Το φαινομένο του fanboy (ή εάν το θέλετε επί το ελληνικότερο του στείρου γηπεδικού οπαδισμού) δεν περιορίζεται στην τεχνολογία. Είμαι σίγουρος πως και όλοι οι κάτοχοι BMW έχουν 30 καλούς λόγους για να πιστεύουν πως διαθέτουν το καλύτερο αυτοκίνητο του κόσμου. Αλλά, δυστυχώς, στην τεχνολογία το «επίδικο» εμφανίζεται πολύ συχνότερα. Μάλιστα έχει την τάση να χτυπά περισσότερο αγόρια παρά κορίτσια. Ίσως γιατί δεν έχω δει πολλά κορίτσια να μου ορκίζονται στη μάρκα του κινητού ή του λάπτοπ τους. Και να θέλουν ταυτόχρονα να υποτιμήσουν όλα τα υπόλοιπα κινητά ή λάπτοπ.
Είμαι μάλιστα πεπεισμένος πως μια πολύ επικερδής επιχείρηση θα ήταν μια after-sale υπηρεσία αφύπνισης των κοιμισμένων fanboy αντανακλαστικών. Θα σου έστελνε κάθε βδομάδα όλες εκείνες τις ειδήσεις που θα επιβεβαίωναν πως πράγματι διαθέτεις την καλύτερη παιχνιδομηχανή του κόσμου και ταυτόχρονα θα απέκρυπτε όλα τα μειονεκτήματά της. Άλλωστε, ακόμα και να στα έστελνε, πάντα θα υπήρχε μια καλή δικαιολογία σύμφωνα με την οποία η δική σου παιχνιδομηχανή είναι τέλεια και τα μειονεκτήματά της αποτέλεσμα κακόβουλων επιθέσεων.
Μέχρι ένα σημείο το καταλαβαίνω. Παρότι δεν διαθέτει ούτε μισή μετοχή στην εταιρεία, ο fanboy έκανε μια επιλογή αγοράζοντας ένα προϊόν. Και μάλιστα την έκανε, αποκλείοντας όλα τα υπόλοιπα «ανταγωνιστικά» προϊόντα. Θέλει με κάποιο τρόπο, λοιπόν, να επιβεβαιώσει στον εαυτό του και στους άλλους αυτή την επιλογή. Κι εκεί επάνω χτίζεται μια μικρή νεύρωση. Φυσικά υπάρχουν διαβαθμίσεις. Από αυτούς που επιμένουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο στους άπιστους, επιδεικνύοντας και οι ίδιοι τη μακραίωνη πίστη τους ήδη από την πρώτη γενιά του Playstation, μέχρι αυτούς που απλά επιλέγουν Nokia γιατί πού να τρέχουν τώρα να μαθαίνουν άλλο μενού. Οι χειρότεροι απ’ όλους είναι οι νεοφώτιστοι προσήλυτοι, που όχι μόνο πρέπει να επιβεβαιώσουν τη νέα πίστη του Android, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν και χαζοί που τόσα χρόνια προσκυνούσαν τα ψεύτικα είδωλα του Windows Mobile.
Από εμπειρία μπορώ να σας πω πως υπάρχουν δύο-τρεις βασικοί τρόποι που ξεκινούν ένα fanboy παραλήρημα. Ο ένας είναι όταν ακούει άλλους fanboys να επαίρονται για τα πλεονεκτήματα της δικής τους επιλογής. Ο δεύτερος είναι όταν βρίσκουν μπροστά τους ένα αθώο θύμα που προσπαθεί να μάθει εάν η Pentax είναι καλύτερη από την Canon. Και ο τρίτος είναι όταν κάποιος πει κακό λόγο για τη μία και μοναδική πίστη.
Δεν έχει σημασία μέσα σε ποιο πλαίσιο γίνεται αυτή η «επίθεση», ο κύβος έχει ήδη ριφθεί και το flame war (αντιπαράθεση με χρήση ανορθολογικών μεθόδων και ταυτολογιών της τάξης του «αφού είσαι βλάκας, λογικό είναι να υποστηρίζεις το OpenOffice») στο φόρουμ είναι εγγυημένο.
Μέτρα αντιμετώπισης –όπως λέγαμε και στις σχολικές εκθέσεις– δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά, μέχρι να εκδηλωθεί το φαινόμενο. Στην υπόλοιπη ζωή του μπορεί να είναι ένας ήρεμος άνθρωπος και να κρατά μια εντελώς ουδέτερη άποψη σε ζητήματα που δεν τον αφορούν, όπως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ή η κλειτοριδεκτομή στη Β. Αφρική. Αφού εκδηλωθεί, είναι άχρηστη κάθε ανταλλαγή απόψεων μαζί του, παρά μόνο για τη χαρά του τρολαρίσματος (επίκληση προβοκατόρικων θέσεων που ξέρεις πως θα πικάρουν το συνομιλητή σου). Κάποια χαμένη φαιά ουσία είναι αναμενόμενη, καθώς πολλές φορές το fanboy ξεκινά την επίθεση ήρεμα και αιτιολογημένα, πριν καταλήξει σε άναρθρες κραυγές, όταν ο άπιστος δεν δείξει εμφανείς τάσεις μεταμέλειας.
Και, προς θεού, μην εφησυχαστείτε. Όλοι μπορούμε να κρύβουμε ένα fanboy εν υπνώσει μέσα μας. Σκοτώστε το πριν προλάβει να βγει και, για να παραφράσω τον Shantel, Γίμπι ντίμπι ντάι, γιόχο χο χο χόι, Ι wanna be a fanboy.
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
