Παίζουν: Μία Γουασικόφσκα, Χένρι Λόιντ Χιουζ, Εζρα Μίλερ, Ρις Ιφανς
Μια νεαρή γυναίκα στη Γαλλία του 1827 παντρεύεται έναν επαρχιακό γιατρό, αλλά σύντομα η ασφυκτική ζωή της εξοχής και ο αδιάφορος γάμος της θα την οδηγήσουν σε μια σειρά από λάθος αποφάσεις που θα φέρουν την καταστροφή της.
Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Γκιστάβ Φλομπέρ αποτελεί ένα σπουδαίο, ρεαλιστικό έργο που αποτέλεσε σταθμό στη λογοτεχνία του 19ου αιώνα, όμως παρόλες τις προσπάθειες σπουδαίων σκηνοθετών στο παρελθόν (από τον Ζαν Ρενουάρ έως τον Κλοντ Σαμπρόλ) δεν μοιάζει να έχει βρει μια αντάξια του μύθου του κινηματογραφική μεταφορά. Και, δυστυχώς, η ταινία της Σοφί Μπαρτ δεν πετυχαίνει να φέρει κάτι καινούργιο, αντίθετα, λειαίνοντας την ιστορία, αφαιρώντας γεγονότα όπως την ύπαρξη της κόρης της Έμα Μποβαρί και δίνοντας την αίσθηση πως τα γεγονότα διαδραματίζονται σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι στο βιβλίο, αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τον αντίκτυπο της τραγικής πορείας της ηρωίδας της. Το φιλμ προσπαθεί να τονίσει το φεμινιστικό υπόβαθρο της «Μαντάμ Μποβαρί», την αδυναμία επιλογών και κινήσεων για μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα σε μια εποχή που δεν είχε ανοχή για τέτοιου είδους συμπεριφορές, αλλά αυτό αποτελεί ούτως ή άλλως μία από τις βασικές θεματικές του Φλομπέρ. Όμως σε αυτή την εξαιρετικά φωτογραφημένη και ικανώς ερμηνευμένη από τη Μία Γουασικόφσκα «Μαντάμ Μποβαρί» της Μπαρτ, η ηρωίδα μοιάζει λιγότερο σαν θύμα της εποχής και των συνθηκών της και λίγο περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε με μια εκνευριστική άμυαλη γυναίκα, κάτι που μάλλον υπονομεύει παρά ενισχύει τη φεμινιστική αυτή προσέγγιση. Κάπως έτσι, το φιλμ καταλήγει σε κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί ως επιφανειακή και καλλιγραφική αφήγηση μιας τραγικής, ρομαντικής ιστορίας που την παρακολουθείς αλλά δεν σε αγγίζει. Σαν ένα επεισόδιο του υποθετικού σίριαλ «The Real Housewives of a French Village in the 1820s» και λιγότερο σαν μια ταινία βασισμένη σε ένα βιβλίο με ένταση και βάθος.
Μην ενοχλείτε παρακαλώ (Une Heure de Tranquillité)* ½
Ο Μισέλ θέλει μόνο να περάσει μια ήσυχη μέρα ακούγοντας έναν σπάνιο τζαζ δίσκο που ανακάλυψε σε μια υπαίθρια αγορά. Μόνο που όλοι, από τη σύζυγο ως την ερωμένη του, από την καθαρίστρια έως τους γείτονες, από τον υδραυλικό μέχρι το γιο του, δεν είναι διατεθειμένοι να τον αφήσουν να το απολαύσει.
Μπορεί να προτιμάμε να θυμόμαστε τον Πατρίς Λεκόντ ως σκηνοθέτη ταινιών σαν το «Ο εραστής της κομμώτριας», όμως ήδη από την αρχή της καριέρας του είναι επίσης σκηνοθέτης εμπορικών κωμωδιών κι αυτή η απόλυτα κλασσική φαρσοκωμωδία είναι μια ακόμη από αυτές. Βασισμένη σε ένα πετυχημένο θεατρικό –κάτι που γίνεται εμφανές από πολλά πράγματα κι όχι μόνο από το γεγονός ότι σχεδόν όλη η ταινία διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα–, η ταινία κινείται πολύ γρήγορα, αλλά ελάχιστες από τις καταστάσεις που συσσωρεύονται με κυριολεκτικά απίστευτο ρυθμό, είναι πιστευτές ή αστείες. Το φιλμ και το χιούμορ του είναι τόσο παλιομοδίτικο που θυμίζει κωμωδία με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Μόνο που εκείνες ήταν πιο διασκεδαστικές.
Ένας σεισμός 9 Ρίχτερ που προκλήθηκε από την ενεργοποίηση του ρήγματος του Αγίου Ανδρέα, καταστρέφει την Καλιφόρνια. Ένας διασώστης πιλότος ελικοπτέρου και η γυναίκα του αποφασίζουν να ταξιδέψουν ως το Σαν Φρανσίσκο για να σώσουν την κόρη τους.
Θα πίστευε κανείς πως οι ταινίες καταστροφής θάφτηκαν στα ερείπια της δεκαετίας του ’70, όμως κάθε τόσο όλο και κάποια εμφανίζεται από το πουθενά, με το «San Andreas» να είναι το τελευταίο τέτοιο παράδειγμα. Φυσικά, σε μια ταινία σαν αυτή, κανείς δεν περιμένει ακριβώς αληθοφάνεια, αν και τα πρόσφατα γεγονότα στο Νεπάλ που έκαναν την Warner Bros να ξανασκεφτεί το σχέδιο εξόδου του φιλμ, απέδειξε πως ένας σεισμός στην πραγματικότητα μπορεί να αγγίξει τα επίπεδα της κινηματογραφικής υπερβολής. Μόνο που φυσικά εδώ δεν ενδιαφέρει η τραγική πλευρά ενός τέτοιου γεγονότος, άλλα η περιπέτεια. Κι ελπίζουμε πως στην αληθινή ζωή ένας διασώστης θα χρησιμοποιούσε το ελικόπτερο της υπηρεσίας του για να σώσει τις ζωές δεκάδων θυμάτων, όχι για να προσπαθήσει να σώσει μόνο την κόρη του.
Ακόμη: Η ταινία κινουμένων σχεδίων του Γκάρι Ράιντστορμ «Παράξενη μαγεία» (Strange Magic) μας μεταφέρει σε έναν παραμυθένιο κόσμο, σε ένα μυστικό δάσος όπου ζουν νεράιδες κι άλλα απόκοσμα πλάσματα. Το φιλμ είναι ένα μιούζικαλ που αντλεί την έμπνευσή του από το «Όνειρο Θερινής Νυκτός», γεμάτο από τραγούδια των τελευταίων έξι δεκαετιών από τον Elvis Presley μέχρι τη Beyoncé και τη Lady Gaga. >>> Ένα ζευγάρι κληρονομεί έναν ετοιμόρροπο κινηματογράφο στο γυρισμένο το 1957 φιλμ του Μπέιζιλ Ντίνρτεν «Ραντεβού στο Σινεμά» (The Smallest Show on Earth) κι αποφασίζει να τον επαναλειτουργήσει. Ο Πίτερ Σέλερς υποδύεται το μηχανικό προβολής.
Τι μας είπε η πρωταγωνίστρια του βραβευμένου στις Κάννες «Grand Tour», λίγο πριν έρθει στην Αθήνα ως επίσημη καλεσμένη του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου
11°
