Δε νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερο trend στην εποχή μας από τη φωτογραφία. Ψηφιακές μηχανές απείρων megapixel, φακοί αυτόματης εστίασης κάμποσων χιλιάδων ευρώ, κινητά με super-wow κάμερες, σκληροί δίσκοι με εκατοντάδες χιλιάδες jpg και raw αρχεία, καλώδια, φορτιστές, μπαταρίες, power banks, γυαλιστερές touch screen οθόνες και κουμπάκια, πολλά κουμπάκια, πάρα πολλά κουμπάκια. Selfie sticks, drones, facebook, instagram, διαγωνισμοί, εκθέσεις, χαμός! Περάστε, κόσμε! Εδώ οι καλές φωτογραφίες! Μια γνωστή μου συστήνεται στον κόσμο ως instagrammer! Και δεν είναι και καμιά παιδούλα. Είναι κάπου στα 45. Βγάζει φωτογραφίες με το κινητό της εδώ και ένα χρόνο, τις ανεβάζει στο instagram και χαίρεται με τα υπέροχα σχόλια που της κάνουν οι followers (συγγενείς και φίλοι κατά κύριο λόγο)…
Ειδικά το καλοκαίρι η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς. Οι τέλειες διακοπές μας, τα τέλεια ηλιοβασιλέματα, τα τέλεια κορμιά, η τελειότητα τρέχει από τα μπατζάκια μας. Όλα όμορφα, όλα υπέροχα, όλα μαγευτικά! Μπράβο μας! Τι τέλειοι που είμαστε! Και είναι και οι άλλοι. Οι πιο «ψαγμένοι» και καλά… Με τα βαθύτερα νοήματα, τις τεχνικές αναλύσεις και τις «προχωρημένες» καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Βγάζει ο άλλος φωτογραφία το κουστούμι του παππού του, άδειο, χωρίς τον παππού μέσα, και πρέπει εσύ τώρα να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής. Μα είναι, σου λέει, η βιωματική εσωτερικότητα του καλλιτέχνη. Φέξε μου και γλίστρησα!
Προσωπικά είμαι μάλλον απλοϊκός τύπος. Έχω 4-5 παμπάλαιες full-manual αναλογικές μηχανές, όλες με 50άρη φακό. Συνήθως χρησιμοποιώ μία μόνο. Οι άλλες είναι για καβάντζα. Μου αρέσει να βγάζω απλές straight-forward εικόνες καθημερινότητας, από εκείνες που συναντούμε όλοι γύρω μας διαρκώς. Μιας πραγματικότητας, που φυσικά δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι τέλεια. Όπως τέλειες δεν είναι και οι φωτογραφίες μου. Έχουν συχνά τεχνικές ατέλειες λόγω των αρχαίων συστημάτων που χρησιμοποιώ και πολλές φορές δείχνουν σκωροφαγωμένες λόγω του κόκκου του φιλμ. Άσε που στην προσπάθεια μου να πιάσω γρήγορα «τη στιγμή» όλο και κάποια ρύθμιση θα κάνω λάθος. Τι να κάνουμε, και τα λάθη μέσα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε.
Τυπικά με το τέλος του Αυγούστου τελειώνει και το καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα βέβαια ο καιρός είναι ακόμα φουλ καλοκαιρινός και δεν δείχνει να χειροτερεύει άμεσα. Όμως τα σχολεία άνοιξαν και για τους περισσότερους οι διακοπές, μικρές ή μεγάλες, έχουν τελειώσει προ πολλού. Παράλληλα, έχουν ψιλοτελειώσει και οι διθυραμβικές συζητήσεις γύρω από τις διακοπές και το καλοκαίρι, που κυριαρχούν τις πρώτες μέρες της επιστροφής. Έχουν αντικατασταθεί με το «καλά ήταν», «πλάκα είχε», «ευτυχώς που δεν χτυπήσαμε» που λέει και το ανέκδοτο. Η «τελειότητα» έχει φύγει από τη μέση και έχει δώσει τη θέση της στην πραγματικότητα, η οποία, αν και συχνά δύσκολη και επίπονη, είναι απείρως γοητευτικότερη.
Και στη ζωή και στην τέχνη και παντού η γοητεία πάντοτε βρίσκεται στις ατέλειες. Όσο κοινότυπο και αν ακούγεται αυτό...
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
17°
