Με καινούργια σίριαλ, όπως το Westworld, το Luke Cage και το This Is Us, και εξαιρετικές κωμωδίες, όπως το Brooklyn Nine Nine, κανείς μπορεί να φτάσει στο λανθασμένο συμπέρασμα πως η Αμερική παράγει μόνο ποιότητα για το τηλεοπτικό κοινό της. Φυσικά κάτι τέτοιο απέχει χιλιόμετρα από την αλήθεια, με σειρές χωρίς λόγο ύπαρξης που αργοπεθαίνουν και περισσότερο ενοχλούν παρά ψυχαγωγούν. Αλλά κανείς δεν φαίνεται να θέλει να πάρει την απόφαση να τις βγάλει από τον αέρα και να τις απαλλάξει από το μαρτύριο (και εμάς μαζί). Μερικά τέτοια παραδείγματα είναι τα εξής:
Supernatural
Θυμάστε εκείνο το αστείο που υπάρχει για τον Keith Richards των Rolling Stones που λέει πως έχει πεθάνει και κανείς δεν του το έχει πει; Το Supernatural είναι ο Keith Richards των τηλεοπτικών σειρών, χωρίς το στιλ και το ταλέντο. Έχουν περάσει έντεκα χρόνια από τότε που ξεκίνησε, οι κριτικοί το απεχθάνονται, οι περισσότεροι φαν έχουν βαρεθεί (ή έχουν απλά μεγαλώσει) και τα νούμερα βουλιάζουν ακόμα περισσότερο κάθε χρόνο. Ο Sam και ο Dean έχουν γίνει καρικατούρες ενώ δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις τους χαρακτήρες τους, οι κακοί είναι τελείως γελοίοι, οι διάλογοι μαραμένοι και οι ιστορίες επαναλαμβανόμενες. Το νόημα του Θανάτου και της Ζωής έχει χάσει πλέον οποιαδήποτε σημασία αφού όλοι πεθαίνουν και ανασταίνονται κάθε τρία επεισόδια, εκτός από τους λίγους ενδιαφέροντες χαρακτήρες που κάπως καταφέρνουν να παραμένουν νεκροί για πάντα. Προφανώς γιατί οι ηθοποιοί πρόλαβαν να ξεφύγουν.
Όχι, το Big Bang Theory δεν είναι από τις σειρές που ξεκίνησαν καλά και μετά πήρε την κάτω βόλτα όταν έβαλαν περισσότερες γυναίκες στο cast. Αυτή είναι η (ελαφρώς σεξιστική) άποψη των φανατικών θεατών που το λάτρευαν τις πρώτες σεζόν και μετά κουράστηκαν. Στην πραγματικότητα, το Big Bang Theory δεν ήταν ποτέ μία καλή σειρά και σε καμία περίπτωση δεν ήταν αστεία. Συμπεριφέρεται στις γυναίκες σαν να είναι αντικείμενα ηδονής, παρουσιάζει τα nerds με έναν απόλυτα ξεπερασμένο τρόπο, διακωμωδεί τον αυτισμό και την αγχώδη διαταραχή και τελικά, οι ατάκες πέφτουν στο πάτωμα χωρίς καθόλου ζωή γιατί κανείς δεν γελάει. Σκοτώστε το, ήρθε η ώρα του.
Two Broke Girls
H Kat Dennings αξίζει πολύ καλύτερη μοίρα, ας την ελευθερώσει κάποιος. Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε για ποιον λόγο το Two Broke Girls κατάφερε να ανανεωθεί μετά την πρώτη σεζόν καθώς όλα τα χαρακτηριστικά του, από τους διαλόγους μέχρι τα σκηνικά και τα φώτα, είναι απολύτως ξεπερασμένα και δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται σε ένα σύγχρονο sitcom. Επιπλέον έχει δικαίως κατηγορηθεί για ρατσιστικά στερεότυπα αλλά δεν έχει κάνει καμία αλλαγή για να διορθώσει τα λάθη του. Υποφέρει από το ίδιο σύνδρομο με το Big Bang Theory, δηλαδή μπορείς να δεις ολόκληρο επεισόδιο χωρίς να σκάσει το χειλάκι σου έστω μία φορά και το κοινό δεν επιθυμεί να μην γίνεται σεβαστός ο χρόνος του. Εάν ψάχνετε μία κωμική σειρά με γυναίκες πρωταγωνιστές, δείτε το Crazy Ex Girlfriend.
Αποτελεί μία από τις πρώτες προσπάθειες μεταφοράς σούπερ ηρώων στην μικρή οθόνη και όταν ξεκίνησε δεν ήταν καθόλου κακό, ειδικά για σειρά του CW που έχει κακή φήμη ως κανάλι. Η ερμηνεία του Stephen Amell ως Oliver Queen ήταν αρκετά γοητευτική και υπήρχε μία δόση μυστηρίου που έκανε την πλοκή να προχωράει με έναν ωραίο ρυθμό. Πλέον ο Oliver είναι ένας αντιπαθέστατος χαρακτήρας που όλη την ώρα κρατάει μούτρα και κανείς δεν του εξηγεί πως αυτό πιάνει μόνο αν είσαι ο Batman. Τα πισωγυρίσματα σε παράλληλα σύμπαντα και τα flashbacks είναι απίστευτα κουραστικά και άνευ λόγου περίπλοκα.
Once Upon a Time
Η ιδέα του να πάρουμε χαρακτήρες όπως η Χιονάτη και ο Πήτερ Παν και να τους τοποθετήσουμε στην πραγματικότητα, όλους δεμένους με μία κατάρα και αναγκασμένους να ζουν σαν κοινοί θνητοί ήταν εξαρχής αρκετά ριψοκίνδυνη. Όμως η υπογραφή των δημιουργών του Lost στο Once Upon a Time μαζί με το όλο κλίμα του σκοτεινού παραμυθιού έκανε αρκετούς να "τσιμπήσουν" και οι πρώτες σεζόν της σειράς είχαν ικανοποιητικά νούμερα. Όμως τώρα φλερτάρει με τον τηλεοπτικό θάνατο και αν κάποιος παρακολουθήσει περισσότερο από τρία λεπτά επεισοδίου θα θέλει ο ίδιος να πατήσει την σκανδάλη.Oι δημιουργοί του Lost μας απογοητεύουν για ακόμα μία φορά.
Η νέα σειρά, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Jonnas Bonnier και σε μια από τις πιο διάσημες ληστείες της Σουηδίας, δίνει στον θεατή ό,τι ακριβώς περιμένει από μια καλή περιπέτεια
16°
