Πώς εξηγείται η στάση της κυβέρνησης σχετικά με τον εμβολιασμό στις ηλικίες 12-17 ετών.
Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στη ΔΕΘ ρωτούσε «Τι είναι βέβαιο;» και απαντούσε «Ότι πρέπει να αυξήσουμε τα ποσοστά εμβολιασμού στα παιδιά άνω των 12». Δεν ευχήθηκε να αυξηθούν τα ποσοστά, δεν είπε ότι καλό θα ήταν να αυξηθούν τα ποσοστά, είπε πως είναι «βέβαιο» ότι «πρέπει» να αυξηθούν.
Και μετά ή άλλαξε γνώμη ή σκέφτηκε «δεν βαριέσαι ας κάνουν ό,τι θέλουν, τι με νοιάζει εμένα» ή κατέληξε στο ότι καλή είναι η προστασία της δημόσιας υγείας, αλλα όχι και τόσο καλή ώστε να χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Αυτό το λέω γιατί άκουσα με τ’ αυτιά μου (και μάλιστα αρκετές φορές, γιατί στην αρχή δεν το πίστευα και το έβαζα ξανά και ξανά) τον υπουργό Επικρατείας Σκέρτσο, δηλαδή τη φωνή του πρωθυπουργού, να διαβεβαιώνει, μιλώντας για την ηλικιακή ομάδα 12-17, ότι «δεν κινδυνεύει η οικονομία και η κοινωνία από τα παιδια που είναι ανεμβολίαστα».
Με λίγα λόγια ο υπουργός Σκέρτσος πρόσφερε ενα πρώτης τάξεως επιχείρημα στους αντιεμβολιαστές οι οποίοι στηριζόμενοι στην κυβερνητική διαβεβαίωση μπορούν να αναρωτηθούν «αφού δεν κινδυνεύουν ούτε η οικονομία ούτε η κοινωνία γιατί να εμβολιαστούν τα παιδιά και οι έφηβοι από 12 εως 17 ετών;».
Προφανώς ο πρωθυπουργός και ο παρά τω πρωθυπουργώ δεν άλλαξαν στάση για τον εμβολιασμό στις ηλικίες 12 με 17 επειδή έπεσαν πάνω σε μια μελέτη που μέχρι το Σάββατο αγνοούσαν. Άλλαξαν στάση όταν συνάντησαν την αντίδραση ιδιοκτητών καταστημάτων στα οποία συχνάζουν (και) έφηβοι ή πάνε με τους γονείς τους. Οι καταστηματάρχες ενοχλήθηκαν επειδή το «μόνο εμβολιασμένοι σε κλειστούς χώρους εστίασης» αφορούσε και τους εφήβους πελάτες τους και η κυβέρνηση αντί να απαντήσει «ας εμβολιαστούν κι ας σας έρθουν» αποφάσισε πως οι χώροι αποκλειστικά για εμβολιασμένους δεν θα είναι αποκλειστικά για εμβολιασμένους αλλά θα δέχονται και ανεμβολίαστους, αρκεί αυτοί να είναι κάτω από 18 ετών. Μετά, μέσω του Σκέρτσου, ενημέρωσε το πανελλήνιο ότι τελικά δεν είναι και τόσο σημαντικό να εμβολιαστούν οι έφηβοι.
Με λίγα λόγια, έκανε ξανά (όπως τότε με τις αντιδράσεις της Εκκλησίας αν θυμάστε) τον Κουταλιανό. Τον Κουταλιανό που εξαγγέλει μέτρα και ψηφίζει νόμους, αλλά τρέμει σαν το ψάρι στις αντιδράσεις μπρος, όταν αυτές προέρχονται από εκεί που νομίζει πως είναι η εκλογική της πελατεία.
Για να κρύψει κάπως τον φόβο της, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι ανεμβολίαστοι έφηβοι που θα μπαίνουν σε καταστήματα εστίασης θα πρέπει να έχουν μαζί τους ραπιντ τεστ μέχρι δύο ημερών. Ίσως επειδή τα στελέχη της δεν ξέρουν πόσο εύκολο είναι να σκανάρεις ένα τεστ και να του αλλάζεις συνεχώς ημερομηνίες σε ένα απλό πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας.
Βέβαια και το σκανάρισμα σε αρκετές περιπτώσεις είναι περιττό καθώς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν παίρνει τα μέτρα που πρέπει, αλλά φοβάται να επιβάλλει κι αυτά που παίρνει. Φοβάται ακόμα και να ελέγξει την τήρηση τους. Ίσως γιατί, όπως είπε ο υπουργός Σκέρτσος στον Άρη τον Πορτοσάλτε (στον οποίο μιλούσε) όταν εκείνος παρατήρησε πως δεν έχουμε καμία βεβαιότητα για το τι ελέγχεται, «βεβαιότητες στη ζωή υπάρχουν για ελάχιστα πράγματα».
Ή ίσως επειδή, όπως πάλι ο υπουργός Σκέρτσος είπε σε άπταιστα συριζαϊκά, «ένα μοντέλο που θα οδηγήσει σε απολύσεις εργαζομένων είναι αυταρχικό».
Ή ίσως επειδή η κυβέρνηση αυτή, παρότι χωρίς αντιπολίτευση, όταν βάζει στη ζυγαριά από τη μια τη δημόσια υγεια και από τη άλλη ομάδες συμφερόντων που (νομίζει ότι) επηρεάζουν τους ψηφοφόρους της, βρίσκει πάντα ελαφρύτερη τη δημόσια υγεία.
Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα της κυβερνητικής στάσης (προφανώς σε συνδυασμός με την αντιεμβολιαστική προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης) είναι η Ελλάδα να έχει φτάσει να είναι δεύτερη στην Ευρώπη σε αριθμό θανάτων από covid ανα εκατομμύριο κατοίκων. Και μπράβο της.
ΥΓ. Αφού είχα γράψει το κείμενο, είδα το βίντεο της εμφάνισης του υπουργού Υγείας Πλεύρη στον Παπαδάκη και τον άκουσα να λέει: «Κι εγώ γονέας είμαι και σε δύο μήνες η κόρη μου θα γίνει 12 ετών. Πλήρως εμβολιασμένος, είμαι ο υπουργός υγείας, για την κόρη μου θα είχα μια δεύτερη σκέψη όπως έχει και ο κάθε γονέας». Καλή μας τύχη.
Η δουλειά ενός υπουργού σε ένα υπουργείο είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους που επηρεάζονται από τη δράση το υπουργείου. Για τον υπουργό δεν είναι το ίδιο σημαντική
55% του πληθυσμού στην Ελλάδα είναι οικονομικά αναλφάβητοι. Αδύνατον για τον λαό που απάντησε στο ερώτημα αν συμφωνεί με το «Preliminary Debt Sustainability Analysis», χωρίς καν να το έχει διαβάσει.
