Αν κανείς έχει και την παραμικρή αμφιβολία για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αρκεί να πάρει μια γραμμή του μετρό ή να κάνει μια βόλτα σε κάποια γειτονιά. Αν πάλι κάποιοι ένιωσαν έκπληξη για τα αυξημένα ποσοστά μιας νεοναζιστικής συμμορίας στις τελευταίες εκλογές, μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν την αντανάκλαση τους σε μια νέα μόδα όπου τα εθνικιστικά διακριτικά δεν κρύβονται και όπου ο φασισμός δηλώνεται απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα ως στάση ζωής.
Την τελευταία εβδομάδα μετρώ όλο και περισσότερους φασίστες στο δρόμο, με μπλουζάκια επίλεκτων καταδρομικών μονάδων αγορασμένα από το Μοναστηράκι, με άρβυλα, με παντελόνια παραλλαγής, με τατουάζ κέλτικων σταυρών και πάει λέγοντας. Άνθρωποι που στα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια (κοντά δέκα χρόνια νωρίτερα δηλαδή) τους θεωρούσαμε απόκληρους, απροσάρμοστους και παρίες, πολαπλασιάζονται καθώς τα αντισώματα της κοινωνίας υποχωρούν. Όσο επικίνδυνη είναι η νεοναζιστική απειλή, άλλο τόσο και ίσως ακόμα περισσότερο είναι η φετιχοποίηση της, η κουλτούρα μιας νέας γκάμας συμβόλων που μπορούν άκριτα να υιοθετηθούν από μαθητές σχολείων ως ένδειξη μαγκιάς και μέσο για την εξεύρεση μιας ταυτότητας.
Όσοι τρέφουν αυταπάτες και θεωρούν το φαινόμενο του νεοναζισμού συγκυριακό ή «απόνερο» της οικονομικής κρίσης πολύ φοβάμαι ότι θα διαψευστούν. Η νέα δύσκολη εποχή που ανατέλλει για τη χώρα εκτός από ανέχεια επιφυλάσσει και όλα τα παρελκόμενα της, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες ώστε να διαπιστώσει την απήχηση παρόμοιων ιδεολογιών- μπολιασμένων με τις τοπικές ιδιαιτερότητες- στις μικρομεσαίες και γκετοποιημένες τάξεις του πληθυσμού. Προς το παρόν, μια νέα φουρνιά απελπισμένων, και όχι μόνο, ανθρώπων ανακαλύπτει στο φασισμό το αποκούμπι των προβλημάτων του. Σύντομα θα τους συναντάμε όλο και συχνότερα στην καθημερινότητα μας. Στο μετρό, στους δρόμους και τις πλατείες, στις δημόσιες υπηρεσίες και ίσως ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια…
20°
