Σημείο Βρασμού: Η Σειρά - Η τηλεοπτική μεταφορά της ταινίας που προβάλλεται στο BBC One και στο Cinobo
Όσοι έχουν δει την ταινία “Boiling Point” του 2021 γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι το φιλμ του Philip Barantini είναι η ιδανική μεταφορά ενός «Εφιάλτη στην Κουζίνα» (ένα brand που έγραψε τη δικιά του ιστορία στη βρετανική μαγειρική τηλεόραση και έβαλε τον Gordon Ramsey στα σπίτια μας και στα tweets μας). Το να παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα μια μπριγάδα (ναι βλέπουμε και φέτος Masterchef) να προσπαθεί να βγάλουν τη βάρδια ενός «υψηλού» λονδρέζικου εστιατορίου δεν είναι μια κάτι που θα μπορούσε να φανταστεί εύκολα ο μέσος θεατής και όμως αυτή ακριβώς ήταν η «μαγκιά» του Barantini της ταινίας του που κατάφερε να μετατρέψει μια κουζίνα σε θρίλερ και να μεταφέρει το άγχος και την ένταση της συνθήκης χωρίς εκπτώσεις, άμεσα, κοφτά και αποστομωτικά, με το απαράμιλλο στιλ του σύγχρονου βρετανικού ρεαλισμού. Κερασάκι στην τούρτα το «ανοιχτό» τέλος της ταινίας με τον head chef του εστιατορίου Jones & Sons, Andy Jones (ενσαρκωμένο μοναδικά από τον εξαιρετικό Stephen Graham) να κείτεται στα πλακάκια της τουαλέτας, λίγα λεπτά αφότου έχει αποφασίσει να πετάξει το αλκοόλ και τα χάπια που τον κρατούν εξαρτημένο στη λεκάνη, έχοντας μόλις υποσχεθεί στον εαυτό του ότι θα πάει για αποτοξίνωση.
Η σειρά “Boiling Point” -η ευχάριστη τηλεοπτική έκπληξη που έσκασε στον αέρα του BBC One το περασμένο φθινόπωρο και έχουμε πλέον τη χαρά να απολαμβάνουμε και στην Ελλάδα στην πλατφόρμα του Cinobo- πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε η ταινία, για την ακρίβεια οχτώ μήνες μετά από το καρδιακό επεισόδιο του Andy Jones. Το ανοιχτό τέλος της ταινίας κλείνει στο τηλεοπτικό sequel σύμφωνα με το οποίο ο σεφ Jones έχει μεν επιβιώσει αλλά βρίσκεται πια εκτός κουζίνας ενώ η έμπιστη συνεργάτης του και sous chef Carly (Vinette Robinson) παλεύει να δημιουργήσει νέο όνομα και φήμη για τον εαυτό της (ως head chef πια) και την υπόλοιπη πρώην ομάδα του Jones & Sons σε ένα νέο εστιατόριο, το Point North, στην hip γειτονιά του Dalston.
Μπαίνοντας πια στα παπούτσια της ηγεσίας η Carly καλείται να αντιμετωπίσει τους δικούς της δαίμονες και προβλήματα, αφήνοντας τα παράλληλα έξω από την επαγγελματική κουζίνα ενός εστιατορίου υψηλών προδιαγραφών και φιλοδοξιών που αγωνίζεται να επιβιώσει απέναντι στον σκληρό ανταγωνισμό του ακριβού εστιατορικού Λονδίνου. Πιεστικές, αγχωτικές βάρδιες, εντάσεις, διαχείριση ομάδας, ελλείψεις, αναπληρώσεις, αναποδιές, ατυχήματα, bullying, τοξικότητα, οικονομικά προβλήματα, περικοπές, συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν, συμβιβασμοί που κανένας φιλόδοξος, ταλαντούχος σεφ με όραμα δεν θέλει να κάνει. Και στρες, στρες, στρες, στρες που μυρίζεις και γεύεσαι στην ατμόσφαιρα, άφθονο στρες που κάνει την κουζίνα του αγαπημένου τηλεοπτικού hit “The Bear” να μοιάζει με παιδική χαρά (ίσως γι’ αυτό τα Emmy Awards να το αντιμετώπισαν ως κωμωδία).
Η συνέπεια του σεναρίου, των χαρακτήρων, της ατμόσφαιρας και των επί μέρους τεχνικών πεδίων της σειράς με τα αντίστοιχα της ταινίας είναι κάτι παρά πάνω από αξιομνημόνευτη – η συνέχεια διασφαλίζεται με αποτελεσματικότητα και επιτυχία που σπάνια επιτυγχάνεται ακόμα και σε συνθήκες διαδοχικών σεζόν μιας τηλεοπτικής σειράς. Αυτό οφείλεται φυσικά στο ότι στο τιμόνι της σειράς βρίσκεται και πάλι ο Philip Barantini ενώ στο δημιουργικό team έχει προστεθεί και ο Stephen Graham. Τα πάντα στη σειρά του “Boiling Point” λειτουργούν στην εντέλεια, σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή – όπως ακριβώς πρέπει να λειτουργούν και οι επαγγελματικές κουζίνες. Άψογη σκηνοθεσία, απέριττο σενάριο, συνεκτικό cast που ανταποκρίνεται τέλεια στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του επιπέδου της σειράς. Παράλληλα η σειρά δεν γυρνάει από την άλλη και στην πρόκληση του βάθους που περιμένει στη γωνία τα τηλεοπτικά προϊόντα ανοίγοντας εντυπωσιακά την ομπρέλα του ανθρώπινου προσήμου της δεδομένου του αριθμού των επεισοδίων της: εξαρτήσεις, διακίνηση ναρκωτικών, αυτοτραυματισμοί, αυτοάνοσα νοσήματα, οικογενειακά βάρη και φυσικά όλο το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων πίσω από αυτά που δοκιμάζονται από αυτά -και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή εκβιαστική, «εύκολη» επίκληση στο συναίσθημα.
Όπως ακριβώς και η ταινία του 2021 το “Boiling Point” η σειρά σε αφήνει να ζητάς κι άλλο, τη συνέχεια αυτού του εφιάλτη στην κουζίνα – στο τέλος του τέταρτου επεισοδίου όλα είναι στον αέρα και το λιγότερο που μπορούν να κάνουν ο Philip Barantini, ο Stephen Graham και η μπριγάδα του είναι να επιστρέψουν με τη δεύτερη σεζόν που αξίζει στο επίτευγμά τους. Ένα επίτευγμα τηλεόρασης τόσο υψηλής όσο και η γαστρονομία από την οποία εμπνέεται.
