Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης, εκεί που χτυπά η καρδιά της βαριάς βιομηχανίας που λέγεται θεσσαλονικιώτικη διασκέδαση. Εκεί που, αν παρεκκλίνεις από τα φώτα του κεντρικού δρόμου της 26ης Οκτωβρίου και το κόψεις από τα στενά, περνάς δρόμους με αφρικανές πόρνες, περιπολικά που κάνουν εξακριβώσεις ταυτότητας ή ψάχνουν για σκόνες και πιστόλια, Αναγεννήσεως, Γιαννιτσών, Σφαγεία, κόκκινα φώτα από μπουρδελάκια κλασικά ή πιο φροντισμένες νέον μαρκίζες που διαφημίζουν lounge ερωτικά μασαζάδικα.
Καιρό είχα να ζήσω τις Σαλόνικα crazy nights, σε μπουζουκλερί και κλαμπ, εκεί όπου δηλαδή δεν συχνάζουν γραφίστες ή wine lovers, χιπστερόνια ή παιδιά του κέντρου που φορούν Camper, αλλά κοπάδια ψυχών που καταφθάνουν από τα ανατολικοδυτικά, τη Μενεμένη, την Πυλαία, τους Αμπελόκηπους, την Καλαμαριά, και ίσως και ακόμα πιο μακριά, καθότι μπροστά στα μάτια μου λεωφορεία ξεφορτώνουν ασκέρια μαθητών που γλεντούν την πενταήμερή τους: Κρήτη, Πάτρα, Ορεστιάδα, περάστε να δείτε, περάστε να θαυμάσετε.
«Και πώς, διάολο, έρχονται εδώ, τι είδους ντιλ γίνεται;» ρωτάω απορημένος τον Τ., που δουλεύει μάρκα στο μεγάλο κλαμπ, όπου ήδη έχουμε πάρει τα ποτά μας και χαζεύουμε την κίνηση. «Αυτά είναι δουλειά του “κανονιστάκια”. Είναι κανονική θέση εργασίας, ο τύπος δηλαδή που κλείνει τα ντιλ με τα λύκεια, φιξάρει την τιμή και τους ξεφορτώνει για κλάμπινγκ». Ο dj κοπανάει Psy και Onirama, Κέιτι Πέρι και Ρουβά, όσο πιο γκάγκα για τα αυτιά μου ακούγεται το τραγούδι τόσο μεγαλύτερο παραλήρημα και «χέρια ψηλά» προκαλεί στο παλλόμενο πλήθος.
Αγόρια με attitude πρωταγωνιστή στην «Υπόθεση Καρλίτο», κοριτσάκια που χορεύουν όλα μαζί, ποζεράτοι μπάρμεν που κάνουν φιγούρες με τα μπουκάλια. 45 ευρώ μεροκάματο στο σέρβις, 70 ευρώ ο «φώτας» (αυτός που παίζει με την κονσόλα των φωτορυθμικών) και κατοσταρούμπα ο dj, συνεχίζει να με κουράρει ο Τ.
Στις 5 το ξημέρωμα αλλάζουμε πίστα και από το κλαμπ μεταφερόμαστε απέναντι, όπου η λαϊκή αοιδός Νατάσσα Θεοδωρίδου αποχαιρετά τα πλήθη μετά από ένα μήνα εμφανίσεων. «Υπάρχουν καψούρια εδώ; Υπάρχουν μερακλήδες;» Ένα μεγάλο «γιεεε» δονεί την αίθουσα! Η «θεά» είναι ντυμένη με μαύρο, σκισμένο, ψιλοπάνκ t-shirtάκι και μαύρο τζιν, η κρίση προφανώς θέλει τα ινδάλματα χωρίς σινιέ τουαλέτες και πολλά φρουφρού. Εκτός κι αν τα φορούσε στην πρώτη ριξιά και στη δεύτερη εμφάνιση διάλεξε κάτι πιο σπορτίφ. Σε αντίθεση με το λαό που φοράει τα καλά του, κάποιοι τεκ-φρικ την απαθανατίζουν με i-Pad, οι λουλουδούδες με νυσταλέο ύφος ραίνουν τους πρωτοτραπεζάτους, πίσω της εκατοντάδες φαν περιμένουν ευλαβικά στην ουρά για να φωτογραφηθούν αγκαλίτσα. Η Νατάσσα δεν λέει όχι σε κανέναν, τους αγκαλιάζει, ποζάρει, ξέρει πως την επόμενη μέρα όλα θα ανέβουν στο Facebook.
Ο μετρ μας έβαλε μπροστά μπροστά, ώρα 7 τα χαράματα και το μαγαζί καίγεται, δίπλα ο Δ. παραμιλάει: «Δευτέρα με Παρασκευή όλο αυτό το πλήθος ουρλιάζει για τις κόκκινες γραμμές του Μνημονίου, αλλά μόλις έρθει ΠΣΚ, φοράει τα καλά του και σιγοντάρει με πάθος την αυθεντική “Τραβάω λοιπόν σ’ όλα μια κόκκινη γραμμή”».
Πίστευα ότι τα μπουζούκια είχαν πεθάνει, πως ο κόσμος υποφέρει και πονά, πως δεν έχει κέφια, αλλά φευ, σε αυτή τη χώρα δεν αλλάζει τίποτα, ο 65άρης που βαριέται την κυρά του θα χορεύει νταλγκαδιασμένος (αυτή πιο δυσβάσταχτη από το Μνημόνιο) και η 25χρονη λαϊκιά ξανθιά θα αφιερώνει το «Πού περπατάς» στον ψηλό τύπο με τα Μπάρμπερι που πιθανότατα να έχει φάει το σουτ και να μην το ξέρει.
7.30 το πρωί, τσιμπάμε «παντόφλες» από την καντίνα. Χωρίς απόδειξη, φυσικά. Απέναντι τα πρωινά λεωφορεία αναχωρούν για το κέντρο φίσκα. Κοριτσάκια που τρεκλίζουν, Μερσεντές που κορνάρουν ένεκα μποτιλιαρίσματος, ταρίφες που διαπραγματεύονται την τιμή. Στη Θεσσαλονίκη αυτό που έζησα το προηγούμενο Σ/Κ το λένε και «παρτάλιασμα». Να σέρνεσαι, δηλαδή, κομμάτια για το σπίτι. Είχα χρόνια να το κάνω και δυστυχώς έχω να πω πως τίποτα δεν αλλάζει στη βαριά βιομηχανία της λαϊκής διασκέδασης.
Ο φίλος μου ο Τ. το κάνει λόγω δουλειάς κάθε Σ/Κ, ο Δ. ως ερασιτέχνης ανθρωπολόγος φροντίζει να το μελετά σε τακτά χρονικά διαστήματα. Κι εγώ ένα έχω να πω μετά από αυτή τη νύχτα: Ποιος καινούργιος Ντέιβιντ Μπόουι, ποια μανία με τα σκανδιναβικά νουάρ και τον Τζο Νέσμπο και ποιος Νίκος Νικολαΐδης; Σε αυτή την πόλη τελικά ο καμένος τα παίρνει όλα!
10°
