνοντας μία αφαιρετική ερμηνεία και δημιουργώντας έναν ήρωα και μία ταινία από τις πιο παράξενες κινηματογραφικές εμπειρίες που σε στοιχειώνουν για πάντα. Από το φιλμ αυτό είναι παρμένη και η διάσημη φωτογραφία του, το προφίλ με τον όρθιο γιακά, που χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του αριστουργηματικού άλμπουμ του, Low.
Το 1982 ήταν μία τρελή, καμένη εποχή. Οι ρόλοι και τα πρόσωπα που είχε αλλάξει μέχρι τότε ο Bowie ήταν τόσα πολλά που ένα καμένο, οξυζεναρισμένο ξανθό στο μαλλί του ήταν μία επιτυχημένη συμβολική απόχρωση. Νιώθοντας ίσως ότι μεγαλώνει (;) και ότι πρέπει να ανοιχτεί σε νεαρότερο ακροατήριο (;) ο Bowie «κάνει Χριστούγεννα» με τον Bing Crosby τραγουδώντας μαζί του ντουέτο το «Little Drummer Boy» (εκπληκτικά) και κάνοντας μία εμφάνιση σαν αφηγητής στην καρτούν απόδοση για την τηλεόραση του παιδικού βιβλίου του Raymond Briggs, «Ο χιονάνθρωπος». Αξέχαστο θα μείνει σε όλους το ζακάρ, μάλλινο πουλόβερ του, σύμβολο του χριστουγεννιάτικου κιτς, αλλά φορεμένο με τόση κομψότητα, όταν ανεβαίνει στη σοφίτα και αρχίζει να ξεδιπλώνει τις παιδικές του αναμνήσεις. Και ναι, όντως, πολλά πιτσιρίκια τότε τον έμαθαν και έμεινε στο μυαλό τους για πάντα, αυτός ο περίεργος ξανθός κύριος με τα δίχρωμα μάτια.
The Hunger
Merry Christmas Mr. Lawrence (1982)
Το 1983 ο Bowie πρωταγωνίστησε στο καλτ πλέον φιλμ «The Hunger» δίπλα στην Κατρίν Ντενέβ και τη Σούζαν Σαράντον, σαν ο υπέρκομψος βαμπίρ που αναζητάει την αιώνια νιότη και τον έρωτα καταδικασμένος σε μία αιώνια ζωή. Η άλλη ταινία εκείνης της χρονιάς όμως που μπήκε στη λίστα με τις κορυφαίες του, ήταν το «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς» του Ναγκίσα Οσίμα, ένα δράμα αιχμαλώτων πολέμου όπου υποδύθηκε τον Major Jack Celliers, ενώ το επικό σάουντρακ του Ryuichi Sakamoto θα περνούσε και αυτό στην ιστορία. Η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο με τις αναμνήσεις της αιχμαλωσίας του σε ένα γιαπωνέζικο στρατόπεδο αιχμαλώτων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, του Sir Laurens van der Post, σε σενάριο του Paul Mayersberg, ο οποίος είχε γράψει και τον «Άνθρωπο που Έπεσε στη Γη». Ο σκηνοθέτης επέλεξε τον Bowie για τον πρωταγωνιστικό ρόλο αφού τον είχε δει στη συγκλονιστική του ερμηνεία στο θέατρο, στον «Άνθρωπο Ελέφαντα».
Τα μέσα των 80s ήταν μία άνυδρη, μουσικά, περίοδος για τον Bowie, όσο κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει για αυτόν τον καλλιτέχνη. Ήταν όμως και μία καλή ευκαιρία για τον ίδιο, να παίξει με τους ρόλους, τα κοστούμια και τη φαντασία, πρωταγωνιστώντας στο κλασικό πιά, παιδικό φιλμ φαντασίας, Labyrinth του Jim Henson. Μια περιπέτεια στα όρια (ηλικιακά κυρίως) του Μάγου του Οζ, όπου μία νεαρή κοπέλα (η πανέμορφη Jennifer Connelly) προσπαθεί να σώσει τον μικρό αδερφό της από τα νύχια του Τζάρεθ, του βασιλιά των τρολ, αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους ενός παραμυθένιου λαβύρινθου. Το σενάριο είχε γράψει ο γνωστός από τους Monty Pythons, Terry Jones και η ταινία έχει μείνει αξέχαστη για τις πολύχρωμες, ευφάνταστες και ποικίλες εμφανίσεις του Bowie και κυρίως για το τέλεια σχεδιασμένο μαλλί του, να μοιάζει σαν της Tina Turner. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Bowie επέστρεψε στον κόσμο των παιδικών παραμυθιών δανείζοντας τη φωνή του στις ταινίες κινουμένων σχεδίων «Arthur» και «The Invisibles» (2006) και στον τηλεοπτικό «Μπομπ τον Σφουγγαράκη».
Ας μη ξεχνάμε όμως:
Absolute Beginners
Στο «Absolute Beginners» του 1986, ο Bowie υποδυόταν έναν «ήρωα» της εποχής, ένα διαφημιστή και έμενε για πάντα χαραγμένος στη μνήμη μας χορεύοντας με ένα μπλε κοστούμι επάνω στα πλήκτρα μιας γραφομηχανής το διάσημο τραγούδι των τίτλων που είχε γράψει φυσικά ο ίδιος.
Τελευταίος Πειρασμός
Στον «Τελευταίο Πειρασμό του Χριστού» (1988) του Martin Scorsese, ο Bowie υποδύθηκε τον Πόντιο Πιλάτο.
Twin Peaks: Fire Walk with Me
Στο κινηματογραφικό «Twin Peaks: Fire Walk with Me» του 1992, του David Lynch, ο Bowie υποδύθηκε τον πράκτορα του FBI Phillip Jeffries.
Basquiat
Στην ταινία του Julian Schnabel για τη ζωή του ζωγράφου «Basquiat» (1996), ενός από τα «παιδιά» του Factory, ο Bowie έγραφε άλλον ένα αξέχαστο ρόλο παίζοντας με εξαιρετική ομοιότητα τον Andy Warhol.
The Prestige
Με ιδιαίτερη έμπνευση, ο Christopher Nolan επέλεξε τον Bowie για να υποδυθεί τον Σέρβο «μάγο του ηλεκτρισμού» Νίκολα Τέσλα, στην ταινία «The Prestige» (2006).
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
