Προτζέκτορας: Μια συζήτηση με τον φωτογράφο Γιάννη Γιασάρη με αφορμή το νέο του βιβλίο «Insignificant Moments» (εκδόσεις Blurb).
«Εάν μπορείς να μυρίσεις τον δρόμο κοιτάζοντας μια εικόνα, τότε έχεις δημιουργήσει μια φωτογραφία δρόμου», έλεγε ο Bruce Gilden. Στις φωτογραφίες του Γιάννη Γιασάρη, μέλους της διεθνούς φωτογραφικής κολεκτίβας TTL, μυρίζεις τον δρόμο. Τον αναζήτησα με αφορμή το τρίτο βιβλίο του, το «Insignificant Moments» που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Blurb, και μιλήσαμε για τις ασήμαντες στιγμές που ένας φωτογράφος μπορεί να κάνει σημαντικές.
Πες μου για την πρώτη φορά που πήρες κάμερα στα χέρια σου.
Τον χειμώνα του 2003 ήμουν με μια παρέα φίλων σε ένα ορεινό χωριό στη Βόρεια Ελλάδα. Κάτι οι συζητήσεις, κάτι τα ποτά, ένας από τους ιδιοκτήτες του ξενώνα έφερε να μας δείξει την καινούργια του μηχανή. Δεν θα αναφέρω τη μάρκα της γιατί δεν έχει σημασία αλλά πρέπει όμως να αναφέρω το χρώμα της. Βυσσινί. Με πολλά κουμπιά που δεν είχα ιδέα σε τι ακριβώς χρησιμεύουν. Θυμάμαι ότι ασχολήθηκα λίγο μαζί της και είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί όταν εστίαζα κάπου και ξεθόλωνε το αντικείμενο που εστίαζα.
Κόλλησες το μικρόβιο αμέσως;
Ναι, εκεί πιστεύω ήταν που μου μπήκε το μικρόβιο της φωτογραφίας. Να μην τα πολυλογώ, γυρίζοντας πίσω στην Αυστραλία, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα ήταν να αγοράσω την ίδια βυσσινί κάμερα κι ό,τι άλλο πίστευα ότι χρειάζεται κάποιος για να είναι καλός φωτογράφος. Τι τρίποδα! τι φακούς! τι φίλτρα! Ό,τι μπορείς να φανταστείς κι όσα άντεχε η τσέπη μου. Γιατί ως γνωστόν, η φωτογραφία μπορεί να γίνει ακριβό χόμπι. Όπως κάποιος, πολύ σωστά, είχε πει «μάθετε στο παιδί σας φωτογραφία και δεν θα του περισσεύουν λεφτά για ναρκωτικά».
Να υποθέσω ότι έκανες ό,τι κάνουν όλοι οι νέοι φωτογράφοι; Φωτογράφιζες τα πάντα;
Ακριβώς έτσι! Στην αρχή σαν νέος φωτογράφος δεν είχα καταλήξει ποιο είδος φωτογραφίας θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ, απλά αρματωνόμουν κι έβγαινα στους δρόμους χωρίς κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Απλά να είμαι έξω και να φωτογραφίζω τα πάντα! τι πουλιά, τι πόμολα, τι λουλούδια! ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Πότε εστίασες στη φωτογραφία δρόμου; Ένα, παρά το ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι, ιδιαίτερα απαιτητικό είδος φωτογραφίας;
Σε σχετικά σύντομο διάστημα, και μετά από πολλές ώρες γκουγκλάρισμα και ΥouTubing, κατάλαβα ότι πιο πολύ με ενδιαφέρει αυτό το είδος. Άλλωστε, θυμάμαι ότι από παιδί μου άρεσε να παρακολουθώ τους ανθρώπους, το πώς συμπεριφέρονταν στην καθημερινότητα τους. Επίσης, ασυναίσθητα η ματιά μου σκάλωνε συχνά σε φωτογραφίες δρόμου σπουδαίων φωτογράφων και προσπερνούσα τα άλλα είδη φωτογραφίας. Ίσως γιατί ακριβώς δεν είχαν τίποτα να μου πούνε.
