Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τα εγκλήματα πολέμου και παραπλανητική επικοινωνία της Μαρία Ζαχάροβα.
Τα παλιά καλά χρόνια του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οι σοβιετικοί σύντροφοι είχαν αναλάβει την ιδεολογικοπολιτική επιμόρφωση των στελεχών των «αδελφών» κομμάτων ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της ανειρήνευτης πάλης κατά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Η φοίτηση στην κομματική σχολή της Μόσχας περιελάμβανε την διδασκαλία μαθημάτων για την «Επιστημονική κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού», την «Πολιτική Οικονομία του Σοσιαλισμού», την «Ιστορία του ΚΚΣΕ» και μερικά άλλα εξ ίσου αναγκαία για τον ιδεολογικό εξοπλισμό των επαγγελματικών στελεχών.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ανέστειλε τη λειτουργία της κομματικής σχολής της Μόσχας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το όραμα του Πούτιν για την, μερική έστω, ανασύστασή της επιβάλλει την επαναλειτουργία της σχολής, αξιοποιώντας πλέον και τις νέες δυνατότητες της εξ αποστάσεως διδασκαλίας που επιτρέπει την παρακολούθηση των σύγχρονων μαθημάτων προπαγάνδας από ένα ευρύτατο φάσμα «σπουδαστών» που κάποτε χλεύαζαν τους αποφοίτους της σχολής. Πρύτανης της σχολής ανέλαβε η εκπρόσωπος τύπου του Λαβρόφ, Μαρία Ζαχάροβα.
Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία που συνοδεύεται από φρικτά εγκλήματα πολέμου, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την διδασκαλία μιας σειράς μαθημάτων παραπλανητικής επικοινωνίας από την κ. Ζαχάροβα. Η πρόσφατη δήλωσή της «δεν φτάνει να μιλάμε για τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να συζητάμε για το πως θα τον αποφύγουμε» είναι χαρακτηριστική της προσέγγισής της ακόμα και σε ζητήματα που ξυπνάνε τις χειρότερες μνήμες στον ίδιο τον ρωσικό λαό. Για το ποιος ευθύνεται που ο παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών, ποιος προχωρεί στη συστηματική αναθεώρηση των συνόρων καταλαμβάνοντας εδάφη γειτονικών χωρών, ούτε λέξη η κ. Ζαχάροβα και οι ανά τον κόσμο θαυμαστές της.
Οι Έλληνες σπουδαστές της σχολής φάνηκε να είναι εξ αρχής μεταξύ των αριστούχων. Ίσως να συνέβαλε σε αυτό και η αριστερή παιδεία που προηγήθηκε. Έτσι, στο θέμα της «ειρηνικής επίλυσης της κρίσης στην Ουκρανία», για παράδειγμα, έφτασαν να επικαλούνται τον πρώην «μακελάρη των λαών» Χένρι Κίσσινγκερ που αποτελεί πλέον παράδειγμα ρεαλιστικής στάσης απέναντι σε μια εισβολή που οι ίδιοι θεωρούν μάλλον δικαιολογημένη. Σύμφωνα με αυτούς, την ευθύνη του πολέμου δεν φέρνει ο Πούτιν αλλά όσοι εξοπλίζουν τους αμυνόμενους Ουκρανούς για να μη βρεθούν όλοι μέσα στους ομαδικούς τάφους σκαμμένους στην πατρίδα τους.
Και επειδή οι περισσότεροι απόφοιτοι της «σχολής Ζαχάροβα» διετέλεσαν στο παρελθόν φιλοευρωπαίοι, δεν διστάζουν να προχωρήσουν και σε νουθεσίες «για το καλό» της Ενωμένης Ευρώπης. Δεν είναι καθόλου σωστό, λένε για παράδειγμα, από τη στιγμή που η Ουκρανία δεν έχει την επιλογή της ένταξης στο ΝΑΤΟ να ζητήσει και την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή στο ΝΑΤΟ από την πίσω πόρτα. Το παλιό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» επανέρχεται θριαμβευτικά.
Ταυτόχρονα εκδηλώνουν και το «ειλικρινές» ενδιαφέρον τους για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ανησυχούν δήθεν για την προοπτική ένταξης μιας χώρας που απέχει τόσο πολύ, θεσμικά και οικονομικά, από την Ευρώπη. Όταν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αποφασιζόταν η ομαδική ένταξη στην ΕΕ της ομάδας των 10 πρώην σοσιαλιστικών χωρών, δεν είχε ακουστεί καμιά αντίρρηση. Ίσως γιατί οι σημερινοί φοιτητές της Ζαχάροβα «φοιτούσαν» τότε στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, η αναθεώρηση των κατοχυρωμένων με διεθνείς συμβάσεις συνόρων του παγκόσμιου χάρτη είναι πολύ σοβαρή και επικίνδυνη υπόθεση για να υπακούει στις σκοπιμότητες των εκάστοτε κομματικών σχολών ή να θυσιάζεται στο βωμό προσωπικών αναθεωρήσεων.
