Η Αστροφεγγιά, το Arthens και το Χάπι του Μάριου Βουτσινά

 Το έχω όλο το πρόγραμμα βραδινής εξόδου μετά μουσικής λαϊκού ρεπερτορίου έστω κι αν δεν πήγα αυτοπροσώπως. Με έχουνε ζαλίσει όλοι πόσο ωραία περάσανε, οπότε παραθέτω εντυπώσεις…

Οι φίλοι μου πηγαίνουν στην «Αστροφεγγιά» και μετά μου δείχνουν μεθυσμένες φωτογραφίες, το πάλκο, τις τραγουδίστριες καθισμένες παραδοσιακά σταυροπόδι, τους τραγουδιστές με τα μικρόφωνα, τον κόσμο να χειροκροτεί στο τσακίρ κέφι, σαν σκηνές από το «Ρεμπέτικο» με σύγχρονα ρούχα. Δεν έχω πάει γιατί δεν έτυχε, δεν έκατσε, αλλά είναι λες και το έχω χτίσει το μαγαζί, από τόσα που ακούω. Η «Αστροφεγγιά» ήταν υπερπαραγωγή-σήριαλ στην ΕΡΤ τη δεκαετία του ΄80 που δεν είχα τηλεόραση, με όλους σχεδόν τους Έλληνες ηθοποιούς, δραματικό σώου που δεν θα το έβλεπα ένυγουεη επειδή είχα διαβάσει το βιβλίο και ήξερα το τέλος (πεθαίνει. Με πίκρα, σα να μην έφτανε που πεθαίνει). Το ξαναπαίζει η ΕΡΤ νομίζω, οπότε μη δίνετε σημασία, δείτε το εσείς, μπας και σωθεί στο τέλος το παλικάρι.

Το μαγαζί «Αστροφεγγιά» στον Άγιο Λουκά είναι άλλο καπέλο: μουσικό, λαϊκό αλλά όχι μπουζουκλερί, κλασσικό αλλά όχι συνηθισμένο. Τραγουδάνε ο Αντώνης Ρεπάνης, που κλείνει 20 χρόνια στο μαγαζί-στέκι, ο Γιάννης Ντουνιάς, ο Βασίλης Χαραλάμπους, η Μαρία Μαραγκουδάκη και η Γεωργία Διακομή. Τους έχω πετύχει όλους κατά καιρούς σε διάφορα μαγαζιά αλλά όχι εδώ, αντάμα, όπου είναι τρομερά πετυχημένο το πρόγραμμα: ολόκληρη η παρέα (μου) εναλλακτικών τυπάκηδων πίνει νερό στο όνομά τους, ότι δεν έχει τίποτα το φέηκ το μαγαζί, ότι βλέπεις/ακούς πραγματική Τέχνη, ότι τα τραγούδια είναι αγαπημένα και οι εκτελέσεις τσίλικες.

Δεν πήγα ξαναλέω γιατί δεν έτυχε, σκέφτηκα ότι θα το δω/ακούσω στο σάιτ το πρόγραμμα, αλλά το σαιτ είχε πέσει, το φέησμπουκ ήταν περιληπτικό, έσκυψα πάνω από τις φωτογραφίες κι έβαλα στο Γιουτιουμπ να ακούσω τους πρωταγωνιστές, μπας και άλλαξε κάτι από την τελευταία φορά που τους πέτυχα κάπου, νομίζω στην Καισαριανή; Ένα θολό βράδυ πριν οκτώ-εννιά χρόνια, θυμάμαι τον Γιάννη Ντουνιά να τραγουδάει, την Ιωάννα Κλειασίου και τον Γρηγόρη Ψαριανό στο τραπέζι μας να μην τραγουδάνε μεν αλλά να χτυπάμε παλαμάκια δε όλοι παρέα με πολύ κέφι. Η Ιωάννα είχε γράψει το υπέροχο βιβλίο για τον Γιώργο Ζαμπέτα, («Βίος και πολιτεία: και η βρόχα έπιπτε στρέητ θρου»). Ο Γρηγόρης είχε ξεκινήσει υπέροχη καριέρα στην πολιτική. Όλα ήταν υπέροχα, και ο Ντουνιάς ακόμα υπεροχότερος.

