Ασκήσεις του βλέμματος: εννέα νέοι καλλιτέχνες και ο Σπύρος Βερύκιος στην γκαλερί Έρση

Η αλήθεια και το ψέμα, το συμβατικό και το ψηφιακό, το προσωπικό και το συλλογικό, αλλά και η σιωπή, η ταυτότητα, η μνήμη, η εμπειρία, η φαντασία είναι οι έννοιες πάνω στις οποίες υφαίνουν τις οπτικές αφηγήσεις τους εννέα νέοι καλλιτέχνες από το Προχωρημένο Εργαστήριο Σχεδίου του Ιονίου Πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας οι Γιάννης Ανδρέου, Αγγελική Δομπρογιάννη, Κασσάνδρα Θωμά, Χρήστος Μαυροδής, Θεοδώρα Πατητή, Βιβή Περισυνάκη, Ανδριάνα Ροδάκου, Δημήτρης Σπανός και Ομέρ Χατζησερήφ, με τη συμμετοχή και του καθηγητή τους Σπύρου Βερύκιου, παρουσιάζουν σχέδια, ζωγραφική, φωτογραφία, κατασκευές και εγκαταστάσεις.

Προλογίζοντας την έκθεση, η Μαρίνα Παπασωτηρίου, επιμελήτρια του Παραρτήματος της Εθνική Πινακοθήκης της Κέρκυρας σημειώνει: «Με αφορμή τον τίτλο της έκθεσης “Ασκήσεις του Βλέμματος” προτείνεται ακόμη ένας τρόπος να περιηγηθεί κανείς στα έργα. Η λέξη άσκηση σημαίνει επιμονή, υπομονή, μεθοδικότητα, κριτική σκέψη, λύση. Το βλέμμα από την άλλη σημαίνει αίσθηση, ένταση, παρατήρηση, θαυμασμός, έκπληξη και πολλά άλλα. Αυτό που ενδεχομένως να τραβάει το βλέμμα του θεατή και να τον οδηγεί προς την άσκησή του στη συγκεκριμένη έκθεση, είναι τα υλικά από τα οποία αποτελούνται τα έργα. Και για να μη μείνουμε μόνο στο βλέμμα και την όραση, τα υλικά σημαίνουν υφή. Μπορεί να σημαίνουν ακόμη και όσφρηση και αφή. Επομένως μία προσέγγιση των έργων θα μπορούσε να είναι η πολυαισθητηριακή».

Η Μαρίνα Παπασωτηρίου για τα έργα της έκθεσης «Ασκήσεις του βλέμματος»

Θεωρώντας ότι το έργο τέχνης μπορεί να δώσει την αφορμή να συζητήσει κανείς για θέματα αυθεντικότητας, αλήθειας, ψεύδους, παραμόρφωσης, η επιμελήτρια της ΕΠΜΑΣ στην Κέρκυρα ανιχνεύει στις δημιουργίες του Ομέρ Χατζησερίφ μια προσπάθεια δημιουργίας ενός εικονικού κόσμου μέσα από τη διερεύνηση τρόπων σύνθεσης μορφών, σχημάτων και χρωμάτων. «Με άξονα τη σχέση εικαστικών και τεχνολογίας, τα όρια διευρύνονται, οι πιθανότητες πολλαπλασιάζονται, το στιγμιότυπο που έχει αφαιρεθεί από μία συνεχή ροή καταστάσεων απομονώνεται, παραμορφώνεται, κατακερματίζεται, θολώνοντας τις γραμμές μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Το στιγμιαίο, το τυχαίο, η μυθοπλασία και η πραγματικότητα συνυπάρχουν στον ίδιο “καμβά” συμβατικό ή ψηφιακό».

Η αλήθεια βρίσκεται στον πυρήνα της δουλειάς της Ανδριάνας Ροδάκου. «Μια αλήθεια, που όταν στρέφεις το βλέμμα σου στο αντικείμενο δημιουργίας, σου επιστρέφεται ευθύγραμμα σαν να κοιτάζεις σε καθρέπτη. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν η αλήθεια αυτή είναι η δικιά σου, του δημιουργού ή η πραγματικότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι πως στο εκάστοτε έργο βλέπει κανείς μια αλήθεια».

Η πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής, όπου οι γραμμές μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας είναι συχνά ασαφείς, απασχολούν τον οπτικοακουστικό καλλιτέχνη Χρήστο Μαυροδή, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ολλανδία. «Με μέσα όπως σχέδια με μελάνι, βίντεο και εγκαταστάσεις, ερευνά θέματα, όπως η ευτυχία, η μνήμη και η θνητότητα. Στόχος του η αναζήτηση για νόημα σε έναν αβέβαιο κόσμο».

