Brooklyn Bridge Park - Είναι θέμα θέας
Σε όποιο σημείο του και αν βρίσκεσαι, έχεις φάτσα-κάρτα τη skyline του lower Μανχάταν, η οποία αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές εικόνες της ανθρωπότητας. Πάνω στις προβλήτες υπάρχουν σκεπαστά γήπεδα μπάσκετ και γήπεδα ποδοσφαίρου, κανονικών διαστάσεων, με συνθετικό χλοοτάπητα. Ελεύθερα για το κοινό. Προσπερνώντας τα γήπεδα υπάρχει ειδικός χώρος με τραπέζια, παγκάκια, ομπρέλες και ψησταριές, ελεύθερης χρήσης. Παίζεις μπάσκετ ή ποδόσφαιρο με τους φίλους σου και μετά κάνεις BBQ. Και στο background έχεις τη θέα, στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω. Στο συγκεκριμένο πάρκο επίσης πάνε οι πάντες, κυριολεκτικά ο κάθε πικραμένος, για να κάνουν τη γαμήλια φωτογράφιση. Βλέπεις παντού γαμπρούς, νύφες, παρανυφάκια, κάθε λογής καλεσμένους. Καυκάσιοι, έγχρωμοι, Κινέζοι, Πορτορικάνοι, Μεξικάνοι, νυφικά, κοστούμια, φορέματα, φάτσες, ό,τι και να πω είναι λίγο. Όρεξη να έχεις να χαζεύεις!
Βλέπετε, θέλουν όλοι να φωτογραφηθούν στη γνωστή θέα. Από εκεί και πέρα, υπάρχει ό,τι βλέπεις και σε οποιοδήποτε άλλο πάρκο. Γκαζόν, πράσινο, οικολογική συνείδηση, παγκάκια, ερωτευμένοι στα παγκάκια, περατσάδα στο East River, καροτσάκια με snacks και παγωτά, παιδότοποι, ποδηλάτα, rollers, skates, μαρίνες, ιστιοφόρα, βάρκες, καραβάκια, κλπ, κλπ, κλπ. Με τη μόνη διαφορά ότι τα άλλα πάρκα δεν έχουν αυτή τη θέα...
Coney Island - The playground of the world
«It takes like a fuckin’ hour to get to Coney Island. It’s so worth it». Είχα διαβάσει σχετικά, είχα δει φωτογραφίες, με είχαν ενημερώσει! Παρόλα αυτά όταν βγήκα από το σταθμό του Stillwell Avenue έμεινα κάγκελο!!! Κυριολεκτικά όμως! Δεν ήξερα προς τα πού να πρωτοστρέψω το βλέμμα μου. Έκανα πάνω από μία ώρα να πατήσω το πρώτο κλικ. Ρε φίλε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτό το μέρος! Αχανής παραλία, το θρυλικό ξύλινο boardwalk, 10δες χιλιάδες κόσμου, εστιατόρια, μπαρ, hot-dogs, παγωτά, τα πιο γαμάτα λούνα-παρκ, συμμορίες με στολές, θηριώδεις μοτοσικλέτες, τρίκυκλα supercars και μάσκες τύπου Darth Vader, κουβανέζικα συγκροτήματα να παίζουν μουσική, κόσμος να χορεύει, να τραγουδάει, να φοράει ό,τι να ’ναι και να κάνει ό,τι του ’ρθει. Απόλυτη φρενίτις! Τίποτα δήθεν, τίποτα φτιασιδωμένο, όλα αυθεντικά! Κάθε χαβαλές, που σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει να το επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά…
Έχω στο μυαλό μου ένα σωρό πράγματα που θα μπορούσα γράψω από τις καλοκαιρινές βόλτες μου στο Brooklyn. Όμως δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Έχω χάσει την μπάλα. Οπότε δεν θα προσθέσω κάτι άλλο, εκτός από τις ταπεινές μου εικόνες...
Από τις φαβέλες του Ρίο μέχρι τα σοκάκια του Παρισιού, η διεθνώς βραβευμένη φωτογράφος παρουσιάζει στη Λεμεσό την έκθεση «La Street c’est Chic», μια οπτική ωδή στην εφήμερη τέχνη των δρόμων
Η φωτογράφος των «Πρωταγωνιστών» μιλάει, για το φως, την απώλεια, τη μάχη με τον καρκίνο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, και το κλικ που αποκαλύπτει την αλήθεια
15°