Έτσι είναι και τώρα στην «Αστροφεγγιά», με χορταστικό μενού (25 ευ) και λογικές τιμές για ζωντανό πρόγραμμα που κρατάει ως το πρωί (35 ευ μπουκάλι κρασί δύο ατόμων). Ο κύριος Ρεπάνης είναι εθνική κληρονομιά, μεγάλος συνθέτης-ερμηνευτής-τραγουδοποιός με εξ ίσου μεγάλα σουξέ στο ενεργητικό του, είναι αυτός που έγραψε την «Διπρόσωπη» σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, την «Αγάπη μου επικίνδυνη», ένα σωρό επιτυχίες, ο κύριος Ρεπάνης λοιπόν εξακολουθεί να έχει φωνή καμπάνα και γλυκύτατη διάθεση… Αν ήμουν εκεί, θα είχα παρατηρήσει πράγματα: πως περπατούν τα γκαρσόνια, τι δουλειές κάνουν ή δεν κάνουν πια οι πελάτες, πως είναι η ατμόσφαιρα, τι τσάντες κρατάνε οι γυναίκες και πότε γίνεται κέφι – αλλά οι φίλοι μου επιμένουν: είναι ωραία, ζωντανά, περνάς ασύλληπτα, γλέντι μέχρι πρωίας. Μην τα ψάχνεις τόσο, ωωωωχ καημένη, χρειάζεται ένα ξεσάλωμα μία στις τόσες να έρθεις στα ίσια σου…

Σε εντελώς-εντελώς άσχετο θέμα: ο Μίμης Πλέσσας που είναι όμως κι αυτός εθνική κληρονομιά έπαιξε στο πιάνο την ωραία, ορίτζιναλ μουσική του στα εγκαίνια της έκθεσης «Total Art», («Ζωγραφική και Ποίηση του Δημήτρη Χιωτόπουλου με μουσική επένδυση Μίμη Πλέσσα») στο επίσης ωραιότατο «Arthens Art Community» ( το όνομα του μαγαζιού είναι συνδυασμός του Art και του Athens). Για το οποίο έχω ξαναγράψει, αλλά (1) η συγκεκριμένη έκθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και (2) ο Νίκος Μουρατίδης συνεργάζεται με το “Arthens” και είναι εκτός από φίλος, εξαιρετικός στη δουλειά του – τέλος (3) το ίδιο το μαγαζί-café-bar-restaurant-art-community είναι σούπερ, ο χώρος υπέροχος και το φαγητό του καταπληκτικό. Δηλαδή, θα το γράψω και τρίτη φορά, γεροί να είμαστε…

Τα δύο μέρη δεν έχουν τίποτε το κοινό εκτός από το ότι και τα δύο έχουν ονόματα που αρχίζουν από «Α» και σε προδιαθέτουν να περάσεις Άριστα, Αριστουργηματικά, μέχρι και Αξέχαστα. Όλα αυτά Αβίαστα, Αψεγάδιαστα, Ανεβαστικά και άλλες λέξεις από Α που δεν μου έρχονται αυτή τη στιγμή και είναι χλωμό να μου έρθουνε άλλη στιγμή .

Τέλος, ο Μάριος Βουτσινάς μου χάρισε το καταπληκτικότερο γούρι για το 2016: ένα «κρεμαστό»-χάπι, σε κουτί από χάπια που γράφει απάνω «Χάπι New Year». Ένα γλυπτό μεταλλικό χάπι που το κρεμάς στο λαιμό σου και αισθάνεσαι πολύ καλύτερα με όλα, ακόμα και με το 2016. Που ελπίζεις ότι θα είναι «χάπι»… χωρίς απαραίτητα να είναι «εντ».

· Αστροφεγγιά, Πατησίων 294, Άγιος Λουκάς, 210-2010160. Ζωντανό πρόγραμμα Παρασκευή και Σάββατο βράδυ.

· Arthens (Total Art, ως 10/1) Αιόλου 77 & Ευριπίδους, 210-3609633.

· Atelier M.Voutsinas, www.mariosvoutinas.com .