Δέκα σημεία, γεύσεις, μουσικές, τέχνες που ξεχωρίζουν στη Θεσσαλονίκη το φετινό καλοκαίρι
Την τελευταία εβδομάδα με έφαγαν οι δρόμοι. Πήγαινα, έβλεπα, συζητούσα, μοιραζόμουν, γευόμουν, και είπα όλες τις βόλτες να τις κωδικοποιήσω σε μία.
Η βανίλια του Κούκου Καθώς σαν ορμητικός καταρράκτης ξεχύνεται από την παγωτομηχανή της Βογατσικού, καργάροντας ένα από τα πιο θεϊκά χωνάκια σοκολατομπισκότου στο σύμπαν, ξέρεις πόσο εύκολο είναι με το τίποτα να είσαι ευτυχισμένος σε αυτή την πόλη.
Το Out of control των δικών μας Seahorse Τραγούδι τρία σε ένα: το ριφ του καλοκαιριού (οι Red Hot Chilli Peppers θα αγοράζαν όσο κι όσο, τα ’χουμε πει αυτά), το στοχαστικό γκρουβ του καλοκαιριού (I see the next generation, true love from nation to nation, but system sucks, system falls, you cheer me up some more!), η ανελέητη φανκιά του φετινού θεσσαλονικιώτικου καλοκαιριού.
Η 9η Μπιενάλε έρχεται τον Νοέμβριο
Είδες η Αιμίλιου Ριάδη; Η πίτσα Ndutza Honey (φρέσκια ρίγανη, σάλτσα ντομάτας, τσαλαφούτι, μοτσαρέλα, φάρσα nduja και hot honey, του Dos Margaritas στην Αιμιλίου Ριάδη, απέναντι από το Μακεδονία Παλάς, είναι ένα από τα πιο συζητημένα θέματα του φετινού θέρους. Δροσίζεις τη γλυκιά κάψα της με ένα από τα ωραιότερα νεγκρόνι της πόλης και αράζεις στα τραπεζάκια έξω, παρακολουθώντας λάιβ και σε πρώτο χρόνο τη Γενιά Z. Αυτήν που οι μετρήσεις συμπεριφοράς την κωδικοποιούν σαν μια φυλή που «να και αν, να και αν δεν το κοκτέιλ σερβίρεται σε πλαστικό», «να και αν, να και αν δεν υπάρχει ή δεν υπάρχει dj». Είναι απολαυστικό σποτ το Dos Margaritas, όπως και να το δεις, και επιστρέφω στις φοβερές πίτσες τους: η Mortadella με την τυρόκρεμα, τη μοτσαρέλα, τον φρέσκο βασιλικό, το κεφαλοτύρι, την κρέμα φυστικιού, το ελαιόλαδο και το τριμμένο μαύρο πιπέρι, που αν θες εξτρά τη φορτώνεις με ρόκα, συν τσίλι πιπεριά (εμπιστέψου με και κάν’ το), είναι πιθανόν άλλος ένας λόγος που κάθε βράδυ γίνεται εκεί λαϊκό προσκύνημα.
Η 44η Έκθεση Βιβλίου στην παραλία Κατέβηκα μετά από χρόνια και πέρασα ένα απογευματόβραδο στη θάλασσα, συνειδητοποιώντας πόσο υπέροχο, ανεπανάληπτο και ευλογημένο πράγμα είναι το ηλιοβασίλεμα με τον Θερμαϊκό να ματώνει στο φόντο. Και ο ορίζοντας να μπογιαντίζεται με ένα ανεπανάληπτο πορτοκαλοκόκκινο και να να δίνω όρκο ότι θα κατεβαίνω τακτικότερα.
Η 9η -coming soon- Μπιενάλε Όχι τώρα που η πόλη αφρίζει κι ο λίβας καίει τα σπαρτά, αλλά όταν πιάσουν οι βροχές και τα τζάμια θολώσουν από τις πατροπαράδοτες υγρασίες και τις καταχνιές του χειμώνα. Τότε και με ταγκ «Όλα πρέπει να αλλάξουν - Ριζοσπαστική Νοημοσύνη», η 9η έρχεται με φόρα τον Νοέμβρη. Έμαθα πως θα στήσει συνταρακτικά πράγματα, από το Καλοχώρι ως τα περίπτερα της ΔΕΘ, αυτό είναι βέβαιο, πάντα οι Μπιενάλε μας είναι συνταρακτικές, ασχέτως αν η μοντέρνα τέχνη και οι πρωτοπορίες δεν προκαλούν κοσμοπλημμύρες στη Θεσσαλονίκη.