Στη σειρά της Βιβής Περυσινάκη με τίτλο Emergence from Silence / Ανάδυση από τη Σιωπή συζητείται ο ρόλος της σιωπής που μπορεί να υποβάλλει, να δημιουργεί χώρο και συχνά περισσότερο «θόρυβο», αναμονή και αίσθηση. «Η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί τεχνικές υφαντουργίας για να δημιουργήσει γλυπτά και εγκαταστάσεις. Μάζες αναδύονται στον χώρο και προσκαλούν τον θεατή σε ένα παιχνίδι με τις αισθήσεις, ενώ το λευκό χρώμα υποβάλλει τη σιωπή. Το άσπρο στην ουσία είναι ολοφάνερη απουσία χρώματος και όχι κάποιο χρώμα, και την ίδια στιγμή η συνισταμένη όλων των χρωμάτων. Είναι, επίσης, η απουσία θορύβου και την ίδια στιγμή η συνισταμένη όλων των θορύβων».

Όροι όπως η ταυτότητα, ο εαυτός, η μνήμη, η καθημερινότητα, η φθορά επανέρχονται στις κουβέντες των καλλιτεχνών της έκθεσης όσον αφορά τα έργα τους. Εξετάζοντας το προσωπικό στη διάδρασή του με το συλλογικό, μια σχέση διαπραγμάτευσης και διαμόρφωσης με άξονες τη μνήμη, την εμπειρία και την ταυτότητα, τα έργα του Δημήτρη Σπανού περιγράφονται ως μία αντανάκλαση των εμπειριών του, ένα οπτικό ημερολόγιο της προσωπικής ανάπτυξης και της εξέλιξής του. «Είναι φυσικό το θέμα του να είναι η ανθρώπινη φιγούρα την οποία δουλεύει ενστικτωδώς μέσω της γραμμής. Προσπαθεί να συλλάβει την ουσία και την ενέργεια του θέματος, με έμφαση στην εκφραστικότητα και τον αυθορμητισμό. Οι φιγούρες του, πρωταγωνιστές της αφήγησής του διαμορφώνονται, επαναδιαπραγματεύονται και δομούνται μέσα σε ένα ρευστό κοινωνικό φάσμα αντανακλώντας την πραγματικότητα στη ζωή του καλλιτέχνη».

Τα περισσότερα έργα της έκθεσης μοιάζουν να έχουν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Χαρακτηριστικό Η Κασσάνδρα Θωμά «μελετά και αναζητά ποικίλους τρόπους έκφρασης της ελληνικής εικαστικής έκφρασης, ενσωματώνοντας στοιχεία ελληνικότητας, με την ιστορική έννοια του όρου, αλλά και της σύγχρονης έκφρασης. Μέσα από εγκαταστάσεις και ζωγραφικά σχέδια, προσπαθεί να εγκιβωτίσει παιδικές μνήμες, όνειρα, ιστορίες και να διαπραγματευτεί δίπολα όπως η σχέση ατομικού και συλλογικού, ρητής και άρρητης μνήμης, συνειδητού και ασυνείδητου».

Η τέχνη στην καθημερινότητα και η εναντίωσή της στη φθορά και το εφήμερο είναι δύο έννοιες που απασχολούν την Αγγελική Δομπρογιάννη. Eστιάζοντας στην αναπλαισίωση ενός παλαιού και αγαπημένου είδους της ευρωπαϊκής ζωγραφικής, τη νεκρή φύση και αντλώντας από την παράδοση που βλέπει στα λουλούδια και τα φρούτα να αντιπροσωπεύουν την θνητότητα και την προσωρινότητα, το δράμα του χρόνου που περνά, η καλλιτέχνις «μεγεθύνει τα λουλούδια που φωτογραφίζει ώστε αυτά να μετατραπούν σε ελπίδα, λαχτάρα, λύπη, σε κάτι μεγαλύτερο από τη ζωή. Σημαντικό ρόλο στο έργο της παίζει το φως και η κλίμακα των απεικονιζόμενων αντικειμένων, στοιχεία που συντελούν στο να τονίζεται η αίσθηση της παροδικότητας και της φθοράς».

Ο Γιάννης Ανδρέου εργάζεται, επίσης, με άξονα το καθημερινό, το τυχαίο, το χιουμοριστικό, το στιγμιαίο, «αυτή την ιδέα που γεννιέται με ένα νεύμα, ένα βλέμμα, μία κίνηση που δίνει το έναυσμα για να γεννηθεί ένα έργο τέχνης. Με την αφήγησή του να είναι ανοιχτή στην ερμηνεία και την προσωπική προσέγγιση, επιστρατεύει φίλους και αγαπημένα πρόσωπα και μέσα από μία επιμελημένη “σκηνοθεσία” τους μεταμορφώνει σε κάτι άλλο».

INFO:
Ασκήσεις του Βλέμματος
Γκαλερί Έρση, Κλεομένους 4, Κολωνάκι, 210 72 20 231
Eγκαίνια: 8 Ιουνίου στις 19:00
Διάρκεια έκθεσης: 8-30 Ιουνίου
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ. 11:30-15:00 & 17:30-20:30, Σάβ. 11:30-15:00