Σαντορίνη: Μικρή έκταση, μεγάλες προσδοκίες, απέραντος θαυμασμός

Κείμενο, φωτογραφίες: Νικόλαος Τσιλίκης

7.30, λιμάνι του Πειραιά, μια πρώτη εικόνα από ανθρώπους που χαμογελούν και καράβια που αναμένουν. O προορισμός μου είναι αυτή τη φορά το κοσμοπολίτικο νησί του κυκλαδίτικου συμπλέγματος, η Σαντορίνη. Εισιτήριο στο χέρι, σάκος στον ώμο, κάμερα κρεμασμένη στο λαιμό έτοιμη να παγιδεύσει στιγμιότυπα από το πενθήμερο ταξίδι μου, και τροχάδην για μια καλή θέση στο κατάστρωμα. Ανυπομονησία, χαρά και σκέψεις εναλλάσσονταν καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, αυτές τις 8 ώρες που διασχίζεις τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, με δύο ενδιάμεσες στάσεις σε Πάρο και Νάξο.

Ακούγοντας από το μεγάφωνο του πλοίου ότι πλησιάζουμε στο λιμάνι Αθηνιός της Σαντορίνης όσοι βρίσκονται στο κατάστρωμα με όλες τις συσκευές που γνωρίζετε αποθανατίζουν την άγρια μορφολογία του. Από την Οία, που είναι το βορειότερο άκρο του νησιού, ως το Ημεροβίγλι, το Φηροστεφάνι και τα Φηρά.

Η Σαντορίνη δεν είναι νησί. Είναι κάτι λαξευμένο από έναν άγνωστο αλλά καλόγουστο γλύπτη, που τοποθετήθηκε στη θάλασσα των Κυκλάδων για να τρομάζει και να συγκινεί όλους όσοι φθάνουν εκεί. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, την περιήγηση με τα δικά μου μάτια και με μια διάθεση να ξαναπάω για να πιστέψω ότι όλα όσα είδα ήταν αληθινά.

Ξεκινώντας από τα Φηρά, την πρωτεύουσα της Σαντορίνης, τα οποία κυριολεκτικά δεσπόζουν στη μέση της καλντέρας, ο επισκέπτης ανακαλύπτει μια θέα μαγευτική, μοναδική, που καθηλώνει τόσο την ημέρα όσο και τις βραδινές ώρες. Το μάτι κατρακυλά στο παλιό λιμάνι κάτω από τα Φηρά, όπου βλέπει μεγάλα και υπερπολυτελή κρουαζιερόπλοια, έτοιμα να γεμίσουν από θαμπωμένους επισκέπτες κάθε είδους. Στο εσωτερικό της πόλης έχει πολλά και όμορφα σοκάκια, ενώ αποτελεί μοναδική έμπνευση για όμορφες φωτογραφίες. Αναγνωρίζει κανείς μια αίσθηση του ρομαντικού σε κάθε βήμα και σε κάθε γωνιά. Δεν είναι τυχαίο που πολλά ζευγάρια από όλο τον κόσμο έρχονται να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου με θέα το ηφαίστειο και τα γαλάζια νερά. Στα «ζωηρά» Φηρά θα δεις ως επί το πλείστον νεολαία να διασκεδάζει στα πολυάριθμα νυχτερινά μαγαζιά. Μεγαλύτεροι σε ηλικία και οικονομικά εύρωστοι διανέμουν σε πιο ήρεμες περιοχές, όπως η Οία και το Ημεροβίγλι.

Η Οία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, πάνω στην καλντέρα. Η θέα είναι μοναδική καθώς βλέπεις το απέραντο γαλάζιο, το ηφαίστειο, τη Θηρασιά μέχρι και το νότιο ακρωτήρι του νησιού, σαν να βρίσκεσαι στη μια άκρη μιας πέτρινης βάρκας. Από τις απογευματινές ώρες πλησιάζοντας στη δύση του ηλίου, ο κόσμος γεμίζει ασφυκτικά τα σοκάκια για να μπορέσει να δει και να θαυμάσει ίσως το διασημότερο ηλιοβασίλεμα στο κόσμο. Ζευγάρια ερωτευμένα κάθε ηλικίας ψάχνουν εναγωνίως να βρουν μία θέση από νωρίς, ώστε να απογειώσει τις φωτογραφίες. Επαγγελματίες φωτογράφοι στήνουν τα τρίποδά τους για τις λεπτομερείς λήψεις τους και ερασιτέχνες φωτογράφοι του Σαββατοκύριακου των διακοπών συνωστίζονται ως την άκρη του γκρεμού. Σε όλο αυτό το σκηνικό του κυνηγιού της καλύτερης λήψης με συμμετοχή 500 περίπου ατόμων κάπου ακούγεται ένα βιολί και μια κιθάρα να παίζουν το ρυθμό από το συρτάκι του Ζορμπά. Μαγευτική αίσθηση, γεμάτη ελληνικότητα.

Όσον αφορά το Ημεροβίγλι, στη μέση του νησιού, το διακριτικό και αριστοκρατικό περιβάλλον των ξενοδοχείων της περιοχής το καθιστά ιδανικό προορισμό για τον ποιοτικό τουρισμό που προτιμά πιο χαλαρές διακοπές. Μετά από ένα μπάνιο στα νερά του Αιγαίου ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει η ημέρα είναι ένα ποτό ή ένας καφές που μπορεί κανείς να απολαύσει στις ξαπλώστρες με θέα τον ήλιο που χάνεται πίσω από την καλντέρα.

Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες μου στη Σαντορίνη, σε έναν ευλογημένο τόπο, σε μια περιοχή που μοιάζει να έρχεται από πολύ παλιά και να ταξιδεύει αιώνια. Κάθε σκαλοπάτι, κάθε σοκάκι, κάθε φωτογραφική μου λήψη είχε την αξία του. Για μένα όλα οδηγούσαν στο μπλε και σε όλες τις πιθανές αποχρώσεις του. Στον ουρανό. Στα νερά του Αιγαίου. Στον ορίζοντα. Στις παραλίες. Όσο και να το έβλεπα δεν το χόρταινα, δεν μπόρεσε τελικά η ματιά και το μυαλό να γεμίσουν και να ξεγελάσουν την ψυχή. Ένας προορισμός που επιθυμούσα και κατόρθωσα να επισκεφθώ κατάφερε και με έκανε να τον θέλω περισσότερο. Σας συστήνω να κάνετε αυτό το ταξίδι όποιας ηλικίας και αν είσθε. Και μια πρόκληση: αν μπορείτε, αντισταθείτε στον πειρασμό να μην ξαναπάτε. Αρκετά δύσκολο. Εις το επανιδείν Σαντορίνη.