Τη χαριστική βολή στα δάση δίνει ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΕΚΑ, Νίκος Ταγαράς με το σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα- Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις». Το νομοσχέδιο επαναφέρει σχεδόν όλες τις επίμαχες διατάξεις που είχαν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων αφού νομιμοποιούσε την καταπάτηση δασικών εκτάσεων. Επιπλέον το νομοσχέδιο καταστρατηγεί και κάθε έννοια σχεδιασμού αφού επιχειρεί να εισαγάγει επικίνδυνες διατάξεις χωροθέτησης νέων εμπορικών ζωνών στην Πλάκα και τα Εξάρχεια.
Αναλυτικότερα το νομοσχέδιο καταργεί την υποχρέωση αναδάσωσης καμένου δάσους και το δημόσιο απεμπολεί ολοσχερώς τα δικαιώματα του. Νομιμοποιεί παράνομες εκχερσώσεις δασικών εκτάσεων έναντι ανταλλάγματος που το ΥΠΕΚΑ ονομάζει «περιβαλλοντικό ισοζύγιο». Αποχαρακτηρίζει τις εκτάσεις που απώλεσαν το δασικό τους χαρακτήρα πριν το 1975, καταστρατηγεί τη διαδικασία κύρωσης των δασικών χαρτών που είναι το εργαλείο για τη προστασία και την αποτύπωση της δασικής γης. Πλέον ο δασικός χάρτης θα μπορεί να διορθώνεται για τη διαγραφή εκτάσεων. Νομιμοποιεί μεγάλο αριθμό παράνομων δραστηριοτήτων και αυθαίρετων εγκαταστάσεων ακόμα κι αν έχουν κριθεί κατεδαφιστέα, ή έχουν επιβληθεί πρόστιμα αλλά ακόμη και αν βρίσκονται σε αναδασωτέες εκτάσεις. Δίνει τη δυνατότητα επέκτασης λατομείων ακόμη και σε περιοχές που δεν έχουν καθοριστεί λατομικές ζώνες που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καμία εγγύηση προστασίας του δάσους και επιπλέον επιτρέπει τέτοιες δραστηριότητες και σε αναδασωτέες εκτάσεις .
Πέρα από τα δάση όμως το νομοσχέδιο κατεδαφίζει και κάθε έννοια σχεδιασμού. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του 2008 και τις επόμενες, με τελευταία αυτή του περασμένου καλοκαιριού με το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, επανέρχονται με την άρση της αυστηρής νομοθεσίας που προστάτεψε τόσα χρόνια την Πλάκα και τα Εξάρχεια και εξασφάλισε την επιστροφή της κατοικίας στο κέντρο και την αρμονική συμβίωση των κατοίκων με άλλες μικτές χρήσεις. Στο νομοσχέδιο με το πρόσχημα της επίλυσης του προβλήματος της μεταβίβασης τίτλων και αδειών εγκατάστασης βοηθητικών χώρων, εισάγεται η δυνατότητα χωροθέτησης νέων εμπορικών ζωνών παρά την εκφρασμένη αντίθεση των κατοίκων ολόκληρου του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας.
Άμεση ήταν η αντίδραση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας των Κατοίκων της Πλάκας οι οποίοι σε ανακοίνωση τους μεταξύ άλλων αναφέρουν. «Οι συντάκτες του νομοσχεδίου ακροβατούν προσπαθώντας με διάφορες πολιτισμικές και κοινωνικές σάλτσες να καμουφλάρουν τον τελικό τους στόχο. Είναι πράγματι να απορεί κανείς με την σπουδή και την προσπάθεια. Σαν να μην καταλαβαίνουν ότι η κατοικία είναι η πλέον ευαίσθητη χρήση σε μια γειτονιά και εάν υποβαθμιστεί στην καθημερινότητα της θα φύγει, και αυτό που είναι ωραίο θα χαλάσει, όπως έγινε στο παρελθόν. Και η πόλη θα χάσει την εικόνα της και την ιστορία της. Αυτό οι κάτοικοι δεν μπορούν να το επιτρέψουν».
Αντίδραση υπήρξε και από το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CISD). Η Πρόεδρος του CISD κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη θα πει στην A.V ότι «πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου που μεταφέρει κάθε έννοια περιβαλλοντικού και χωροταξικού πολιτισμού πίσω και από το 1983, όταν θεσμοθετήθηκε ο οικιστικός νόμος Τρίτση, που εισήγαγε σημαντικούς θεσμούς στο ελληνικό πολεοδομικό δίκαιο. Το CISD απαιτεί την απόσυρση των διατάξεων που εγκληματούν σε βάρος του φυσικού πλούτου και των πόλεων της χώρας αναπαράγοντας το μοντέλο μιας καθ’ όλα στρεβλής ανάπτυξης». Η περιβαλλοντική οργάνωση κάλεσε τον Υπουργό ΠΕΚΑ, Γιάννη Μανιάτη και την Γενική Γραμματέα αρμόδια για τα δάση κ. Νάντια Γιαννακοπούλου, «να αντιδράσουν και να αναλάβουν αυτοί-έστω και την ύστατη στιγμή- την ευθύνη του Υπουργείου να ευθυγραμμισθεί με το Σύνταγμα, τους νόμους και τις κατευθύνσεις της αειφόρου ανάπτυξης, αναλογιζόμενοι το βάρος της δικής τους ευθύνης έναντι της σημερινής και των μελλοντικών γενεών».
Το θέμα έφτασε και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος. Ο ευρωβουλευτής διερωτάται «κατά πόσο το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας και δια του οποίου παραχωρούνται κατά χρήση οι δασικές εκτάσεις που είχαν καταπατηθεί ως το 2007 συνάδει με τη Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιτάσσει την επιδίωξη της προστασίας του περιβάλλοντος» και ρωτάει την Επιτροπή «για τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί προκειμένου να προλάβει την προδιαγραφόμενη παραβίαση του ενωσιακού δικαίου του περιβάλλοντος στην Ελλάδα».
11°
