Δείτε το μίνι ντοκιμαντέρ Columbia Atelier του Δημήτρη Μανιάτη με τις τοιχογραφίες των street artists της Αθήνας που μεταμόρφωσαν το εγκαταλειμμένο ιστορικό κτίριο στον Περισσό.
Τελικά υπάρχουν διαμάντια στα συντρίμμια! Το κτίριο της Columbia ένα σημαντικό στοιχείο πολιτισμού για την χώρα μας που άφησε ιστορία για τη μουσική μας κουλτούρα. Η πρώτη κάθετη μονάδα παραγωγής δίσκων δημιουργήθηκε στον Περισσό το 1928, λίγα χρόνια αργότερα παρουσίασε τον πρώτο της δίσκο τον Δεκέμβριο του 1930. Ο χώρος κατέγραψε 78 χρόνια ζωής προσφέροντας τρομερό έργο, κατεδαφίστηκε τον Μάιο του 2006 εν μέσω αντιδράσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων άνευ ουσίας, όπως αποδεδείχθηκε. Υπήρξε αργότερα πλάνο για την ανέγερση του μουσείου ελληνικής μουσικής στην Columbia πράγμα που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Μετά από το 2006 αρκετοί street artists άρχισαν να ζωγραφίζουν διακριτικά τον εγκαταλειμμένο χώρο, με την πάροδο του χρόνου τα μικρά εικαστικά δημιουργήματα άρχισαν να μεγαλώνουν μαζί με την εξέλιξη του κάθε καλλιτέχνη.
Σήμερα, μετά από 14 χρόνια τα απομεινάρια του κτιρίου έχουν μετατραπεί σε μια υπαίθρια γκαλερί, το εικαστικό κομμάτι που συνεχώς ανανεώνεται έχει κερδίσει της καρδιές του κοινού με αποτέλεσμα να υπάρχει συχνή επισκεψιμότητα. Μεγαλώσαμε μέσα στην Columbia έχουμε τρομερές ιστορίες να θυμηθούμε, μαζί μας μεγάλωσε και η τέχνη μας με τέτοιο τρόπο που δεν περνάει απαρατήρητη!
Έτσι σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ τις επαφές που έχω από τον κόσμο του skateboarding για να δημιουργήσω μια βίντεο καταγραφή για την δουλειά που κάνουμε τόσα χρόνια σε αυτόν τον χώρο! Να μας μείνει κάτι, ρε φίλε, ακούγεται καιρό τώρα ότι το κτίριο θα κατεδαφιστεί οπότε είναι ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα βίντεο που θα συμπληρώνει το φωτογραφικό υλικό όλων αυτόν τον χρόνων.
Μίλησα με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μανιάτη και τον φωτογράφο Ronny Skevis μεταφέροντάς τους την ιδέα μου να δημιουργήσουμε μια καταγραφή όσων έχουν συμβεί εκεί, η συμφωνία έγινε σε κλάσματα δευτερολέπτων οπότε ξεκινήσαμε να δουλεύουμε σιωπηλά για αυτό. Η καραντίνα έκανε την εμφάνισή της παγώνοντας τα πάντα, κλειστήκαμε όλοι μέσα δουλεύοντας με μανία δίχως αύριο!
Λίγο πριν την λήξη της καραντίνας όλοι ήμασταν γεμάτoι ενέργεια, ο Στέλιος οργάνωσε ένα μικρό φεστιβάλ στην αγαπημένη μας Columbia. Όλοι είχαμε προσχεδιάσει να υλοποιήσουμε μεγάλες τοιχογραφίες το λιγότερο 10 μέρες χρονικά, έκατσε τέλεια μαζί με τα φρέσκα μας έργα αρχίσαμε να κινηματογραφούμε την όλοι διαδικασία για το ντοκιμαντέρ που είχε μείνει στο ράφι.
Ronny Skevis, Auryn F.
Μετά από δυο μέρες εργασίας άρχισαν να εμφανίζονται περισσότερη καλλιτέχνες για να βάψουν μαζί μας, πράγμα που μας «ανέβασε» αρκετά διότι χρειαζόμασταν περισσότερα πρόσωπα να συνυπάρχουν στην καταγραφή του βίντεο. Όλα πήγαν ρολόι! Ευχαριστώ από καρδιά όλους που πίστεψαν σε αυτό, όλους εσάς που ήρθατε να δημιουργήσετε μαζί μας συνεχίζοντας να δίνετε τέχνη στον δρόμο και όχι να παράγουμε μόνο όταν έχουμε παραγγελία!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια έλεγε η γιαγιά μου, το βίντεο τα δείχνει όλα από μόνο του, ελπίζω να σας ξεσηκώσω ώστε να επισπευτείτε τον χώρο αυτό με αγάπη και ευλάβεια! Enjoy!
Δημήτρης Μανιάτης – RonnySkevis: Το graffitiδεν είναι πάντα βανδαλισμός
«Είμαστε fans της κουλτούρας του δρόμου και ειδικά ο Δημήτρης. από όσο τον θυμάμαι πάντα είχε έναν μεγάλο θαυμασμό για το graffiti λογικό ήταν να μην αφήσει μια τέτοια ευκαιρία να του ξεφύγει…
Να καταγράψουμε όσα έγιναν στην Columbia για μερικές μέρες ήταν για μας ένας τρόπος να μάθουμε περισσότερα για τον κάθε έναν από τους artists σε προσωπικό επίπεδο αλλά και να δώσουμε την ευκαιρία μέσω της εξιστόρησης του βίντεο να κατανοήσει ίσως περισσότερος κόσμος ότι το graffiti δεν είναι πάντα βανδαλισμός αλλά αντίθετα είναι ένας τρόπος έκφρασης από πολύ ταλαντούχους καλλιτέχνες που συνήθως περνάνε απαρατήρητοι.
Κινούμαστε καθημερινά στην Αθήνα, περνάμε μπροστά από τα έργα αρκετών Καλλιτεχνών . Δεν ξέρω πόσοι από όλους εμάς εκεί έξω παρατηρούμε το τι ακριβώς συμβαίνει στους τοίχους της πόλης μας, δεν είναι τυχαίο ότι όλος ο πλανήτης μιλά και θαυμάζει την δημιουργικότητα που υπάρχει στην Αθήνα, για αυτό και εμείς βάλαμε το λιθαράκια μας ώστε να παρουσιάσουμε κάτι όμορφο για όλους εσάς εκεί έξω!»
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
8°
