Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος Κώστας Στεργιόπουλος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Εργάστηκε ως λέκτορας στην έδρα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966-1969) και ως βοηθός στο Σπουδαστήριο Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του ίδιου πανεπιστημίου (1969- 1972). Παύτηκε από τη χούντα και στη μεταπολίτευση υπηρέτησε ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1974-1984). Το 1986 αναγορεύτηκε ομότιμος καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Πρωτοεμφανίστηκε τις στήλες της «Νέας Εστίας» το 1943 και το 1949 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Χινοπωρινά». Συνεργάστηκε ως κριτικός της λογοτεχνίας με τα περιοδικά «Ξεκίνημα» (1946-1947) και «Εποχές» (1963-1967), όπως και με την εφημερίδα «Νίκη» (1962-1963). Από τις ποιητικές συλλογές του ξεχώρισαν «Τα τοπία του φεγγαριού», «Η σκιά και το φως», «Το χάραμα του μύθου», « Ο κίνδυνος», «Τα τοπία του ήλιου», «Έκλειψη» και «Αλλαγή φωτισμού».
Από τα κριτικά έργα και τα μελετήματά του σημαντικά είναι τα «Ο Τέλλος 'Αγρας και το πνεύμα της παρακμής», «Από το συμβολισμό στη Νέα ποίηση», «Οι επιδράσεις στο έργο του Καρυωτάκη» και «Από τον Κάλβο στον Παπατσώνη». Επίσης, εξέδωσε σε έξι τόμους τα «Κριτικά» του Τέλλου Άγρα, «ο εντοπισμός, η συγκέντρωση και η φιλολογική φροντίδα των οποίων αποτέλεσε έργο ζωής» για τον ίδιο, όπως αναφέρει σε σημερινή ανακοίνωσή της η Εταιρεία Συγγραφέων.
Το 1994 ο εκδοτικός οίκος της Κολωνίας Romiossini κυκλοφόρησε μια επιλογή από το ποιητικό του έργο με τον συγκεντρωτικό τίτλο «Εδώ, που μάχεται το φως με τη βαρύτητα».
Τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1961, το Α' Κρατικό Βραβείο Κριτικής Μελέτης Δοκιμίου 1974, το Βραβείο Κριτικής Μελέτης της Ομάδας των 12 του 1963, το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1993, το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002 και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας το 2004.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
12°
