Προτζέκτορας: Ο εικαστικός Θοδωρής Κανελλόπουλος (Δώρος Β. Κανέλης) μιλάει για τη ζωγραφική, την «εικαστική ενδυματολογία» και την πολυμορφικότητα της τέχνης.
Αγάπησε από μικρός τη ζωγραφική και, όπως λέει ο ίδιος, ακολούθησε τον κλασικό δρόμο κάποιου που αγαπάει τη ζωγραφική. Νεανική αναζήτηση, μαθητεία και κάμποσες εκθέσεις. Μόνο που αν κάποιος κάνει μια αναδρομή στην πορεία του Θοδωρή Κανελλόπουλου θα ανακαλύψει ότι ο δρόμος του δεν ήταν τόσο κλασικός, όπως ο ίδιος λέει. Γιατί, στην πορεία, η ζωγραφική του δραπέτευσε από το τελάρο, χρησιμοποίησε ως καμβά υφάσματα και έπιπλα, συνάντησε την ποίηση, τη μουσική και το θέατρο και από τότε συμπρωταγωνιστούν σε έναν χώρο - σκηνικό στο Χαλάνδρι. Το Milk Clothart. Τον χώρο μέσα στον οποίο δημιουργεί και ονειρεύεται.
Ξεκίνησες να ζωγραφίζεις στα δεκατρία σου. Αποφάσισες να σπουδάσεις κλωστοϋφαντουργία, όμως δεν ολοκλήρωσες ποτέ τις σπουδές σου. Τις εγκατέλειψες για χάρη της ζωγραφικής;
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που εμπορευόταν ενδύματα, οπότε από παιδί ερχόμουν καθημερινά σε επαφή με το ύφασμα. Η κλωστοϋφαντουργία ήταν ο τρόπος να μάθω σχέδιο και παράλληλα να αποκτήσω όλη την απαραίτητη γνώση για τα είδη και τις μορφές του υφάσματος. Έτσι ήταν τα πράγματα μέχρι που η ζωγραφική με ξαναφώναξε κοντά της. Φοίτησα στη σχολή ζωγραφικής και σχεδίου της Κατερίνας Πηλαρινού. Μετά την αποφοίτησή μου και μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια πήρα μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ενώ έχω στο ενεργητικό μου και τρεις ατομικές.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών σου υπήρξε κάποιο γεγονός που θεωρείς ότι ήταν σημαντικό για τη μετέπειτα διαδρομή σου ως ζωγράφος;
Η γνωριμία μου με τον ζωγράφο Στάθη Φλώρο. Τη θεωρώ σημείο τομής για την εικαστική μου πορεία γιατί ήταν αυτός που μου αποκάλυψε αρκετά μυστικά της ζωγραφικής.
«Αυτοπροσωπογραφία», ακρυλικό σε καμβά, 50Χ70 εκ.
Και ξάφνου έρχεται η ποίηση. Και επαναπροσδιορίζει τη σχέση σου με τη ζωγραφική και την τέχνη, γενικότερα.
Κάποτε ονειρεύτηκα να γίνω ποιητής. Και πως μέσω της ποίησης θα μπορούσα λέει να κάνω οτιδήποτε ήθελα στη ζωγραφική. Οτιδήποτε ήθελα στη ζωή. Θα μπορούσα λέει να ζωγραφίζω με λέξεις ή να παίζω μουσική με ζωγραφική. Να συνομιλώ ή να συνδιαλέγομαι με τη γλυπτική το θέατρο, την αρχιτεκτονική, τη φωτογραφία. Θα μπορούσα λέει, ακόμα και να ήμουν ένας άλλος. Να με λένε Δώρο Β Κανέλλη και να συνομιλώ βουβά με τον εαυτό μου. Μέσω της ποίησης ανακάλυψα πως η τέχνη δεν έχει όρια. Πως όλες οι τέχνες είναι μία τέχνη. Και πως κάτω από αυτή την παραδοχή, αν και εικαστικός, μπορώ να είμαι ό, τι θέλω. Οποιαδήποτε μορφή τέχνης σε αφορά; Όταν είσαι δημιουργός, όλες οι τέχνες σε αφορούν. Αυτή η αρχή, η σύνδεση και η πολυμορφικότητα της τέχνης ήταν ο λόγος που έγινα εικαστικός. Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι δυνατόν να ζωγραφίζει κάποιος και να μην έχει μέσα του ποίηση και μουσική.
«Βίκυ Νικολάου», ακρυλικό σε καμβά, 30Χ40 εκ.
Αυτή η προσέγγιση σε οδήγησε ξανά στο ύφασμα. Στην ενδυματολογία. Αλλά και στη σκηνογραφία.
