Στον πυρήνα της ιδέας της βρίσκεται η κατανόηση ότι είναι απαραίτητο οι πόλεις να αναγεννήσουν ενεργά τους φυσικούς πόρους που χρειάζονται και που απορροφούν
Πώς η ιδέα της «αναγέννησης» υπερβαίνει τη βιωσιμότητα
Αναγεννητική ή αναγεννώμενη είναι η πόληπου βασίζεται σε μια περιβαλλοντικά ενισχυτική, αποκαταστατική σχέση με τα φυσικά συστήματα από τα οποία η πόλη αντλεί πόρους για τη συντήρησή της, διατηρώντας μια συμβιωτική, αμοιβαία επωφελή σχέση με την ενδοχώρα της. Η αναγεννητική πόλη ελαχιστοποιεί τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις και βελτιώνει ενεργά την παραγωγική ικανότητα των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτάται. Την ιδέα ανέπτυξε για πρώτη φορά μια Διεθνής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τις Πόλεις και την Κλιματική Αλλαγή, που συγκλήθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Μέλλοντος από κοινού με το Πανεπιστήμιο Αρχιτεκτονικής και Αστικής Ανάπτυξης του Αμβούργου (HCU), μεταξύ 2008 και 2011. Η Επιτροπή αποτελούνταν από ειδικούς σχεδιασμού, επιστήμονες του κλίματος, εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών, πολιτικούς και επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα. Η έκθεση «Αναγεννητικές πόλεις» του Αμβούργου το 2010, το βιβλίο «Δημιουργία αναγεννητικών πόλεων» του Χέρμπερτ Ζιραρντέ και τα ετήσια φόρουμ για το μέλλον των πόλεων εκλαΐκευσαν την ιδέα και δημιούργησαν παραδείγματα όπως η Βιτεμβέργη στο κρατίδιο Σαξονίας-Άνχαλτ.
Στον πυρήνα της ιδέας της αναγεννητικής πόλης βρίσκεται η κατανόηση ότι είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε πέρα από την περιοριστική περιγραφή της βιωσιμότητας και να υιοθετήσουμε ένα ευρύτερο μοντέλο αστικής ανάπτυξης που να δίνει έμφαση στην ανάγκη οι πόλεις όχι μόνο να διατηρήσουν αλλά και να αναγεννήσουν ενεργά τους φυσικούς πόρους που χρειάζονται και που απορροφούν. Ενώ ο αρχικός ορισμός της αειφόρου ανάπτυξης δηλώνει ότι «η αειφόρος ανάπτυξη είναι μια ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες», η αναγεννητική αστική ανάπτυξη αναγνωρίζει ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα και κλίμακα της κατανάλωσης πόρων, η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες γίνεται ήδη εξαιρετικά επισφαλής. Επομένως, υπό το φως των προβλημάτων που σχετίζονται με την κατανάλωση και την υπέρβαση πόρων, οι αναγεννητικές πόλεις προσπαθούν όχι μόνο να μην καταναλώνουν φυσικούς πόρους με ρυθμό ταχύτερο από εκείνον που μπορούν να ανακτήσουν τα οικοσυστήματα, αλλά αντιστρέφουν την τάση βελτιώνοντας ενεργά την αναγεννητική ικανότητα των οικοσυστημάτων.
Επί του παρόντος, οι περισσότερες πόλεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από πόρους που καταναλώνονται και σπαταλώνται, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προέλευσή τους ή ο τελικός προορισμός τους. Η συνηθισμένη κατάσταση των πόλεων είναι η εξής:
Οι εισροές πόρων όπως το νερό, τα τρόφιμα, η ενέργεια, καταναλώνονται, αφήνοντας πίσω τους μορφές αποβλήτων και ρύπανσης στον αέρα, το νερό και τη γη.
Οι πρώτες ύλες εξάγονται συνεχώς για να καλύψουν τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση των καταναλωτών και πολύ συχνά εξέρχονται από την αλυσίδα κατανάλωσης με τη μορφή απορριμμάτων σε χώρους υγειονομικής ταφής, που δεν μπορούν να επαναπορροφηθούν από τη φύση.
Τα θρεπτικά συστατικά και ο άνθρακας απομακρύνονται από τη γεωργική γη καθώς τα τρόφιμα συλλέγονται, γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας και καταναλώνονται, ενώ τα απορρίμματα που προκύπτουν πετιούνται σε ποτάμια και παράκτια ύδατα, χωρίς συνήθως να επιστρέφουν στις γεωργικές εκτάσεις.
Τα ποτάμια και οι ωκεανοί μολύνονται όλο και περισσότερο από λύματα, τοξικά απόβλητα και απορροές ορυκτών.
Η ανάπτυξη μιας αναγεννητικής πόλης απαιτεί αλλαγή παραδείγματος που επιδιώκει να μιμηθεί τα κυκλικά μεταβολικά συστήματα που βρίσκονται στη φύση, όπου όλα τα απόβλητα γίνονται οργανικά θρεπτικά συστατικά για νέα ανάπτυξη. Στις αναγεννητικές πόλεις δίνεται προτεραιότητα στο κλείσιμο του κύκλου των αστικών πόρων, που σημαίνει την εξεύρεση αξίας σε εκροές που θεωρούνται συμβατικά ως απόβλητα και τη χρήση τους ως εισροές πόρων σε τοπικά και περιφερειακά συστήματα παραγωγής. Για παράδειγμα, μια αναγεννητική πόλη επαναφέρει το επεξεργασμένο νερό στον υδρολογικό κύκλο, προμηθεύεται τροφή από αστικούς και περιαστικούς παραγωγούς, δεσμεύει τα θρεπτικά συστατικά από τα λύματα και τα απόβλητά της, μειώνει την εξάρτησή της από τα προϊόντα πετρελαίου και ενισχύει την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ιδίως από τοπικές πηγές. Το κλείσιμο των βρόχων πόρων με αυτόν τον τρόπο, είναι το πρώτο θεμελιώδες βήμα προς την αναγεννητική ανάπτυξη. Το δεύτερο βήμα είναι να εργαστούμε ενεργά για την αναγέννηση των υλικών και των πόρων που χρησιμοποιεί η πόλη, καθιστώντας την αναγεννητική πόλη κόμβο παραγωγής. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η ανάπτυξη υποδομών υπηρεσιών οικοσυστήματος εντός της αστικής περιοχής, που βελτιώνει την αυτάρκεια των πόλεων και την ικανότητά τους να καλύπτουν τη δική τους ζήτηση για ενέργεια, τρόφιμα, νερό και αγαθά από πόρους εντός των ορίων της πόλης ή από τις περιβάλλουσες περιοχές.
«Ο νεκρός Αμάτους αγκαλιάζει αυτή τη γη. Η Λουζιτανία είναι η πατρίδα του, αλλά ο μοναχικός του τάφος είναι η Μακεδονική γη μακριά από την πατρίδα του»
27°
