Μπορεί η βαρυχειμωνιά να επιμένει αλλά στη Θεσσαλονίκη βάζουν από τώρα τα ανοιξιάτικα τους! Με βασικό σλόγκαν το «Ας μιλήσουμε για ντοκιμαντέρ» οι διοργανωτές ξαναβάζουν τη συζήτηση για το ντοκιμαντέρ στο κέντρο του πλάνου. Από τις 3 ως τις 12 Μαρτίου 2017 θα παρακολουθήσουμε μερικά από τα πιο επιδραστικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων χρόνων που καλύπτουν διάφορες εκφάνσεις της πραγματικής ζωής δίνοντας τις απαντήσεις τους στο ερώτημα «Τι είναι ντοκιμαντέρ σήμερα;». Αποκαλυπτικό, εθνογραφικό, δημοσιογραφικό, ιστορικό, πολιτικό, καλλιτεχνικό, ποιητικό, δημιουργικό, πειραματικό, κοινωνικό, ανθρωποκεντρικό, σύνθεση ειδών, είναι κάποιες από αυτές και ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές ταινίες που τις περιλαμβάνουν και σίγουρα θα συζητηθούν στα πηγαδάκια των σινεφίλ στη διάρκεια του 19ου φεστιβάλ.
Tower του Κιθ Μέιτλαντ (ΗΠΑ)
Κόμικ και πραγματικότητα. Ο σκηνοθέτης αναπαριστά με πρωτότυπο τρόπο ένα από τα πρώτα περιστατικά μαζικής δολοφονίας στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας κινούμενα σχέδια τα οποία εναλλάσσει με πραγματικά ντοκουμέντα. Τον Αύγουστο του 1966 ένας οπλισμένος άντρας οχυρώθηκε στο ψηλότερο σημείο του πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και άρχισε να σκορπά τον θάνατο. Το animation παγώνει στον χρόνο τα πρόσωπα -θύματα και αυτόπτες μάρτυρες- ενώ φορτίζει συναισθηματικά μια ιστορία τρόμου, αλλά και ανθρώπινης γενναιοδωρίας.
Τα κόμικ αλλάζουν τον κόσμο. Αποκαλυπτικό, δημοσιογραφικό, ακτιβιστικό, το ολλανδικό φιλμ ρίχνει φως στην παιδική δουλεία της παγκόσμιας σοκολατοβιομηχανίας. Μια ομάδα δημοσιογράφων ξεκινά έναν αγώνα για να αποκαλύψει πως το πιο ηδονικό έδεσμα του πλανήτη κρύβει συχνά τη γεύση του διεστραμμένου ανθρώπινου νου. Παιδιά-σκλάβοι στην Αφρική εξαναγκάζονται να μαζεύουν τους πολύτιμους κόκκους από τα κακαόδεντρα προκειμένου να παραχθεί ένα προϊόν που κατά γενική ομολογία προκαλεί την ευτυχία. Αλλά μόνο στον δυτικό κόσμο.
Austerlitz, του Σεργκέι Λοζνίτσα (Γερμανία)
Η σιγουριά της τεκμηρίωσης. Ο σπουδαίος ουκρανός δημιουργός, στήνει την κάμερά του σε ένα πρώην ναζιστικό στρατόπεδο και καταγράφει την εμπορευματοποίηση της φρίκης. Παρατηρεί χωρίς να επεμβαίνει, χρησιμοποιώντας τον φυσικό ήχο και τις αγαπημένες του σκιές για να σχολιάσει τη διαχρονική ανοησία του ανθρώπου. Χώροι μαρτυρίων και θανάτου μετατρέπονται σε τουριστικό αξιοθέατο, γεννώντας θυμό στο θεατή και άπειρα ερωτήματα σχετικά με τα όρια της αφέλειας, της ηθικής και της διαχείρισης της επώδυνης μνήμης.
