Σε ένα κόσμο που αλλάζει, το επίσημο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εξακολουθεί να εμμένει σε παρωχημένες μεθόδους απομόνωσης των μαθητών τόσο μεταξύ τους όσο και με την κοινωνία. Ωστόσο, εδώ και αρκετά χρόνια χάρη στις αξιέπαινες προσπάθειες πολλών εκπαιδευτικών, είδαμε την περιβαλλοντική εκπαίδευση να μπαίνει στα σχολεία και μέσω των δράσεων και των συνεργασιών η παγιωμένη κουλτούρα του κλειστού σχολείου να αλλάζει, και τα παιδιά να έρχονται πιο κοντά με τα πράγματα που συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο. Τώρα βλέπουμε τα σχολεία να ακολουθούν και τις τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής μας, με τη ρομποτική να αποτελεί τη νέα πρόκληση καθώς ανοίγει τους ορίζοντες στους μαθητές για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της νέας εποχής.
Πρόσφατα μαθητές του Γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα, συμμετείχαν στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν «Ταξίδι στην Αρχαιότητα». Η πρωτοβουλία είχε ως στόχο να δώσει την ευκαιρία στους μαθητές να αναπτύξουν το ταλέντο, τη φαντασία και τις επιστημονικές τους δεξιότητες, κατασκευάζοντας ένα ρομποτικό μοντέλο που να προσομοιώνει το θέμα του διαγωνισμού. Οι καθηγητές και οι μαθητές σχημάτισαν ομάδες, έμαθαν να επικοινωνούν και να συνεργάζονται μεταξύ τους, προκειμένου να επιλύσουν δημιουργικά τα προβλήματα που παρουσιάζονταν και να βρουν τις λύσεις τους κάνοντας χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.
Οι μαθητές Γιώργος Πρίφτης της Α’ τάξης και Παναγιώτης Μπάτσαρης της Γ’ τάξης μαζί με τον καθηγητή τους Βασίλη Στέργιο, αποτελούσαν την ομάδα Ρομποτικής του Γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα, που συμμετείχε στο διαγωνισμό και απέσπασε την 3η θέση στη κατηγορία Open. «Η συμμετοχή σε ένα διαγωνισμό ρομποτικής ξεκινάει με την ανακοίνωση του θέματος και ολοκληρώνεται την ημέρα της παρουσίασης. Τους μήνες που μεσολαβούν, η ομάδα δοκιμάζει και δοκιμάζεται. Η ιδέα, η αναζήτηση πληροφοριών, η υλοποίηση, οι δοκιμές, οι αποτυχίες, οι τριβές και οι συμβιβασμοί, η ολοκλήρωση της κατασκευής και η τεκμηρίωση της, είναι στάδια ζύμωσης, απαραίτητα για την πλήρη ωρίμανση της ομάδας» θα πει για την εμπειρία της συμμετοχής στο διαγωνισμό ο συντονιστής της ομάδας καθηγητής κ. Βασίλης Στέργιος.
Η αρχαιότητα, πλούσια σε τεχνολογικά επιτεύγματα, ενέπνευσε την ομάδα να σχεδιάσει και να κατασκευάσει έναν οδομετρητή, βασισμένο στο σχέδιο του Ήρωνα του Αλεξανδρινού. Ο μηχανισμός λειτουργεί με ένα σύστημα από κοχλίες και γρανάζια που μεταφέρουν την κίνηση των τροχών σε ένα δίσκο με βότσαλα που βρίσκεται στο πάνω μέρος της κατασκευής. Σε κάθε περιστροφή του δίσκου, ένα βότσαλο πέφτει ειδοποιώντας έτσι ότι έχει διανυθεί μια προκαθορισμένη απόσταση, η οποία στην αρχαιότητα αντιστοιχούσε σε ένα Ρωμαϊκό μίλι.
Τα παιδιά δεν κρύβουν τη χαρά τους για την επιτυχία τους στο διαγωνισμό αλλά θεωρούν την εμπειρία που αποκόμισαν σημαντικότερη. «Η ομάδα μας δούλεψε αρκετά για να έχουμε μια καλή παρουσία στο διαγωνισμό και τελικά να πάρουμε την τρίτη θέση. Η εμπειρία ήταν πολύ σημαντική γιατί ξεκίνησα τη ρομποτική στην Ε’ Δημοτικού και τώρα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να ανταλλάξω απόψεις και με άλλα άτομα που μοιραζόμαστε το ίδιο ενδιαφέρον για τη ρομποτική» θα πει στην A.V ο μαθητής της Α’ Γυμνασίου Γιώργος Πρίφτης, ενώ με ενθουσιασμό λέει ότι θέλει να συνεχίσει τα μαθήματα ρομποτικής γιατί «εκτός από το ότι μαθαίνουμε πράγματα, είναι και πολύ διασκεδαστικό».
Η ρομποτική εκτός από ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική δραστηριότητα για τα παιδιά έχει αρχίσει να βρίσκει και την εκπαιδευτική της διάσταση αφού πέρα από το γνωστικό τομέα συμβάλλει και στον συναισθηματικό ανεβάζοντας την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών, αλλά και στον κοινωνικό καθώς μαθαίνουν την συνεργασία και την ομαδική εργασία. Επιπλέον η δημιουργικότητα, η φαντασία και η κριτική σκέψη που στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ευνουχίζονται στα εναλλακτικά εκπαιδευτικά συστήματα ενισχύονται όπως φαίνεται από την εμπειρία που μας καταθέτει ο μαθητής της Γ’ Γυμνασίου Παναγιώτης Μπάτσαρης. «Η συμμετοχή μου στον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής με βοήθησε να αναπτύξω τη δημιουργικότητα μου και τη φαντασία μου, ώστε να προσπαθώ πάντα να δημιουργήσω μια έξυπνη και πρωτοπόρα κατασκευή νέας τεχνολογίας που θα μπορεί στο μέλλον να εφαρμοστεί για καλούς σκοπούς, που θα υπηρετεί όχι μόνο εμένα αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θα υπακούει τις εντολές μου και ποτέ δε θα αντικαθιστά το μυαλό μου. Μέσα από την όλη διαδικασία ενισχύθηκε η σκέψη μου και η αυτοεκτίμησή μου και συνειδητοποίησα ότι αξίζει πάντα να προσπαθώ, να σέβομαι την ομάδα μου, να την προστατεύω και μη τα παρατάω ποτέ».
Αξίζουν πραγματικά πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά και στον καθηγητή τους, αλλά και σε όλους τους καθηγητές, όλων των σχολείων που τις περισσότερες φορές πέρα από τις ώρες εργασίας τους με αγάπη και μεράκι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να εφαρμόσουν εναλλακτικά προγράμματα εκπαίδευσης όπως η περιβαλλοντική εκπαίδευση και τώρα και η ρομποτική.
11°