Ασπρόμαυρη στην αρχή; Συνηθίζεται, γι' αυτό σε ρωτάω.
Φυσικά σαν νέος στην τέχνη αυτή, θεωρούσα ότι η φωτογραφία πρέπει να είναι ασπρόμαυρη. Πιθανόν να οφειλόταν σε αυτό το διαχρονικό και καλλιτεχνικό που βγάζει η ασπρόμαυρη φωτογραφία. Δεν ξέρω γιατί ακριβώς αλλά έπεσα κι εγώ στην λούμπα αυτή και ίσως για καλό μου γιατί σε σχετικά γρήγορο διάστημα από το ξεκίνημα της ενασχόλησης μου με την φωτογραφία ήρθαν τα πρώτα θετικά σημάδια για την μέχρι τότε πορεία μου.
Μιλάς για το 2016, που ψηφίστηκες ως ο καλύτερος φωτογράφος ασπρόμαυρης φωτογραφίας στην Αυστραλία.
Ήταν μια τεράστια επιβράβευση που μου έδωσε περισσότερη ενέργεια να ασχοληθώ ακόμη πιο εντατικά με τη φωτογραφία δρόμου. Φτάνοντας τώρα στο 2021, με αρκετές διεθνείς διακρίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ φωτογραφίας δρόμου όπως του Μαϊάμι, του Μιλάνου του Λονδίνου, της Κωνσταντινούπολης κτλ. έχοντας ήδη τυπώσει δύο βιβλία μου που εξαντλήθηκαν πολύ γρήγορα, και μετά από 3-4 χρόνια αναμονής και συλλογής υλικού, ήρθε η ώρα να παρουσιάσω το τρίτο βιβλίο μου με φωτογραφία δρόμου από την Μελβούρνη όπου ζω τα τελευταία 20 χρόνια.
Ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, οι περισσότεροι φωτογράφοι προτιμούν να εμφανίζουν τη δουλειά τους μόνο μέσα από αυτό. Εσύ τις τυπώνεις και σε βιβλία. Ο λόγος;
Ο λόγος που αγαπώ να το κάνω είναι επειδή θεωρώ πως το «ταξίδι» μιας φωτογραφίας ξεκινάει μόνο όταν τυπωθεί σε κάποια μορφή. Όταν μπορείς να την αγγίξεις και να μυρίσεις τη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε καινούργια έκδοση ο κόσμος συχνά εύχεται να είναι καλοτάξιδη.
«Insignificant Moments»- Street Photography in Melbourne - Yiannis Yiasaris, Εκδόσεις Blurb
Ο τίτλος του νέου σου βιβλίου είναι «Insignificant Moments». Ασήμαντες Στιγμές. Είναι όμως, ασήμαντες;
Πιθανόν να είναι ασήμαντες στιγμές για πολλούς. Όμως για ένα φωτογράφο δρόμου μπορεί να αποτελούν τη λεγόμενη «αποφασιστική στιγμή», το «decisive moment» που ψάχνουν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό το είδος της φωτογραφίας. Και είναι αυτό που θα κάνει μια φωτογραφία να ξεχωρίσει από την πληθώρα φωτογραφιών που βομβαρδιζόμαστε καθημερινά είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε από έντυπα μέσα.
Και θα καταγράψει μια τυχαία στιγμή από την ομορφιά της καθημερινότητας;
Σκοπός της δουλειάς μου είναι να δείξω την όμορφη, μη σκηνοθετημένη πλευρά της καθημερινότητας. Δεν έχει σημασία αν οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί στην Μελβούρνη ή στο Τόκυο ή σε ένα μικρό στενό της Αθήνας ή της πόλης μου της Θεσσαλονίκης.
Η ομορφιά της καθημερινότητας των ανθρώπων, το απρόσμενο, είναι πάντα εκεί. Αρκεί να είσαι έτοιμος να το καταγράψεις με την κάμερα σου.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
14°
