Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης γράφει για τη δικιά του Αστυπάλαια
Αν ήταν να διαλέξει κάνεις το νησί των ονείρων του –ή, για να το μετριάσουμε λίγο, ένα νησί για να περάσει τις διακοπές του– από το όνομά του και μόνο η Αστυπάλαια θα ήταν ασυναγώνιστη. Θα ξεπερνούσε τον υπερβολικό και κάπως αντιαισθητικά πνιγηρό κοσμοπολιτισμό της Μυκόνου, πιθανόν και το διάσημο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, την αρχοντιά της Ρόδου και τις χάρες της Κω. Μια Αστυπάλαια στο Αιγαίο, σε λευκό και μπλε, καθαρά χρώματα, ένα όνομα εκτός χάρτη, μια ιστορία εκτός χρόνου που ήξερες χωρίς να την έχεις ακούσει ποτέ. Αυτό είναι η Αστυπάλαια, κόρη του Φοίνικα και της Περιμήδης, η αδελφή της Ευρώπης που έμεινε στον τόπο της! Ένα άκουσμα στο Αιγαίο, ένα όνομα-νησί που σε συνδέει με το παλιό δρομολόγιο της γλώσσας. Ένα άστυ παλιό, η Παλαιά των άστρων που επιπλέει σταθερά στα βαθιά νερά με τους διάφανους βυθούς.
Στην Αστυπάλαια ήθελα πάντα να ταξιδέψω, να μείνω εκεί ένα δεκαήμερο – μόνο και μόνο χάριν του ονόματός της! Γέννημα θρέμμα νησιώτης, τα καλοκαίρια μου είναι κλεισμένα στην Τήνο, καθώς εκεί περιμένουν πατρικό, συγγενείς, συμμαθητές και φίλοι, αλλά και όλοι οι απόδημοι συντοπίτες που συναντάς σαν σε ένα άτυπο ραντεβού, σαν για να δηλώσουμε μεταξύ μας πως υπάρχουμε ακόμα… Σε κάθε βήμα, μια ζωή αναμνήσεων σου ψιθυρίζει το παρελθόν, σε βαραίνει με ζωές που λείπουν ή με ζωές που άφησες πίσω σου – μια για πάντα. Αυτή η τυραννία πρέπει να σπάσει, να διαρραγεί. Γι’ αυτό, κάποιο καλοκαίρι θα ταξιδέψω στην Αστυπάλαια και θα πατήσω τις αμμουδιές της, στα δικά της στενά, θα ξαναζήσω την ιστορία των νησιών από την αρχή!
Πρώτα θα τη γευτώ στη γλώσσα μου: θα εκτιμήσω την αλμύρα της θάλασσας, το λευκό στα πλακόστρωτα, την κάψα στις ξερολιθιές. Θα χαθώ μέσα στο νησί σαν άγνωστος, σαν ναυαγός, δίχως σιγουριές, και θα αφεθώ στο πέλαγος της Αστυπάλαιας, στον γλυκό κυματισμό της, στο αεράκι που θα με νανουρίσει. Θα κοιμηθώ στην Αστυπάλαια σαν παλιός, σαν αγέννητος, σαν ξαναγεννημένος. Θα διαβάσω τα μυστικά της από τα γράμματα του Ήλιου και του Ανέμου στα πρόσωπα των νησιωτών, που δεν τα σβήνει η θάλασσα – χωρίς να με βαραίνουν φίλοι και συγγενείς, χωρίς να με πνίγουν αναμνήσεις, μόνος μου, έρημος μέσα στο εαυτό μου. Αλλιώς, προς τι οι διακοπές, αν δεν σε περιμένει μια Αστυπάλαια στο Αιγαίο;
*Ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
14°
