Η κρίση είναι η μεγάλη «ομπρέλα» κάτω από την οποία είτε προκύπτουν νέες δυσκολίες είτε εντείνονται παλαιότερες παθογένειες. Ένα πρώτο αίτιο είναι η δραματική μείωση των εισοδημάτων των καταναλωτών που επιφέρει αντίστοιχες μειώσεις στους τζίρους των καταστημάτων. Εν συνεχεία όλοι οι έμποροι γίνονται δέκτες τρομακτικής φορολογικής πίεσης. Παρεμπόριο: ειδικά στο κέντρο της Αθήνας η εν λόγω πρακτική είναι πραγματική μάστιγα. Έλλειψη ρευστότητας – ο τραπεζικός δανεισμός για ένα μικρομεσαίο επιχειρηματία είναι αδύνατος με τις τρέχουσες συνθήκες. Και, τέλος, η πολύσημη απαξίωση του κέντρου της Αθήνας ως σημείου αναφοράς για το Λεκανοπέδιο και ως τουριστικού προορισμού. Δραματική αύξηση της εγκληματικότητας, εγκατάλειψη. Είναι σαφές ότι στο κέντρο συμπυκνώνεται η κοινωνική αναταραχή και δυσαρέσκεια που συνοδεύει την ύφεση της τελευταίας διετίας.
Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί σε τρία επίπεδα: τη φορολογία, τη χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και την πάταξη του παρεμπορίου. Ως προς τη φορολογία ζητούμε εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος –κωδικοποίηση των εκατοντάδων ρυθμίσεων που έχουν προωθηθεί το προηγούμενο διάστημα– και σύνδεση της φορολόγησης των επιχειρήσεων με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Να συνδεθεί, δηλαδή, η μείωση του ΦΠΑ με δημιουργία ή διατήρηση θέσεων εργασίας. Ως προς τη χρηματοδότηση ζητούμε μεγαλύτερη ένταξη του εμπορίου και των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων στα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Υπάρχουν χρήματα για επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο τα οποία δεν φτάνουν στην πραγματική οικονομία. Και τέλος, για το παρεμπόριο, εάν σκεφτεί κάποιος τις απώλειες εσόδων για το Δημόσιο μόνο, κατανοεί γιατί η αποτελεσματική αντιμετώπισή του θα δώσει ανάσα στην αγορά.
