Balcony stories: Η Μαρία Κείσογλου μιλάει στην Βικτωρία Γιαννάκη για τη ζωή και τις απόψεις της
Μαρία Κείσογλου, 42 ετών, ασχολείται με την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική και τη μουσική και είναι μητέρα μιας κόρης.
Ονομάζομαι Μαρία Κείσογλου και είμαι 42 χρονών. Έχω σπουδάσει μηχανολόγος μηχανικός αλλά τελικά με κέρδισε η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική με την οποία ασχολούμαι μέχρι σήμερα.
Αυτό που μου δίνει κίνητρο στη ζωή είναι η 7χρονη κορούλα μου και η μουσική καθώς τα τελευταία 10 χρόνια είμαι μέλος της μπάντας Coyotes Arrow σαν μπασίστρια. Ξεπερνάω τις δυσκολίες της ζωής μου ακολουθώντας το ρητό ...μην στεναχωριέσαι για 2 πράγματα, αυτά που μπορείς να αλλάξεις και αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις! Προσεύχομαι συνέχεια ,όχι μόνο για να ζητήσω κάτι αλλά και για να ευχαριστήσω το σύμπαν για όλα αυτά που μου προσφέρει που δεν είναι δεδομένα για όλους όπως υγεία, αγάπη, στέγη, φαγητό, νερό, ασφάλεια...
Χρησιμοποιώ την μουσική όχι μόνο ως μέσο ψυχαγωγίας αλλά και ως βαλβίδα αποσυμπίεσης από τα προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας. Όταν παίζω μουσική με τους φίλους μου αισθάνομαι ότι ενώνομαι με την συμπαντική και αέναη ομορφιά της τέχνης και ότι δεν είμαι η Μαρία αλλά μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας-οικογένειας...σαν να κάνω αστρική προβολή αλλά μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάω.
Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι το μυαλό μου και οι αρνητικές του σκέψεις που με γεμίζουν φόβους. Η γνώμη των άλλων γενικά δεν με ενδιαφέρει και αυτό μου δίνει την ελευθερία να κάνω επιλογές που ευχαριστούν εμένα μόνο.
Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου σαν άτομο χαρούμενο και αστείο και πολύ παλιομοδίτη...δεν καταλαβαίνω καθόλου τις τάσεις της εποχής, την εξάρτιση από την τεχνολογία και την μουσική τραπ την οποία σιχαίνομαι.
«Τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να μου αλλάξουν την διάθεση ούτε όταν τα αποκτώ ούτε όταν τα χάνω»
Δύναμη παίρνω από την κόρη μου και από τον σύντροφό μου καθώς και από τους φίλους μου τους οποίους θεωρώ πολύτιμους. Γενικά δύναμη σε έναν άνθρωπο θεωρώ την γνώση και την ελευθερία. Προτεραιότητα στην ζωή μου είναι η κορούλα μου και όλοι όσοι αγαπάω. Τα έμβια με αφορούν τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να μου αλλάξουν την διάθεση ούτε όταν τα αποκτώ ούτε όταν τα χάνω.
Η πιο θαρραλέα πράξη που έχει κάνει κάποιος για μένα είναι ο μπαμπάς της κόρης μου που αποφάσισε να μου κάνει το δώρο της μητρότητας!
Από πάρα πολύ μικρή αποφάσισα να ζω για μένα και όχι για τους άλλους με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται...Τα πρέπει της κοινωνίας τα ακολουθώ μόνο όταν συμβαδίζουν με τις δικές μου προσωπικές πεποιθήσεις. Η ευτυχία μου εξαρτάται αποκλειστικά από την ευημερία της οικογένειάς μου και από την δυνατότητα να είμαι δημιουργική.
Όταν διαφωνώ με τον σύντροφό μου συνήθως κάνω ένα βήμα πίσω και προσπαθώ να δω τα πράγματα από την σκοπιά του άλλου. Αναλύω μέσα μου όχι την κακή διάθεση αλλά αυτό που την προκαλεί. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 18 χρόνια, και πλέον βρισκόμαστε στην πιο ουσιαστική και βαθιά σχέση που μπορούσα ποτέ να φανταστώ..υπάρχει φυσικά η ρουτίνα και τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά υπάρχει και μια κοινή δίψα για αυτοβελτίωση και εξέλιξη.
