Ό,τι πάρετε, 3 αστέρια

Michael Kiwanuka - Home Again  (***)

Ο 24χρονος Άγγλος (με ρίζες από την Ουγκάντα) διαθέτει μια old fashion ποιότητα, απ’ αυτές που χάθηκαν στο χρόνο και αναζητούμε πάλι εναγωνίως. Το μουσικό του στιλ και το φωνητικό του ύφος πατάνε γερά στις βάσεις της folk και της soul και το άλμπουμ μπορεί εύκολα να σε παρασύρει στο συναρπαστικό κόσμο του Otis Redding, του Bill Withers, του Van Morrison και του Randy Newman, χωρίς όμως να μπορεί να προσθέσει κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί.

---

Bonobo - Black Sands Remixed  (***)

Το 2010 το «Black Sands» του Bonobo ήταν για πολλούς ένα από τα (electro) άλμπουμ της χρονιάς, άρα δικαίως (;) ακολουθεί και η εκδοχή του με τα remixes, τα οποία έκαναν κυρίως «οικογενειακοί φίλοι» από τη Ninja Tune. Πόσες φορές όμως ένα ανάλογο εγχείρημα μπόρεσε να προκαλέσει πραγματικό ενδιαφέρον; Σχεδόν καμία… Το ενιαίο ύφος διαταράσσεται, υπάρχουν εκδοχές που είναι εκτός πνεύματος, κάποιοι κάνουν πρόχειρη δουλειά ή δεν έχουν να προτείνουν κάτι καλύτερο από το πρωτότυπο. Έτσι κι εδώ θριαμβεύει το «συμπαθές τίποτα».

---

Κ. Βήτα - Χρυσαλλίδα  (***)

Ασκήσεις pop ύφους, ουμανιστικές απόψεις, αναμνήσεις απ’ το παρελθόν της electronica, μελαγχολικές διαπιστώσεις, εικόνες που παίζουν με το λυκόφως και το λυκαυγές, αισθητική και ερμηνεία που μου έφερε στο νου το «νέο κύμα». Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, ο Κ. Βήτα μετακινείται προς τη ρευστότητα, την παιδική αθωότητα, την παιγνιώδη διάθεση και καταφεύγει στο μουσικό παρελθόν για μια χρυσαλλίδα που είναι έτοιμη να πετάξει.

---

Plug - Back On Time  (***)

Ειδικά τα τελευταία χρόνια τα συρτάρια των μουσικών έχουν πάρει φωτιά. Ό,τι κατά καιρούς είχαν «πετάξει» μέσα τώρα ανασύρεται προς χρήση. Ακόμη και τα «περισσεύματα» του ένδοξου παρελθόντος είναι άξια προς έκδοση στο αμήχανο παρόν που έχει αναγάγει τις επανεκδόσεις, τις επανακυκλοφορίες και τις «χαμένες ηχογραφήσεις» σε δισκογραφικό Eldorado. Κομμάτια κι αποσπάσματα από το 90s drum ’n bass του Plug βρίσκουν διέξοδο 15 χρόνια μετά. Γιατί; 

---

dj Food - The Search Engine  (***)

Κι άλλο άσκοπο 90s πισωγύρισμα. Μια δεκαετία –λέει– είχε να βγάλει δίσκο ο dj Food, αλλά μάλλον δεν έλειψε σε κανέναν. Βασισμένος στο «ό,τι θυμάται χαίρεται» και σε παλαίμαχους συναδέλφους που τον βοηθάνε στα φωνητικά (Matt Johnson, Foetus, Natural Self, DK) επιχειρεί να ξεφύγει από το χαρακτηρισμό «dj και παραγωγός» και να κερδίσει μια θέση ως «τραγουδοποιός», αλλά τον εκθέτουν οι περιορισμένες του δυνατότητες.

makismilatos@gmail.com