Σε περίπτωση που τώρα τρομάζετε με τα ποσοστά ανεργίας, δεν θέλετε να ξέρετε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, το πολύ μέχρι το 2034 θα εξαφανιστούν τόσα επαγγέλματα, ώστε να χαθεί το 47% των θέσεων εργασίας.
Συγκεκριμένα, με την Τεχνητή Νοημοσύνη, την ρομποτική και το σύνολο των τεχνολογικών εξελίξεων, τα επαγγέλματα που φαίνεται να κινδυνεύουν περισσότερο από όλα είναι αυτά της μεσαίας τάξης. Λογιστές, γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, γραφειοκράτες και οικονομικοί αναλυτές είναι κάποιοι από τους πιθανούς μελλοντικούς ανέργους, αφού οι υπολογιστές θα είναι σε θέση να κάνουν την δουλειά τους όχι μόνο φτηνότερα και ταχύτερα, αλλά και περισσότερο αποτελεσματικά, με απειροελάχιστες πιθανότητες λάθους.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η τεχνολογία έρχεται να αντικαταστήσει επαγγέλματα, αφού υφαντές και αμαξάδες έχασαν τις δουλειές τους, με την έλευση του μηχανικού αργαλειού και του αυτοκινήτου αντίστοιχα. Η διαφορά, όμως, τότε ήταν ότι γρήγορα οι ίδιοι βρήκαν μία νέα καριέρα ως μηχανικοί των μηχανημάτων που τους αντικατέστησαν.
Αυτή τη φορά, κάτι τέτοιο δεν είναι πιθανό να γίνει το ίδιο γρήγορα και εύκολα, αφού οι περισσότεροι σημερινοί εργαζόμενοι στερούνται των απαραίτητων δεξιοτήτων και εξοικείωσης με τις νέες τεχνολογίες. Πολλοί, εξάλλου, υποστηρίζουν ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν θα είναι η έλλειψη θέσεων εργασίας, αλλά η έλλειψη ανθρώπων που μπορούν να τις καλύψουν.
Το γεγονός αυτό είναι δυνατόν να ανατραπεί, αλλά απαιτείται η απαραίτητη κρατική και εκπαιδευτική μέριμνα και η πρόθεση της σημερινής μεσαίας τάξης να εντρυφήσει σε ένα νέο αντικείμενο, με το οποίο ως τώρα μπορεί να μην έχει καμία επαφή. Ωστόσο, καμιά από τις δύο προϋποθέσεις δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί, αφού από την μία απαιτείται ο εκσυγχρονισμός του εκπαιδευτικού συστήματος, τόσο σε δευτεροβάθμιο, όσο και σε τριτοβάθμιο επίπεδο, και η κρατική δέσμευση ότι, όσο κι αν ανέβει η χρήση των μηχανών, αυτό δεν θα επηρεάσει τον κατώτατο μισθό, ενώ από την άλλη θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε η εκπαιδευτική διαδικασία να είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, ώστε να πείσει ανθρώπους, ως επί το πλείστον 30 με 50 ετών, να ξαναμπούν και να παραμείνουν στις πανεπιστημιακές αίθουσες.
Αν απορείτε ως προς το γιατί απλά δεν κάνουμε κάτι για να αποτρέψουμε την εξέλιξη της τεχνολογίας σε τέτοια επίπεδα, ώστε να μην μας αντικαταστήσει, τότε η απάντηση είναι ότι πολύ απλά διότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Κανένας δεν μπορεί να αποτρέψει τους ειδικούς του κλάδου να επιδιώξουν την όλο και μεγαλύτερη εξέλιξη και βελτίωση του και το πιο πιθανό είναι ότι σχεδόν κανένας μας δεν θα απαρνηθεί τους καρπούς των προσπαθειών τους, όπως και στο παρελθόν δεν αρνηθήκαμε τον ηλεκτρισμό, τα αυτοκίνητα, το διαδίκτυο και τα smartphones.
Ο μόνος τρόπος να νικήσουμε τις εξελίξεις και τις συνέπειες τους είναι να πάμε με τα νερά τους. Διαφορετικά, μπορούμε να αφήσουμε να κερδίσουν μόνο εκείνοι που, όπως προβλέπεται, θα έχουν σίγουρα οφέλη: οι υπερπλούσιοι του πλανήτη, δηλαδή το 1% της ανθρωπότητας.
10°
