«West Side Story» του Στίβεν Σπίλμπεργκ: Η θετική υποδοχή των κριτικών και η απογοήτευση στο box office το πρώτο Σαββατοκύριακο
Δύο μεγάλα ονόματα συνεργάστηκαν γι’ αυτή την υπερπαραγωγή: ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μετέφερε στην οθόνη ένα σενάριο του Tόνι Kούσνερ – που είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, για το «Άγγελοι στην Αμερική». Οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι νέοι, όπως το απαιτούν οι ρόλοι και όπως συνέβαινε και στην ταινία του 1961, ενώ σύμβουλος στα γυρίσματα και ιδιαίτερα στις χορευτικές σκηνές ήταν η Ρίτα Μορένο, που συμπρωταγωνιστούσε πριν από 60 χρόνια δίπλα στη Νάταλι Γουντ και στον Τζορτζ Τσακίρη. Στην ταινία του Σπίλμπεργκ η Μορένο υποδύεται τη Βαλεντίνα. Το σενάριο είναι πιο κοντά στο θεατρικό έργο του Μπρόντγουεϊ του «West Side Story» παρά στην κινηματογραφική μεταφορά του 1961 που έγραψε ο Έρνεστ Λέμαν. Έχει προστεθεί ένας καινούργιος μαύρος χαρακτήρας, ο Abe, που κάνει το καστ πιο αντιπροσωπευτικό της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1950. Γενικότερα, έχει γίνει προσπάθεια να αναδειχθεί η κουλτούρα των Πορτορικανών και να μην αναμοχλευθούν φυλετικά πάθη: για την ταινία του 1961 έχουν διαμαρτυρηθεί κατά καιρούς οργανώσεις των ισπανοφώνων.
Το «West Side Story» έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 29 Νοεμβρίου και άρχισε να προβάλλεται στις αίθουσες στις 10 Δεκεμβρίου με άριστες κριτικές για τη σκηνοθεσία του Σπίλμπεργκ, το σενάριο του Κούσνερ, τις ερμηνείες του καστ, τα μουσικά νούμερα, τη φωτογραφία, την παραγωγή και την πιστότητα στο αρχικό υλικό: μερικοί τη θεώρησαν ανώτερη από την ταινία του 1961 και βρίσκεται ήδη ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες του 2021, σύμφωνα με το National Board of Review και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Το «West Side Story» απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία στην κατηγορία του Μιούζικαλ, και ισοφάρισε με το «Μπέλφαστ» με έντεκα υποψηφιότητες στο τα 27α Βραβεία Επιλογής Κριτικών, συμπεριλαμβανομένης εκείνης για την Καλύτερη Ταινία.
Το «West Side Story» υπήρξε τόσο στη θεατρική, όσο και στην κινηματογραφική του μορφή αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής παράδοσης του μιούζικαλ, ενώ το θέμα του –νεανικές συμμορίες και φυλετικές προκαταλήψεις– παραμένει επίκαιρο σήμερα. Τα γυρίσματα έγιναν στο Χάρλεμ και σε άλλες τοποθεσίες του Μανχάταν, στο Flatlands του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη και στο Νιού Τζέρζι το καλοκαίρι του 2019.
Η ταινία δεν αναδημιουργεί τη χορογραφία του Jerome Robbins που χρησιμοποιήθηκε στις περισσότερες θεατρικές παραγωγές και στην ταινία του 1961. Ωστόσο, ο χορογράφος Justin Peck χρησιμοποίησε κάποιες από τις κινήσεις του Robbins με νοσταλγική διάθεση. Στις 16 Νοεμβρίου 2021 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του Laurent Bouzereau για τη δημιουργία της ταινίας, με συνεντεύξεις με το καστ και με μέλη του συνεργείου. Η ταινία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του Κουβέιτ, λόγω του ρόλου του Anybodys («αγοροκόριτσο» στην ταινία του 1961) που παίζει ως τρανς χαρακτήρας η non-binary ηθοποιός Iris Menas.
Παρά τη θετική υποδοχή των κριτικών, η ταινία ήταν απογοήτευση στο box office το πρώτο Σαββατοκύριακο, αλλά είναι νωρίς ακόμα για να κριθεί η εμπορικότητά της.
14°
