Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τον «πτυχιούχο» του Columbia υφυπουργό Εξωτερικών Αντώνη Διαματάρη και τα «φουσκωμένα» βιογραφικά.
Με την (μέχρι τώρα που γράφω τουλάχιστον) παραμονή του υφυπουργού Εξωτερικών Διαματάρη στη θέση του, η κυβέρνηση κάνει πράξη την υπόσχεση για αλλαγή στο ύφος και το ήθος της διακυβέρνησης. Πιο συγκεκριμένα, από το δόγμα «η αριστεία είναι ρετσινιά» έχουμε και επισήμως περάσει στο δόγμα «η αριστεία είναι μούφα».
Σε περίπτωση που δεν έχετε πάρει χάμπαρι τι έχει συμβεί να σας πω πως ο υφυπουργός Εξωτερικών Διαματάρης είχε γράψει στο βιογραφικό του ότι είχε MBA από το Κολούμπια (συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να γράψω Κολάμπια), ενώ στην πραγματικότητα το είχε όσο έχω κι εγώ πρόταση από ομάδα του ΝΒΑ. Όταν το μούσι αποκαλύφθηκε, με ένα ρεσιτάλ κουτοπονηριάς δικαιολογήθηκε λέγοντας πως όντως σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο Columbia, αλλά απλώς δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και ζήτησε συγγνώμη για την παρεξήγηση.
H φωτογραφία είναι από το σάιτ του ΥΠΕΞ, όπου ο ύπνος του δικαίου δεν τους έχει επιτρέψει (τουλάχιστον μέχρι χτες) να αλλάξουν το βιογραφικό του υφυπουργού.
Φυσικά, δεν υπήρχε καμία παρεξήγηση παρά μόνο παπατζιλίκια, καθώς ο υφυπουργός σε παλιότερη (22.05.17) συνέντευξή του στην «Καθημερινή» έλεγε: «...είχα μόλις τελειώσει τη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια...» και στο σύντομο βιογραφικό που συνόδευε τη συνέντευξη, υπήρχε ένα καμαρωτό «1977: ΜΒΑ από το Columbia University».
Με λίγα λόγια ο υφυπουργός προσπάθησε να εξαπατήσει για τις σπουδές του, αλλά αυτό δεν φάνηκε να ενοχλεί κανέναν στην κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάλιστα, αφού παραδέχτηκε πως υπήρχε ένα ζήτημα ηθικής τάξης, είπε ότι αυτό λύθηκε με τη συγγνώμη του υφυπουργού αποδεικνύοτας πως το «ηθικό πλεονέκτημα» δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της αριστεράς.
Προφανώς το θέμα δεν είναι μόνο ηθικό αλλά και πρακτικό, καθώς όταν σε ένα βιογραφικό υπάρχει ένα τόσο καραμπινάτο ψέμα, όλα τα υπόλοιπα είναι υπό αμφισβήτηση. Πολύ περισσότερο όταν στο σάιτ της κυβέρνησης απουσιάζει πια και ο άλλος τίτλος σπουδών που ο υφυπουργός έλεγε ότι έχει, αυτός στα οικονομικά από το Queens College της Νέας Υόρκης.
Αυτό είναι το διορθωμένο βιογραφικό του Διαματάρη στο σάιτ της κυβέρνησης. Όλα τα πτυχία την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Με λίγα λόγια, ποιος ξέρει τι άλλα ψέματα λέει ο υφυπουργός.
Η απάντηση είναι «ό,τι ψέματα και να λέει, κανείς στην κυβερνηση δεν νοιάζεται» και, αφού κάποιος που λέει ψέματα στο βιογραφικό του και τοποθετείται σε τόσο υψηλή θέση παραμένει στη θέση αυτή και μετά την αποκάλυψη του ψέματος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμά του.
Γι' αυτό ετοίμασα μερικές φράσεις οι οποίες θα κάνουν κάθε βιογραφικό να λάμψει, όπως και τις κουτοπόνηρες δικαιολογίες που θα πρέπει να πούμε αν, όπως τον υφυπουργό Διαματάρη, μας πάρουν χαμπάρι.
1. «Ο Μάνος Βουλαρινος ήταν σε όλες τις ταινίες της Marvel» κι αφού με πάρουν χαμπάρι: Ζητώ συγγνώμη για την όποια παρεξήγηση. Προφανώς εννοούσα ότι ήμουν στις προβολές των ταινιών.
2. «Ο Μάνος Βουλαρίνος έχει φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Βραζιλίας» κι αφού με πάρουν χαμπάρι: Ζητώ συγγνώμη για την όποια παρεξήγηση. Προφανώς εννοούσα ότι έχω φορέσει φανέλες που αγόρασα από τις μπουτίκ.
3. «Ο Μάνος Βουλαρίνος έτρεξε στον αυθεντικό Μαραθώνιο» κι αφού με πάρουν χαμπάρι: Ζητώ συγγνώμη για την όποια παρεξήγηση. Προφανώς δεν εννοούσα ότι τον ολοκλήρωσα αλλά ότι έτρεξα περίπου 1500 μέτρα.
4. «Ο Μάνος Βουλαρίνος ήταν παρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου» κι αφού με πάρουν χαμπάρι: Ζητώ συγγνώμη για την όποια παρεξήγηση. Προφανώς δεν εννοούσα τα γεγονότα του 1973, αλλά άλλων ετών.
5. «Ο Μάνος Βουλαρίνος ήταν πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη» κι αφού με πάρουν χαμπάρι: Ζητώ συγγνώμη για την όποια παρεξήγηση. Προφανώς εννοούσα σε σχολική γιορτή.
Περιττό να πω πως οι φράσεις αυτές είναι χρήσιμες μόνο σε ανθρώπους που θέλουν να ακολουθήσουν κυβερνητική καριέρα, καθώς δεν ξέρω αν υπάρχει εταιρεία η οποία θα διαπίστωνε πως ένα στέλεχός της έλεγε τόσο χοντρά ψέματα στο βιογραφικό του και θα τον κρατούσε στη θέση του. Εκτός αν μιλάμε για εταιρεία με τη σοβαρότητα της ελληνικής κυβέρνησης, και μπράβο της.
Η Ε.Ε. εδώ και πολύ καιρό λειτουργεί με τρόπο που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη -αν όχι αδύνατη- τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και την ταχύτατη εφαρμογή τους στη ζωή
12°
