«Η απαξία της ανθρώπινης ζωής είναι πλέον ορατή. Γι’ αυτό και θεωρώ αυτά τα παιδιά Μικρούς Ρομπέν των Δασών». Το ακούμε από τα χείλη της Λίνας Νικολακοπούλου στη μεγάλη οθόνη του Απόλλωνα, Σάββατο βράδυ στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Το θέμα μας σήμερα το βράδυ είναι η νέα, αθηναϊκή γενιά του χιπ χοπ και ο τρόπος που κινείται στην πόλη. Ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ταλαντούχων νέων που καταπιάνεται με σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, την κρατική βία, τη φτώχεια, τη μοναξιά των μεγαλουπόλεων και το dark wave μέλλον έτσι όπως κατάματα το κοιτάζουν όλα τα νέα παιδιά αυτής της χώρας.
Μέσα στην αίθουσα είναι όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας «Ανοιχτά Μικρόφωνα» σε σκηνοθεσία και σενάριο Νίκου Σκαρέντζου- ο Ραψωδός Φιλόλογος και οι Στίχοιμα, ο Spike 69, ο Εύνους, η Νέα Τάξη Πραγμάτων και οι Ορθολογιστές, ο Κριτής, ο Αιρετικός…
Στην αίθουσα και οι: Καρυοφύλλια Καραμπέτη, Κωνσταντίνος Τζούμας και Γιώργος Τσεμπερόπουλος- μερικοί από όσους μιλάνε σε αυτό το ντοκιμαντέρ για ένα από τα λίγα μουσικά ρεύματα που αυτή τη στιγμή ανθίζουν στην Ελλάδα.
Λίγα λεπτά νωρίτερα ο σκηνοθέτης έχει ζητήσει η ταινία «να παίξει δυνατά» όπως της ταιριάζει και αμέσως μετά έχουν αρχίσει να σκάνε μέσα στην αίθουσα οι χιπ χοπ λεκτικές βόμβες.
της γραφικής αριστεράς των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ
την χώρα των αντιπάλων οικογενειών
και κατ’ επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιριών»
Οι Στίχοιμα μας τα λένε όλα αυτά με φόντο τη Βουλή, τα Προπύλαια, τους βρώμικους δρόμους πίσω από την Κοτζιά ενώ πολλά τραγούδια οι ράπερς τα τραγουδάνε (καθόλου τυχαία) μέσα στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας.
Η ανυπαρξία παιδείας είναι το πιο συχνό θέμα στα τραγούδια τους και μαζί ο φόβος, ο θυμός, η ανασφάλεια και η αγανάκτηση που βιώνει μια ολόκληρή γενιά , ειπωμένα με ένα ξεχωριστός στιλ- σαν ένα ποιητικό ξέσπασμα λεκτικής βίας.
Οι άνθρωποι που σχολιάζουν το συγκεκριμένο μουσικό είδος με την τόσο «βερμπαλιστική φόρμα» διατυπώνουν ενδιαφέρουσες απόψεις- όπως αυτή της Σώτης Τριανταφύλλου ότι: «η πολιτική χρειάζεται νέους ήχους και αυτή η μουσική τους έχει. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι χορευτικό ζώο. Είναι περισσότερο χορευτικό ζώο από ότι πολιτικό».
Ο Τζίμης Πανούσης κάνει πλάκα με το γνωστό του ύφος και χιούμορ: « γενικώς τα περισσότερα τα παιδιά τώρα βρίσκονται σε αυτή την τεράστια τηλεφωνική παρτούζα που είναι το ίντερνετ και εκεί μέσα μοιράζονται το μακρύ και το κοντό τους αλλά κυρίως το κοντό τους γιατί αν ήταν μακρύ θα έβγαιναν έξω και θα το μοιράζονταν με τους γείτονες» . Η αίθουσα (προφανώς) ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Ύστερα συνεχίζει να χορεύει στο κάθισμά της.
Κυρίως όμως ακούμε με προσοχή τους πρωταγωνιστές.Όχι ότι είναι εύκολοι στην προσέγγιση τους. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει δηλώσει: «ήταν πάρα πολύ ανήσυχοι τι ήθελα εγώ με το χιπ χοπ. Έπρεπε να αποδείξω την χιπ χοπ καταγωγή μου για να γίνω αποδεκτός. Πήγαινα με ένα κουτί με τα βινύλιά μου από τη δεκαετία του `80, σαν σε συνέντευξη. Είναι πολύ κλειστή κοινωνία, τους ενδιαφέρει πολύ τι θέλει ο άλλος. Αλλά εγώ υπήρξα φαν από όταν ήμουν έφηβος και μετέπειτα στο Λονδίνο. Οπότε υπήρχε ένας σεβασμός γιατί είμαι παλιός, έβλεπαν βινύλια που έχουν μόνο δει στο ίντερνετ και έτσι με δέχτηκαν.»
16°
