Κάθε φορά που επιστρέφω από Λονδίνο, αφού περάσουν κάποιες μέρες και επανέλθω στη δική μου κανονικότητα, αναπολώ το πώς πέρασα και ξεκινάει μέσα στο μυαλό μου πάντα η ίδια διαμάχη: Τσακώνονται οι δύο πλευρές του εαυτού μου. Ο σύγχρονος ανοιχτόμυαλος με εκείνον τον κολλημένο οπισθοδρομικό, που μάλλον έχει και σύνδρομο Asperger...
Γιατί δεν πας να ζήσεις στο Λονδίνο; Αφού σου αρέσει τόσο πολύ!
Τι εννοείς μου αρέσει; Έχει πλάκα να πηγαίνω μια στο τόσο και να κάνω βόλτες, δε νομίζω ότι θα μου άρεσε να ζω εκεί.
Έχεις σκεφτεί ότι, επαγγελματικά μιλώντας, κάνοντας τα ίδια που κάνεις στα Χανιά θα κέρδιζες πολλαπλάσια; Άσε που οι επαγγελματικές προοπτικές εκεί είναι απεριόριστες.
Λες;
Βέβαια! Και θα μπορούσες να βγάζεις φωτογραφίες, από αυτές που σου αρέσουν, κάθε μέρα, όλη τη μέρα, χωρίς ποτέ να στερεύουν τα θέματα.
…
Να μη μιλήσουμε για ποδόσφαιρο! Άρσεναλ, Τότεναμ, Τσέλσι, Φούλαμ, Γουέστ Χαμ, φαντάσου τι ματσάρες θα έβλεπες! Και συναυλίες! Ροκ, μέταλ, μπλουζ, κάντρι. Όλα τα μεγάλα συκροτήματα, άπειρες επιλογές! Και Γουίμπλετον το καλοκαίρι, και, και, και...
Ναι ρε φίλε, καλά όλα αυτά, αλλά εκεί δεν θα έχει Ολυμπιακό!!! Τουλάχιστον από Κρήτη, τώρα που έχουν φτηνύνει τα αεροπορικά, μπορώ και πετάγομαι Καραϊσκάκη και βλέπω 7 - 8 αγώνες το χρόνο...
Πλάκα μου κάνεις, έτσι δεν είναι;
Όχι καθόλου! Να μη μιλήσουμε για μπάσκετ, που οι Άγγλοι είναι παντελώς άσχετοι. Βλέπουν τη μπάλα και την περνάνε για κολοκύθα για το Halloween! Δεν έχουν ούτε Σπανούλη, ούτε Πρίντεζη!
Το πιο σημαντικό βέβαια από όλα είναι ο Φλοξ. Πώς θα τον αφήσω;
Γιατί να τον αφήσεις; Πάρ' τον μαζί σου!
Αφού ξέρεις ότι δεν μπορεί τα ταξίδια, τον πιάνει ναυτία. Και δε νομίζω να του αρέσει εκεί, έχει τους φίλους του στο πάρκο και θα του λείψουν, τα βρετανικά σκυλιά είναι κάπως μπλαζέ, η προσαρμογή θα είναι δύσκολη!
Ορίστε! Αυτό κάνεις κάθε φορά! Αρχίζεις τα σουρεαλιστικά και με τρελαίνεις! Δε μπορώ να βγάλω άκρη μαζί σου. Βαράει κι ο ήλιος! Πάω να ρίξω μια βουτιά στο Μαράθι!
24°
