Να μην χαθεί η μνήμη. Αυτό έχει σημασία. Η μνήμη, που ακολουθεί την εξέλιξη της πόλης, που δεν τη σταματά, αλλά οφείλει να την μπολιάζει. Και εμείς, οι Αθηναίοι, όχι μόνον όσοι γεννηθήκαμε, αλλά όσοι αγάπησαν στ' αλήθεια την Αθήνα, οι πεισματάρηδες της ιστορίας, οι ονειροπόλοι των μύθων, οι πιστοί της σωτήριας αθηναϊκής ομορφιάς, οι αρνητές της καθημερινής γκρίνιας οφείλουμε τα περισσότερα στο όνειρο μιας σύγχρονης πόλης που έχει βαθιές, πολύ βαθιές τις ρίζες της στο χρόνο και θέλει να τις θυμάται και να τις τιμά.
«Όλα όσα έπλασε ο Θεός του κόσμου την ημέρα της δημιουργίας κι ο,τι έφτιαξε ο άνθρωπος ή θα φτιάξει μελλοντικά (…) όλα μα όλα, θα τα βρεις ιστορημένα απ' τα καλέμια θείων τεχνιτών σε τούτον εδώ τον ναό της Αθηνάς (…) Έχω γυρίσει και τις επτά χώρες που βρίσκονται στο τέταρτο του κατοικημένου κόσμου (…) ομολογώ πως πουθενά αλλού δεν είδα τόσα πολλά και τέτοια αριστουργήματα (…) Κανείς από τους περιηγητές του κόσμου δεν θα πρέπει να λέει πως είναι κοσμογυρισμένος αν δεν έχει επισκεφτεί την πόλη των Αθηνών (…)», από το 10τομο έργο του Εβλιγά Τσελεμπί από την Κωνσταντινούπολη «Βιβλίο των ταξιδιών» που έκανε περιηγήσεις από το 1640 μέχρι το 1676 και κατέγραψε όλες του τις εντυπώσεις. | Το συγκεκριμένο απόσπασμα από το «Ταξίδι στην Ελλάδα», Αθήνα, Εκάτη (1)
Και πόσοι ακόμη στους αιώνες που ακολούθησαν ύμνησαν την εμπειρία της ανάβασης στην Ακρόπολη, αυτή τη μοναδική αίσθηση που αναζητούν (και τη βρίσκουν ακόμη) οι επισκέπτες της μέχρι σήμερα. Και πόσοι ακόμη έγραψαν για όσα ένιωσαν όταν βρέθηκαν στον βράχο.
«Εδώ στον τόπο αυτό είναι σαν να ζητάει ξεκούραση η φύση κι η τέχνη στην καρδιά μου. Κι άλλο δε λαχταρούσα παρά όλοι οι αγαπημένοι μου να μπορούσαν να ζήσουν μαζί μου αυτό το θέαμα», Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Οδοιπορικό στην Ελλάδα Και ο Μ. Twain, «Η πανσέληνος είχε αρχίσει πιά να ανεβαίνει ψηλά. Προχωρήσαμε απρόσεχτα και χωρίς δεύτερη σκέψη μέχρι τις αιωρούμενες στο κενό επάλξεις της Ακρόπολης και κοιτάξαμε κάτω – τι θέαμα! Τι υπέροχο θέαμα! Η Αθήνα υπό το σεληνόφως! (…) η σιωπηλή πόλη κολυμπούσε στο πιο γλυκό φως που έριξε ποτέ η σελήνη και έμοιαζε με ζωντανό πλάσμα που έχει βυθιστεί στον πιο γαλήνιο ύπνο»…
Η δύναμη της ιστορίας και η ομορφιά της τέχνης είναι πάντα εδώ στο Βράχο των Αθηνών, πάνω από τους σύγχρονους μύθους των ταξιδιωτικών περιοδικών, από τις τουριστικές τουρ και τις selfies, και τους οφείλουμε, εμείς οι πολίτες των Αθηνών, οι πολίτες της χώρας την άριστη διαχείριση.
⇒ (Αποσπάσματα (1) από τον Οδηγό για την πρωτοβάθμια των Δημοπούλου, Κύρδη, Σβορώνου, που εκδόθηκε από το πρόγραμμα «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία και διανέμεται δωρεάν από τον Δήμο της Αθήνας σε όσα σχολεία συμμετέχουν στο πρόγραμμα και (2) από το «Αθήνα: Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία» των Γιοχάλα- Καφετζάκη, εκδ Εστία)
* Η Πόπη (Καλλιόπη) Διαμαντάκου είχε την ιδέα και ανέλαβε την υλοποίηση του εκπαιδευτικού προγράμματος του Δήμου Αθηναίων «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία».
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
9°