«Η ευτυχία μου εξαρτάται αποκλειστικά από την ευημερία της οικογένειάς μου και από την δυνατότητα να είμαι δημιουργική»
Ο άντρας μου είναι επίσης μουσικός παίζουμε μαζί και είμαστε ερωτευμένοι με τα ίδια πράγματα. Γράφουμε μαζί τραγούδια είμαστε μέλη της ίδια φυλής και μας ενώνει μια συμβατότητα στον πυρήνα μας. Αυτό κρατάει την σχέση μας ζωντανή ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια. Βλέπουμε την ζωή μέσα από το ίδιο πρίσμα.
«Τα τρία κλειδιά για μια πετυχημένη σχέση για μένα είναι: σεβασμός κατανόηση και χιούμορ».
Όνειρα δεν κάνω πια, κάποτε έκανα, αλλά έχουν όλα πραγματοποιηθεί! Αυτή τη στιγμή ζω τα όνειρά μου και είναι ακόμα καλύτερα απ’ ό,τι είχα φανταστεί...βρίσκομαι εκεί που πάντα ήθελα να είμαι...
Σε έναν άνθρωπο με γοητεύει η γνώση και η ευγένεια...και σίγουρα με γοητεύουν όλοι όσοι παίζουν μουσική ειδικά την ώρα των live. Μπορεί να περάσει από δίπλα μου κάποιος πολύ συνηθισμένος άνθρωπος και να μην του δώσω σημασία και να τον δω στην σκηνή και να μου φανεί θεός! Ακόμα και τον άντρα μου έτσι τον ερωτεύτηκα όταν τον είδα να τραγουδάει.
Στον χώρο της μουσικής με τράβηξε η ίδια η μουσική. Ακούω από πάρα πολύ μικρή και είμαι εθισμένη στις συναυλίες, οπότε κάποια στιγμή ήθελα να συμμετέχω κι εγώ και να γίνω μέλος αυτής της γοητευτικής κοινότητας. Ξεκίνησα να παίζω σχετικά μεγάλη γύρω στα 28 αλλά είχα την τύχη να βρίσκομαι ανάμεσα στους κατάλληλους ανθρώπους και βρέθηκα να παίζω σε συγκρότημα πολύ πριν μάθω να παίζω αξιοπρεπές μπάσο. Έμαθα μουσική με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο, παίζοντας με τους φίλους μου. Η επιλογή μου να κινούμαι σε punk μονοπάτια στην αρχή ήταν θέμα ανικανότητας να παίξω κάτι άλλο (για να παίξεις πανκ δεν χρειάζεται να είσαι ο Παστόριους) αλλά αυτό που με γοήτευσε ήταν η ιδεολογία η αλληλεγγύη και ειδικά οι άνθρωποι. Η πανκ είναι άμεση και ειλικρινής και πραγματεύεται κυρίως θέματα κοινωνικοπολιτικού ενδιαφέροντος με προσανατολισμό στην κοινωνική αφύπνιση και στην αντίσταση στην αλλοτρίωση.
Είμαι ευγνώμων για πολλά πράγματα στην ζωή μου, για τα όμορφα και ανέμελα παιδικά μου χρόνια, για την πολλή αγάπη που έχω πάρει, για την οικογένειά μου που δεν έχω γεννηθεί σε τριτοκοσμική χώρα. Την αγάπη την εκφράζω πολύ έντονα με αγκαλιές και χάδια με φροντίδα και με αφοσίωση.
Τα social media με επηρεάζουν ελάχιστα έως καθόλου. Δεν ασχολούμαι καθόλου. Βαριέμαι αφόρητα να βρίσκομαι μπροστά από μια οθόνη προτιμώ να διαβάσω ένα βιβλίο. Είμαι απόλυτα old school από επιλογή. Όταν ήμουν μικρότερη είχα ήρωα τον Che αλλά πλέων θεωρώ ήρωες όλους αυτούς που αναγκάζονται να αφήσουν τον τόπο τους με κίνδυνο της ζωής τους και μη έχοντας απολύτως τίποτα. Όλους αυτούς τους πρόσφυγες που αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Ταυτίζομαι με κάθε μάνα στον πλανήτη και θεωρώ πως όλες έχουμε τις ίδιες αγωνίες και τις ίδιες προσδοκίες.
Θα ήθελα να πω πόσο υπέροχα πέρασα στα balcony stories. Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα την υπέροχη αυτή γυναίκα Βικτωρία Γιαννάκη για την αμεσότητα και την ευαισθησία της.
17°
