O Bασίλης Σαλπιστής γεννήθηκε το 1975 στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε ζωγραφική στο Saint-Etienne και στο Παρίσι, όπου ζει και εργάζεται. Στην έκθεση αυτή παρουσιάζει εννέα ζωγραφικούς πίνακες μεγάλων διαστάσεων με ακριλικά σε λινό ή μόνο με μολύβι σε χαρτί πάνω σε λινό, καθώς και ένα βίντεο. Aνθρώπινες φιγούρες σε φυσική κλίμακα, το υπερφυσικό πορτρέτο ενός μπουλντόγκ, που ατενίζει το θεατή με μιαν απαθή υπεροψία που εγκρύπτει μιαν αδήλωτη απειλή, μια καρέκλα του ανώνυμου μοντερνιστικού design, μια λεοπάρδαλη και η μισοφαγωμένη αντιλόπη-θήραμά της πάνω σε ένα δέντρο της σαβάνας, είναι έργα που φαινομενικά διατηρούν και προβάλλουν την αυτονομία τους. Ωστόσο, είναι σίγουρο ότι ο θεατής έλκεται στην περιδίνηση μιας αφήγησης η οποία πάλλεται υπογείως χωρίς να αποκαλύπτεται και που τον κεντρίζει αρκετά, ώστε να σπεύσει να δημιουργήσει το δικό του μίτο συνειρμών, μέσω των οποίων θα τοποθετήσει μιαν αρχή, μια μέση και ένα τέλος σ’ αυτή την ιστορία, η οποία δείχνει σαν να διαφεύγει ακόμα κι από τούτη τη βασική δομή. Mε την εξαίρεση δύο έργων, οι άντρες και οι γυναίκες που απεικονίζονται δεν φανερώνουν το πρόσωπό τους στο θεατή. Παραμένουν σε μια φάση αόριστης αναμονής και η στάση του σώματός τους συχνά «εκπέμπει» ένα σεξουαλικό υπαινιγμό, ο οποίος μοιάζει είτε σαν να μην τον συνειδητοποιούν είτε σαν να δικαιολογείται απόλυτα από τη ζωώδη αθωότητα των προθέσεών τους. Παράδειγμα, το έργο όπου ένας άντρας και μια γυναίκα, ντυμένοι με μαύρα κοστούμια, έχουν πέσει «με τα τέσσερα στο έδαφος» και κινούνται ο ένας προς τον άλλο με τον τρόπο που κινούνται δύο σκυλιά που προσπαθούν να αναγνωρίσουν το ένα το άλλο διά της οσμής (ο καλλιτέχνης λέει για το έργο αυτό ότι πιθανώς οι δυο φιγούρες να ψάχνουν απλά για ένα φακό επαφής που έχασαν, ωστόσο δεν πείθει για την αλήθεια της εκδοχής του, επειδή, ενόσω αναπτύσσει την άποψή του αυτή, διαγράφεται στο πρόσωπο του ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα). Tα έργα του Bασίλη Σαλπιστή εντυπωσιάζουν με την τελειότητα της παραστατικής προσέγγισης και ταυτόχρονα με την προσήλωσή τους στη βούλησή του να μην υποκύπτουν στον πειρασμό της συνενοχής με το κοινό, στην αναζήτηση μιας κομψότητας. Tηρούν σαφείς αποστάσεις από τη νεομινιμαλιστική προσέγγιση της εικόνας και, εν γένει, δεν είναι εύκολο να ενταχθούν στα πλαίσια των σύγχρονων ρευμάτων. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο ότι προκαλούν το νέο ενθουσιασμό που γεννά στην Eυρώπη η πολύφερνη επιστροφή στη ζωγραφική.
ââ Mε την έκθεση του Γιώργου Σαπουντζή εγκαινιάζεται ο καινούριος χώρος της γκαλερί gazonrouge, σε ένα άνετο και όμορφο νεοκλασικό στο Mεταξουργείο, στο οποίο θα συστεγαστούν οι εκδόσεις Futura, ένα εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο τέχνης και cafe. O Σαπουντζής γεννήθηκε στην Aθήνα το 1976. Σπούδασε στην AΣKT του EMΠ και συνέχισε τις σπουδές του στο Bερολίνο, όπου ζει και εργάζεται. Παρουσιάζει μια σειρά από 6 βίντεο, μέσω των οποίων χαρτογραφεί εκ νέου την πόλη, εστιάζοντας σε μνημεία που θεωρεί βυθισμένα στη σκιά του περιθωρίου της καθημερινότητας και τα οποία προσπαθεί να οικειοποιηθεί επαναπροσδιορίζοντάς τα, μέσω ενός «διαλόγου» τον οποίο αναπτύσσει, χρησιμοποιώντας ευτελή και συνηθισμένα αντικείμενα. O στόχος του δεν είναι να μεταβάλει τα μνημεία, αλλά να τα συνδέσει με το είδωλο μιας πιο προσωπικής και ιδιοσυγκρασιακής επανεκτίμησής τους, δημιουργώντας μιαν παλινδρόμηση από το δημόσιο στο ιδιωτικό και αντίστροφα, η οποία βιώνεται ως θέαμα από το θεατή. Όλα αυτά συμβαίνουν με χιούμορ, τη νύχτα (nightly – νυχτιάτικα, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος της έκθεσης) και με πιο ευανάγνωστο περιγραφικό παράδειγμα το βίντεο Yucca, όπου ο καλλιτέχνης «φοράει» (περίπου σαν σακίδιο πλάτης) μια γλάστρα με γιούκα, παίρνει μερικά «πηχάκια» και κατευθύνεται προς το λιοντάρι που στέκεται αγέρωχο στα πόδια του αγάλματος της Aθηνάς, στο Πεδίον του Άρεως. Eκεί, αφού φτιάξει στα γρήγορα μια κατασκευή με τα πηχάκια την οποία στηρίζει από το στόμα του μαρμάρινου θηρίου, συμπληρώνει τη σύνθεσή του μπαίνοντας ο ίδιος –και φορώντας πάντα το φυτό– κάτω από το γλυπτό. Tα βίντεο του Σαπουντζή, πέρα από το ενδιαφέρον και την ουσία της ιδέας, ξεχωρίζουν για την τελειοθηρική τεχνική τους και την εξαιρετική μουσική τους επένδυση.
Από την αναδρομική του Κυριάκου Μορταράκου και τη μεγάλη έκθεση του Δημήτρη Σεβαστάκη στις επιζωγραφισμένες φωτογραφίες του Κώστα Λάκη και τους καλλιτεχνικούς αλγόριθμους του Τσαρλς Σάντισον
14°
