Δρόμοι, άνθρωποι, στιλ, ιδέες, τάσεις, γεύσεις, ήχοι, τέχνη και urban μητροπολιτικό πρόσημο. Μια καθημερινή ανταπόκριση με όλα τα νέα και σφραγίδα 100% Θεσσαλονίκη.
Ο Δημήτρης Ξόνογλου παραμένει wild at he-art, Ντέιβιντ Λιντς (αιωνία του) μέρες που είναι. Το καταλαβαίνεις με το που μπαίνεις στην γκαλερί του Γαλλικού Ινστιτούτου και σε υποδέχεται η εγκατάσταση με τίτλο Κελί - ΙσόβιArt. Περιλαμβάνει το μεγεθυμένο επιδαπέδιο πορτρέτο του καλλιτέχνη, ένα κρεβartτι εκστρartτείας, μια τουartλέτα, μια βρύση που στάζει νερό σε έναν κουβart και ένα σπασμένο πιartτο. Όλο το κείμενο θα μπορούσε ναrt τρέξει έτσι παιχνιδιάρικα, ευθυγραμμισμένο με το μεγαλειώδες καγκελόφρακτο λογοπαίγνιο που έστησε, ενθέτοντας εαυτόν στης φυλακής τα σίδερα. Γιατί το Κελί - Ισόβιart, για τους εξοικειωμένους με το έργο του αλλά και για τους ανεξοικείωτους που θα δουν Ξόνογλου για πρώτη φορά, λειτουργεί εν είδει περιεκτικότατου βιογραφικού Arte Povera, που θα πει να δουλεύεις με ό,τι έχεις.
Όμως η εγκατάσταση στο καλωσόρισμα προσφέρει και μια έξτρα τετραδιάστατη αμφισημία: Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα (δουλειάς) του καλλιτέχνη, το μυαλό του καλλιτέχνη, το πορτρέτο του καλλιτέχνη, αυτή είναι η αιώνια λιακάδα ενός γεννημένου καλλιτέχνη που κατάγεται από την Πρώτη Σερρών, (πατρίδα του Κωνστartντίνου Καρartμανλή!) και με τον τίτλο Aller Retour επιστρέφει εδώ από όπου ξεκίνησε. Κάποτε πολύ πίσω. Τεσσαράκοντα συν τρία χρόνια πίσω, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα ως προς την ένταση και το εσαεί παλλόμενο σφριγηλό Ξονόγλειο Zeitgeist, που παραμένει φωτεινό, ακμαίο, ριζοσπαστικό και κατακλυσμιαίο. Με 20 ατομικές και περισσότερες από 50 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο σπουδαγμένος στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης (ζωγραφική και χαρακτική), στη Scuola di San Giacomo di Roma (κεραμική) και καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, παραμένει επί των επartλξεων. Και, φυσικά, επί των χειρονομιών.
Οι χειρονομίες ανέκαθεν αποτελούσαν σήμα κατατεθέν του Ξόνογλου, ας μην ξεχνάμε πως είναι αυτός που έκαψε βιβλία και τα έντυσε είτε με φύλλα χρυσού είτε με λιωμένο κερί, ανατρέποντας κάθε θέσφατο περί της λειτουργικότητας των αντικειμένων. Προεκτείνει ταυτόχρονα το πνεύμα Τζάκσον Πόλοκ: από τα περιχυμένα πατώματα, στις βιβλιοθήκες και τους τοίχους του Ινστιτούτου.
Στο Aller Retour δεν θα δείτε πολυέλαιους καρφωμένους στο πάτωμα ή ομπρέλες γυρισμένες ανάποδα (those were the days!), όμως θα δείτε ραγισμένα πιάτα και θα επανεκτιμήσετε τα κολάζ από λιωμένο κερί και καμένα βιβλία που πανω τους κυλούν έντονα μπλε. Μπλε που βοούν, μπλε που μιλούν («Είναι το χρώμα που το δούλεψα τον καιρό του εγκλεισμού λόγω κόβιντ»), μπλε της σειράς Logos.
Επόμενη στάση στα πρόσωπα της ενότητας Visages grands et petits - Πρόσωπα μικρά και μεγάλα. Μεικτή τεχνική με χρονολογία δημιουργίας 2020-2023, ενθύμιο περιπλάνησης και ποικίλων συναπαντημάτων. Περιδιαβαίνοντας τη φλανερί, ο Ξόνογλου καταγράφει καθημερινά πυρετικά βλέμματα και χαρακτηριστικά από διαβάτες. Αποθηκεύει μνημονικά κινήσεις και συναισθήματα που του γεννά το αντικαθρέφτισμά του με τον άλλο, και σε ανύποπτες στιγμές μετουσιώνει, μεταπράτει την ανάμνηση της μορφής του άγνωστου/στης σε μια ζωγραφική εξπρεσιονιστική, με γραμμές και πινελιές, κοφτές απεικονίσεις ψυχισμών και εντυπώσεων που αποκόμισε από τη φευγαλέα επαφή.
Προσθήκες, επικολλήσεις, αναγωγές, συμβολισμοί, συνεχείς επανοικειοποιήσεις πρότερων εικαστικών εαυτών που εξελίσσονται παράλληλα με την κεντρική περσόνα Ξόνογλου, η οποία συνεχίζει να πορεύεται τελώντας σε μόνιμη σύγκρουση με φορμαλισμούς και ισμούς, αυτό εισπράττω καθώς στέκομαι απέναντι από τα έργα του Aller Retour. Χρώματα έντονα, ένστικτα καλοσύνης και πραότητας, συνεχής υπονόμευση εαυτού, τεχνικές δεξιοτεχνικές, βιωμένα στιγμιότυπα που μετουσιώθηκαν ενσυνείδητα σε κώδικα ολότελα προσωπικής επικοινωνίας. Και ένα ύφος αξεπέραστο, Ξονόγλειο, αγαπησιάρικο, μεγαλειώδες. Αυτά ένιωσα και σας παροτρύνω να το κάνετε και εσείς το ταξιδάκι Aller Retour, αφού έναν τον έχουμε σε αυτή την πόλη και σε αυτήν τη χώρα και του αξίζουν ντούκου τα ρισπέκτ και τα ζήτω.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
15°
