Είναι καλό στη ζωή να βολεύεσαι, είτε με πολλά είτε με λίγα… αν και, όπως είπε η Γερτρούδη Στάιν, «έχω ζήσει και πλούσια και φτωχιά – πλούσια είναι καλύτερα
Αυτό που λένε δηλαδή, ότι αν είσαι πλούσιος τα βαριέσαι τα καλά εστιατόρια και θέλεις να φας κανένα βρόμικο για αλλαγή… δεν το ’χω καταλάβει: αφού είσαι χαϊχλίδογλου, τι σε εμποδίζει να στείλεις το σοφέρ να αγοράσει βρόμικο και να στο φέρει στο σπίτι, να το τσακίσεις πλάι στην πισίνα καθώς ένας με άσπρο σακάκι σού κάνει αέρα; Ενώ άμα η τσέπη σου φτάνει μέχρι το βρόμικο, όσο και να το βαρεθείς δεν μπορείς να πας σε κυριλέ εστιατόριο για να αλλάξεις παραστάσεις. Επομένως η Γερτρούδη Στάιν μάλλον είχε δίκιο.
Διαβάζω ένα βιβλίο με τις ζωές μεγάλων συγγραφέων και είναι τέλειο (όλοι βλαμμένοι ήτανε!), τους έτρωγε η πείνα, έκαναν εξώγαμα, έπαιρναν ναρκωτικά και πεθαίνανε από φυματίωση ο ένας μετά τον άλλον. Με εξαίρεση τον Τολστόι δηλαδή, που αποφάσισε στα 82 του να εγκαταλείψει τη γυναίκα του μετά από 48 χρόνια γάμου, επειδή «του έψαχνε τα σημειωματάρια». (Μόνο ένας συγγραφέας θα χώριζε για τέτοιον ηλίθιο λόγο!) Έφυγε λοιπόν απ΄ το σπίτι και πήγε στο σταθμό του τρένου, καταχείμωνο τώρα, κάπου στη Ρωσία. Ο σταθμός ήτανε κλειστός αλλά ο Τολστόι δεν ήθελε να γυρίσει στην ψαχουλεύτρα γυναίκα του, με αποτέλεσμα να πεθάνει από το κρύο τελικά. Δηλαδή, πιο τρελός δεν υπάρχει…
Πού ήμασταν; Στα λεφτά, που καλό είναι να τα έχεις, αλλά και να μην τα έχεις, το συνηθίζεις σιγά-σιγά. Μας έκαναν το τραπέζι ένα βράδυ στο Abreuvoir, που είναι υπέροχο το καλοκαίρι με το δροσερό κήπο κάτω από τις μουριές. Το φαγητό ήταν άψογο όπως πάντα – δεν είναι ότι πάω και κάθε μέρα, από πέρυσι είχα να πάω, αλλά νομίζω τα «πιάτα» είναι ίδια. Η γιαπωνέζικη σαλάτα με μήλο και καρύδι, ας πούμε, σαν να έχω την εντύπωση ότι κλείνει δεκαετία επιτυχημένης καριέρας. Το σέρβις είναι υπέρκομψο, αλλά ώρες ώρες γίνεται λίγο «τα νεύρα μου» ή ακόμα και «ένα καλάσνικοφ φέρτε μου» – τα γλυκά, π.χ., έκαναν μία ώρα ακριβώς να έρθουν στο τραπέζι. Κι αυτό μπορεί να μη σε χαλάει σε ένα φθηνό ταβερνείο ή μέτριο-προς-ξεφτιλέ εστιατόριο, αλλά στο Abreuvoir, με 60 ευρώ το άτομο πάνω-κάτω, όσο να ’ναι σε αφήνει λίγο παρεξηγημένο. Επίσης τα γκαρσόνια έχουν ένα ελαφρώς ξινό ύφος, επειδή έχουν σερβίρει και καλύτερους στη ζωή τους, μια και η κρεμ-ντε-λα-κρεμ της αθηναϊκής καλής κοινωνίας τρώει εκεί. Όλο αυτό τώρα σε κάνει να παρεξηγιέσαι ακόμα περισσότερο. Έστω κι αν ό,τι τρως είναι νόστιμο, έστω κι αν η αυλή είναι πολυτελώς δροσερή και όμορφη…
Βέβαια τα λεφτά δεν αγοράζουν το απλούστερο, π.χ. ένα χαμόγελο από γκαρσόνι – γιατί να σου χαμογελάσει; Θα πάει να χαμογελάσει στην Ντόρα, άμα του ’ρθει κέφι, ή στον Βουλγαράκη, ή στον Γιωργάκη, ή σε κάποιον πολύ φιρμάτο που δεν είσαι εσύ, γιατί αν ήσουν θα σε ήξερε. Μπροστά-μπροστά βέβαια έτρωγε ο Απόστολος Γκλέτσος με τον Νίκο Φρονιμόπουλο και κάτι όμορφες κοπέλες, και δεν είδα να χαμογελάει κανένα γκαρσόνι ούτε σ’ αυτούς. Μπορεί να χαμογελούσαν πίσω από την πλάτη μου, τι να πω. Ο Απόστολος εξακολουθεί να είναι σέξι, κούκλος, και επειδή εξακολουθεί να φαίνεται καλό παιδί, υποθέτω ότι είναι ακόμα.
Το αμέσως επόμενο βράδυ κάθισα σπίτι να πάθω μελαγχολία και επειδή με έκοψε πείνα, παράγγειλα μια καπνιστή μπριτζόλα από τον «Ηλία - όλα στα κάρβουνα», και ήταν υπέροχη: ζουμερή, νόστιμη, όπως ακριβώς οφείλει να είναι μια καπνιστή μπριτζόλα (είναι η σπεσιαλιτέ του «Ηλία», by the way. Μην παραγγείλετε κάτι άλλο και διαμαρτύρεστε μετά, ο άνθρωπος έχει σουξέ στο συγκεκριμένο plat-du-jour.) Οι τιμές είναι φτηνές, είτε πάρεις φαγητό για έξω είτε φας εκεί.
Αυτά, αλλού δεν πήγα. Διαβάζω για τους συγγραφείς – δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ούτε ένας που να έζησε φυσιολογική ζωή, να μην έκανε ανοησίες ή να μην τον θεωρούσαν υπερ-νούμερο στην εποχή του. Και ακόμα δεν έχω φτάσει ούτε στα μισά του 20ού αιώνα, που αρχίζουν τα σκληρά ναρκωτικά… Στο επόμενο θα σας πω τι έκανε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που η μαμά του τον έντυνε μπαλαρίνα μικρόν όπως και τον Όσκαρ Ουάιλντ, που μάλιστα όταν είχε κόσμο στο σπίτι τον έκανε και λαμπατέρ – ανυπομονώ να φτάσω ως εκεί…
Abreuvoir, Ξενοκράτους 51, Κολωνάκι, 210 7229.106
Ηλίας - όλα στα κάρβουνα, Αμικλών 29 (καθ. Παπανικολή), Χαλάνδρι,210 6773.780
10°
