Δονούσα: Η Μαρία Τσαγκαράκη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Στη Δονούσα έφτασα ανυποψίαστη, ήταν επιλογή της φίλης μου που κάθε καλοκαίρι επέλεγε ένα νησί αλφαβητικά, ήμασταν μικρές τότε, αρχίζοντας από το «α» ήμασταν στο «δ». Δονούσα λοιπόν, βρήκα και εύηχο το όνομα, ανάλαφρο, ποιητικό. Λίγο από την παρόρμηση της στιγμής, λίγο το ότι δεν είχα εξερευνήσει αυτό το μικρό νησί των Κυκλάδων, ενθουσιάστηκα και ακολούθησα.
Το πλοίο έκανε αμέτρητες ώρες να φθάσει, πιάσαμε λιμάνια και λιμάνια, θυμάμαι τη φίλη μου να τραγουδάει «Δονούσα πού μας πας/ στο ασήμι κολυμπάς/ με πέπλα στο μαλλί/ νυφούλα μαγική». Με το που φτάσαμε πήρα το βιβλίο μου και κατέβηκα παραλία, ήταν Δεκαπενταύγουστος, δεν είχε κόσμο, μου θύμισε τα απομακρυσμένα ακρογιάλια της Κρήτης, του νησιού από το οποίο κατάγομαι, που διασχίζεις φαράγγια για να φτάσεις. Λίγος κόσμος λοιπόν κι εδώ, εύκολα έπιανες κουβέντα με τον διπλανό σου, με είδαν με το βιβλίο και με κάλεσαν σε μια βραδιά ποίησης που έκαναν κάθε χρόνο στην αυγουστιάτικη πανσέληνο στο καλύτερο σπίτι του νησιού, στην άκρη του βράχου. Ήταν η γιορτή της Παναγίας, μέρα γιορτινή, και εκεί που καθόμουν είδα μια ομάδα με δέκα ανθρώπους να περιφέρουν την εικόνα της, δυο παπαδάκια με εξαπτέρυγα πήγαιναν μπροστά και τα άμφιά τους τσαλαβουτούσαν στο νερό παλεύοντας με το κύμα, αδιαφορώντας για την ένταση της θάλασσας και τα ρεύματα που έφερναν οι φουσκουθαλασσιές του Ικάριου. Θα μου μείνει αυτή η εικόνα γιατί μου θύμισε τα δικά μας πελάγη και συγκεκριμένα την Τριόπετρα, όχι με τουρίστες αλλά με ξεχωριστούς ντόπιους.
Τις μέρες που έμεινα εκεί ανακάλυψα, μεταξύ άλλων, τον Βλυχό στην Καλοταρίτισσα, τα φοβερά πιάτα στις ταβέρνες του νησιού, την γκουρμέ κυκλαδίτικη κουζίνα στο Μερσίνη, τα φοβερά ψητά στην Καλοταρίτισσα και τις δροσερές σαλάτες στον Κέδρο. Με εντυπωσίασε το φυσικό ανάγλυφο που είναι ξεχωριστό ανάμεσα σε ξερολιθιές με τη συγκλονιστική θέα να σε περιμένει στη στροφή, με δεκάδες είδη μικροβοτάνων και αρωματικών φυτών και θάμνων να κάνουν το μονοπάτι να μοσχοβολάει. Οι ντόπιοι βγάζουν υπέροχο θυμαρίσιο μέλι, γευστικότατο κατσικίσιο τυρί και, αν βοηθήσει ο καιρός τους ψαράδες, μοναδικούς αστακούς για αστακομακαρονάδα.
Φεύγοντας πήραμε τον Σκοπελίτη για να πάμε στην Ηρακλειά, ένα πρωί που είχε καιρό και είχαμε γειωθεί πλήρως από την ενέργεια του νησιού. Περνώντας στο απέναντι νησί ανακάλυψα τι πραγματικά κάνει τη Δονούσα ξεχωριστή.
16°
