Μύκονος: H Calliope γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
H Μύκονος των παιδικών και νεανικών µου χρόνων έχει µια γεύση ροµαντισµού, αυθεντικότητας, απλότητας και ξεγνοιασιάς. Τότε που οι παραλίες δεν ήταν γεµάτες από ξαπλώστρες κι εγώ περπατούσα παντού ξυπόλητη, µε ξέπλεκα µαλλιά, περιτριγυρισµένη από φίλους, γέλια… και το απέραντο γαλάζιο.
Λίγα ξενοδοχεία, καθόλου αυτοκίνητα, καθόλου βίλες µε πισίνες, λίγα µαγαζάκια, η ταβέρνα του Φούσκη. Βραδιές µαγικές, η φιλία και οι έρωτες έδιναν και έπαιρναν, και τα µελτέµια µάς θύµιζαν πως οι Θεοί µάς κοιτούν στοργικά.
Η υψηλή κοινωνία µπερδευόταν µε καλλιτέχνες, µποέµ, διεθνείς αστέρες του σινεµά, όλοι λικνιζόµενοι στο ρυθµό της ντίσκο στα clubs του γιαλού.
Η Άννα Βέλτσου αγκαζέ µε τον Gianfranco Ferre, αρχοντική και σικ μέσα στα υπέροχα καφτάνια της, διέσχιζε τα απογεύματα το γιαλό. Η Μαρουλίνα στο σπίτι της στην πόλη έφτιαχνε µε τα χέρια της αριστουργήματα. Περνούσα συχνά να τη χαιρετήσω και να τα θαυµάσω, γοητευµένη από το στιλ και τη δημιουργικότητά της.
Θυµάµαι επίσης το χαρισµατικό Pierro Aversa, τον Nicky µε την Γκίκα Φιλίνη – τι ωραίο ζευγάρι! Τον Κώστα Ζουγανέλη, πάντα όµορφο και κεφάτο στις Μούσσες, και τον Μάκη του Remezzo.
Τον Άγγελο Δρούλια µε τη µακριά του χαίτη, original και αrtistic, αγαπηµένος φίλος όλων µας, µικρών και µεγάλων… ο απόλυτος bohemian.
Θυµάµαι τον Μπάµπη, τότε πρωτοάνοιξε το µπαρ Ibiza, όπου γινόταν της τρελής, τη Βεγγέρα του αξέχαστου Johny Reed και µετά των αδελφών Θεοδωρόπουλου, νυν Καίσαρη. Τον Billy Bo, τον ∆ηµήτρη Ζούρντο, που µε κυνηγούσε συνέχεια να µε βάψει και να µε στολίσει, τον ∆ηµήτρη Μάο, τις εκδροµές µε τα πικ-νικ στα νησιά της ∆ήλου µε τις ψαρόβαρκες, τα φώτα κάτω από την πανσέληνο στις παραλίες της Ελιάς, της Παράγκας, του Πάνορµου, του Αγίου Σώστη… Τον Μιχάλη Χερέτη, κλασική φιγούρα του νησιού. Τη Ρένα της Φτελιάς, τον Νικόλα στην Παράγκα, τον Χρύσανθο-hippy style… τι και ποιον να πρωτοθυµηθώ...
Αχ, ωραίες αναµνήσεις.
Συγνώμη! Ξέχασα να σας πω το καλύτερο. Παντρεύτηκα τον καλό µου, τον Χρήστο Καρβούνη, στη Μύκονο, στον αγαπημένο µου Άγιο Σώστη, τον Αύγουστο του 1997, φορώντας κόκκινο φουστάνι µε µυκονιάτικα σανδάλια. Είχε φεγγάρι και φυσούσε πολύ. Μετά το γάµο στο προαύλιο του ναού χορέψαµε νησιώτικους χορούς, τα όργανα έπαιζαν και ο Θεός Διόνυσος χαµογελούσε ευχαριστημένος.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
14°