Η πισίνα του ξενοδοχείου Santa στην Αγία Τριάδα Φοίνικες την πολιορκούν, απέναντί της ο μυχός του Θερμαϊκού και τα μπετά της πόλης συνθέτουν έναν σουρεαλιστικό κινούμενο πίνακα. Ο ορίζοντας αχνίζει, η είσοδος είναι στα 20 ευρώ και σε περίπτωση που σε πιάσει ουζομανία και καλαμαροεπιθυμία, κάτσε στη διπλανή παραθαλάσσια ταβέρνα Γοργόνα. Και στην αλμυρή θάλασσα απέναντι είναι καλά, στην Αγία Τριάδα κυματίζει η μπλε σημαία, άφοβα, αλλά οι παλιοί ένα αααχ θα το βγάλουν στη θέα του μπιτς κλαμπ όπου γυρίστηκε κάποτε το δαλιανιδικό «Κάτι να καίη» (κρατώ την παλιά ορθογραφία), όπως φαντάζει ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο φουλ.
Η Θεανώ Γιαννέζη στην ομαδική έκθεση Summer Challenges Έως και τις 25 Ιουλίου στην γκαλερί Λόλα Νικολάου στην Τσιμισκή: Περίεργη και ιντριγκαδόρικη «χαρτοκοπτική» (μπορεί με το χέρι, μπορεί με 3d print) που θα μπορούσε να είναι από τμήμα ενός εγκεφαλικού φλοιού υφασμένου με ψυχογεωγραφική δομή από μια τεχνίτρια on acid, έως απεικόνιση του σώματος ενός κοραλλιού, ή μπουτονιέρα προορισμένη να καρφιτσωθεί στην τουαλέτα της Μπιοργκ. Πολλά και διάφορα, μυστήρια και εντυπωσιακά θα μπορούσε να είναι η aerial εγκατάστασή της.
Το Tarde στην Επανωμή και ο Λύκος στη Θέρμη Τα φρέσκα κόζια για φαγητό και ποτό. Τσέκαρε εδώ και εδώ τι παίζει, αφού πρώτα κάνουμε επίσκεψη, δοκιμάζουμε και ύστερα γράφουμε τον ύμνο.
Άλλη μια φορά, φιλάρα Louie, άλλη μια φορά Μετά τους θρύλους Deep Dish στο Αεροδρόμιο, να και ο μέγας Louie Vega στην ταράτσα του Met Hotel, στο 15ο Non Rooftop Event. Το χάουζ του με ενσωματωμένες μέσα γκοσπελιές, τζαζιές, αφρικάνικα, σάλσες και ρυθμούς εις το πηλίκο, είναι μια ευλογία, η 15η του Ιούλη κοντά και μπορώ να με φανταστώ: πίνω ντάκιρι και χαζεύω απέναντι να λικνίζονται ως και οι γερανοί στο Λιμάνι, έτσι πάει με τα Non Rooftop.
Το Πεδίον του Άρεως ξαναπήρε μπρος Υποβάθμιση και παραίτηση στοπ. Με αναβαθμισμένο φωτισμό και παιχνίδια, το πάρκο της Λεωφόρου Στρατού, απέναντι από την ΕΡΤ 3, ξαναπήρε μπρος. Αν ανοίξει και το αναψυκτήριο, τότε χαράς Ευαγγέλια, θα μιλάμε για άλλη μια μικρή όαση στο κέντρο της πόλης, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια την είχε πάρει η κάτω βόλτα. Υποσημείωση: Ναι, έχει και η Θεσσαλονίκη το δικό της Πεδίον του Άρεως, στον Μεσοπόλεμο, εδώ ντεμπούταρε η 1η Διεθνής Έκθεση του 1926.
«Ξυπνάτε από τα μνήματα αδικοσκοτωμένοι / Να δήτε την πατρίδαν σας απελευθερωμένη. / Ξυπνάτε από τα μνήματα, δεν είσθε πια ραγιάδες / Ξυπνάτε κι ήρθ’ η λευθεριά, έφυγαν οι αγάδες»
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι σαν χρονοκαψούλα, μέσα του συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν και νοηματοδοτούν η μια την άλλη οι μεγάλες ιστορικές στιγμές που σημάδεψαν τη Θεσσαλονίκη
13°