Η μαγεία της φόρμας και η εμπνευσμένη χρήση αρχειακού υλικού στο ντοκιμαντέρ οδηγεί σε συναρπαστικές αφηγήσεις. Στο Dawson City: Frozen Time παρακολουθούμε την ιστορία του σελιλόιντ. Ένας θησαυρός ταινιών των 1910 και 1920 έρχεται στο φως από τις ανασκαφές στην περιοχή Γιούκον (κοντά στον Καναδά). Μια θαυμάσια ιστορία που συνδυάζεται με τη χρυσοθηρία στην Αλάσκα, και αφηγείται ένα ταξίδι στο χρόνο με καλά κρυμμένα μυστικά.
Transitioning: Transgender Children των Ροσέρ Ολιβέρ και Λουίς Μοντσεράτ (Ισπανία)
Φωνή στις μειονότητες. «Με λένε Ντέιβιντ. Είμαι 6 χρονών. Όταν γεννήθηκα νόμιζαν ότι είμαι κορίτσι, αλλά οι γιατροί έκαναν λάθος, ήμουν αγόρι». Πολύ συχνά οι προκαταλήψεις είναι το οχυρό της κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Όταν το διαφορετικό έρχεται με τη μορφή ενός μικρού παιδιού που παλεύει για την ταυτότητά του, ζητά γι ακόμη μια φορά να ρίξουμε το οχυρό και να κατανοήσουμε. Καλωσορίσατε στις ιστορίες διεμφυλικών παιδιών, εφήβων και νέων που ανοίγουν την καρδιά τους στην κάμερα.
Santoalla των Άντριου Μπέκερ και Ντάνιελ Μέρερ (ΗΠΑ)
Το θρίλερ της ζωής μέσα από μια εξαφάνιση που γεννά υποψίες στο απομακρυσμένο χωριό Σαντοάγια, στην περιοχή της Γαλικίας, βορειοδυτικά της Ισπανίας. Μια γυναίκα αναζητά να βρει τι συνέβη στο σύντροφό της. Η αστυνομία ερευνά. Η ζωή συνεχίζεται. Μέχρι τη στιγμή που η αλήθεια έρχεται στο φως. Με το σασπένς μιας μυθοπλασίας το Santoalla, ξετυλίγει μια αστυνομική ιστορία και πίσω αυτή την πιο δραματική πλευρά του ανθρώπου.
Η φωτεινή πλευρά της ζωής, χάρη στο γυναικείο οργασμό που πρωταγωνιστεί στο Sacred Water. Μια ανατρεπτική ματιά στη –στιγματισμένη από τον εμφύλιο και τη γενοκτονία- Ρουάντα, όπου το πολύτιμο ‘ιερό νερό’ (όπως το αποκαλούν) της γυναικείας σεξουαλικότητας αποτελεί στην παράδοση της χώρας το Ιερό Δισκοπότηρο για τον αντρικό πληθυσμό. Ένα ντοκιμαντέρ – γιορτή, γεμάτο ζωντάνια, χιούμορ, μουσική, χρώματα, έρωτα, μια πανηγυρική όψη του να είσαι άνθρωπος.
Safari του Ούλριχ Ζάιντλ (Αυστρία)
Προκαλώντας το θεατή μέσω καλοζωισμένων δυτικών που διοργανώνουν εκδρομές για σαφάρι στη Ναμίμπια. Ψυχαγωγούνται, σκοτώνουν άγρια ζώα, φωτογραφίζονται με τα τομάρια και επιστρέφουν τροπαιούχοι στο σπίτι τους, κρεμώντας τα βαλσαμωμένα κεφάλια πάνω από το τζάκι. Στον Ζάιντλ αρέσουν οι προκλητικές εικόνες. Στη μυθοπλασία, αλλά και στο ντοκιμαντέρ. Η διαφορά είναι πως εδώ είναι αληθινές και εξοργίζουν, καθώς καταγράφουν μια σκληρή, ενίοτε αποκρουστική πλευρά του ανθρώπου. Αποκρουστική και απολύτως αληθινή.
Τι μας είπε η πρωταγωνίστρια του βραβευμένου στις Κάννες «Grand Tour», λίγο πριν έρθει στην Αθήνα ως επίσημη καλεσμένη του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου
17°