Έχω κάνει κοστούμια για αρκετές θεατρικές παραστάσεις και performance χορού. Όπως είπα πριν, μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με έντονη τη παρουσία των ενδυμάτων. Όσον αφορά τα σκηνικά, η πρώτη μου εμπειρία ξεκίνησε φτιάχνοντας βιτρίνες καταστημάτων. Το 2010 προσπάθησα να συνδέσω τα εικαστικά με την εμπειρία μου στο ρούχο και ξεκίνησα το πρότζεκτ milk clothart. Προσπαθώ από τότε να δω το ρούχο αλλά και το έπιπλο σαν καμβά και μέσω αυτού να δημιουργώ εικαστικές συνθέσεις. Με τη βοήθεια του φίλου μου εικαστικού Λουκά Τσιπλάκου, διακοσμήσαμε επαγγελματικούς χώρους αλλά και οικίες με την επαναχρησιμοποίηση παλιών αντικειμένων με διάθεση και αισθητική εικαστική και θεατρική. Όλη μου η ζωή ήταν ένα σύνολο συνδέσεων και συμπράξεων. Συνδέσεων των τεχνών και συμπράξεων με ανθρώπους. Μόνο μέσω αυτών των συνδέσεων, μέσω αυτών των «περασμάτων», θαρρώ, αναπνέει η τέχνη μου.
Ο Θοδωρής Κανελλόπουλος.
Το Milk ήταν ένα τέτοιο «πέρασμα»;
Ήταν το πρώτο τέτοιο πέρασμα. Ένας πολυχώρος τέχνης που συνάμα λειτούργησε και ως εργαστήριο εικαστικών ρούχων.
Όταν λες «εικαστικά ρούχα», τι εννοείς;
Από τις κλασικές επιφάνειες που χρησιμοποιούσα ως τότε για να ζωγραφίζω πέρασα στο ρούχο και το χρησιμοποίησα ως καμβά για να εκφραστώ. Συνέδεσα έτσι τα εικαστικά με την μόδα και το θέατρο. Ο όρος που λίγο αυθαίρετα χρησιμοποιώ για να περιγράψω αυτό που κάνω είναι η «εικαστική ενδυματολογία». Εδώ και κάμποσα χρόνια μέσω σεμιναρίων στο Μilk Clothart προσπαθώ να το περάσω και σε άλλους ανθρώπους, ώστε να γνωρίσουν τη ζωγραφική, το σχέδιο και το ρούχο χωρίς διδακτικούς περιορισμούς, τυπικότητες και πιέσεις, αλλά με την ελευθέρια, το παιχνίδι και τον μύθο που πρέπει να ενέχει η τέχνη.
Μικρό το Milk Clothart αλλά δραστήριο και «πολύβουο». Εικαστικά ρούχα, σεμινάρια, εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, πρότζεκτ που έχουν να κάνουν με τέχνη και ποίηση. Πώς διαχειρίζεται κάποιος όλη αυτή τη ροη δημιουργικότητας;
Η τέχνη για μένα είναι τρόπος ζωής. Το ρητό «μέσα από την τέχνη ξεκουράζομαι από τη δούλεψή της» ισχύει στη δική μου περίπτωση 100%. Άλλωστε υπάρχουν αρκετοί φίλοι που μοιραζόμαστε αυτό το γλυκό βάρος. Εδώ πρέπει να αναφερθώ και στη σύντροφο και συνοδοιπόρο μου Χριστίνα Μπακέα που ράβει, συμβουλεύει και βάζει σε τάξη τον χαμό όλου του Μilk πρότζεκτ και όχι μόνο.
Μίλησέ μου για το κανάλι «Milk concerts & poets» στο YouTube.
Πριν 2 χρόνια ξεκίνησε το δεύτερο «πέρασμα», η σύνδεση των εικαστικών με τη μουσική και την ποίηση. Είναι ένα κανάλι στο οποίο φιλοξενούμε, σκηνοθετούμε και παρουσιάζουμε μουσικούς και ποιητές. Πέρα από τις υπέροχες γνωριμίες με αξιόλογους μουσικούς και ποιητές, αγαπώ πολύ το ότι σε αυτό το project συμπράττω με πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, όπως ο σκηνοθέτης Δημήτρης Σηφάκης και ο φωτογράφος Δημήτρης Θεοδωρακόπουλος, αλλά και πολλούς άλλους δημιουργούς όπως οι Ρεμποίτες. Ένα γκρουπ που φτιάξαμε με τους Θοδωρή Κούνα, που παίζει τζουρά, και τον Νίκο Ελένη στην κιθάρα και το τραγούδι. Με τους Ρεμποίτες προσπαθούμε, κυρίως αυτοσχεδιάζοντας, να συνδέσουμε το ρεμπέτικο –κι όχι μόνο– με την ποίηση.
Ο στόχος του Milk concerts & poets ποιος είναι; Η σύνδεση των τεχνών, αλλά προπαντός των ανθρώπων, που ίσως είναι πιο σημαντική και από την ίδια την τέχνη. Η Τέχνη οφείλει να είναι απλή, προσιτή, όπως και η ζωή. Για αυτό, αν ποτέ κάποιος περάσει από το Χαλάνδρι και με δει στο μικρό μου Μilk, αν αγαπάει την τέχνη ας μπει μέσα, φίλοι είμαστε!
18°
