Ο Γιώργος Ζαρζώνης μας μεταφέρει με εικόνες και λέξεις στο 10ο Zagori Mountain Running 2021
Time: 19:45
Είχε σχεδόν κρυφτεί ο ήλιος, όταν το αυτοκίνητο πέρασε ανάμεσα από τις κόκκινες κορδέλες που απαγόρευαν το παρκάρισμα και με την τυπική βοήθεια της μπλε ταμπέλας φρενάρισε στην αυλή του σχολείου. Τσεπέλοβο· το παραδοσιακό Ζαγοροχώρι, χτισμένο σε υψόμετρο 1080 μέτρα, φιλοξενεί και φέτος το ZAGORI MOUNTAIN RUNNING.
Με το σβήσιμο της μηχανής άκουσα από τα ηχεία το αγαπημένο “Everest” και κράτησα λίγους στίχους, ίσα για να με μεταφέρουν στην Αστράκα, στις πηγές του Βοϊδομάτη, στην επιβλητική κορυφή της Γκαμήλας, στα αυριανά μονοπάτια των αθλητών που τέτοια ώρα προπονούνταν, κάνοντας κοφτές διαδρομές σε λιθόστρωτα:
«…Μετακομίζεις σε ένα όνειρο.
Ο αέρας γίνεται όλο και πιο λεπτός
Σε τέτοια ύψη όταν δεν έχεις οξυγόνο,
μπορεί να νομίζεις ότι είσαι φυσιολογικός, αλλά δεν είσαι…».
Ώρα 23:20
Οι μουσικές χαμήλωσαν, οι σημαίες και τα πολύχρωμα στάντ στήθηκαν και οι επισκέπτες τυλιγμένοι με φθινοπωρινά μπουφάν απολάμβαναν την καλοκαιριάτικη δροσιά του χωριού. Μόνο οι εθελοντές κινούνταν αδιάλειπτα στο προαύλιο του σχολείου. Οι παρέες πάντα γράφουν ιστορία. Και μέσα από μια παρέα που λατρεύει αυτόν τον τόπο γεννήθηκε το «Ζαγόρι». Ήταν πριν δέκα χρόνια που ο Βασίλης Τζουμάκας, ο Αλέξανδρος και η Μάρα Καλογήρου επέστρεψαν από το Zermatt της Ελβετίας και στοιχημάτισαν για έναν ορεινό αγώνα στη μαγική Ήπειρο με τουλάχιστον 150 συμμετοχές. Ήταν 300 τελικά τότε και σήμερα έφτασαν στις 2700 με αθλητές από 37 συνολικά κράτη.
Ώρα 3:45
Γραμμή εκκίνησης. Η καρδιά του αγώνα έτοιμη να στείλει το χρωματιστό της αίμα στις αρτηρίες. Χαμόγελα· αισιοδοξία· μικρές κουβέντες. Τα ογδόντα χιλιόμετρα μιας σκληρής αλλά υπεροχής διαδρομής σχηματίστηκαν στα μάτια όλων μας.
Ώρα: 4:25
Αναπάντεχη τύχη να βρεθώ μπροστά στην υπέροχη εικόνα παππού και εγγονού που είχαν τα χέρια τους δεμένα. Έκανα φωτογραφία τον μεγαλύτερο και τον μικρότερο αθλητή της διοργάνωσης ακριβώς πριν μπουν στο πιο δύσκολο τερέν των ογδόντα χιλιομέτρων με θετική υψομετρική διαφορά να υπερβαίνει τα 5100 μέτρα. «Ελπίζω να με περάσεις» είπε με χαμόγελο ο εβδομηντάχρονος Κώστας Καλογήρου στον Απόστολο Τζουμάκα, που έκανε την παρθενική του εμφάνιση. Εννιά ώρες αργότερα ο νεαρός αθλητής θα τερμάτιζε τρίτος.
«Πάρτε ζβάρα τα βουνά τις κορφές
νησιά και πόλεις, τα χωριά, γιοφύρια
άιντε πάρτε τα βρε…»
Αλήθεια δεν υπάρχει καλύτερο τραγούδι για να ξεκινήσει ένας τέτοιος αγώνας στην Ήπειρο. Τα λευκά φώτα κεφαλής χύθηκαν στα πλακόστρωτα και δημιούργησαν το σώμα ενός φωτεινού φιδιού που κύλησε στα στενά για να χαθεί στην ανηφόρα για τα Μεγάλα Λιθάρια. Έμεινα πίσω και περπάτησα τα φωτισμένα σοκάκια που λίγο πριν τη δύση του ασήμιζε το γεμάτο φεγγάρι. Πίσω από την μεγάλη αυλόπορτα οι κύριες που ξύπνησαν για να χειροκροτήσουν τους αθλητές μου κέρασαν μέτριο ελληνικό. «Για μας είναι γιορτή!»
Υ.Γ.
Σε λιθόστρωτα καλντερίμια και τοξωτά γεφύρια, στη Δρακόλιμνη, τις Πηγές Βοϊδομάτη, στο Μονοδέντρι και το Πάπιγκο, συνάντησα τους αθλητές που εναλλάσσουν το τερέν στα βήματα τους.
Το Zagori Mountain Running, δεν το καταγράφω στα αρχεία μου σαν διοργάνωση ορεινού τρεξίματος. Μπορεί να λέγεται πολιτιστικό, κοινωνικό ή περιβαλλοντικό δρώμενο που καταφέρνει και προσφέρει στον αθλητή τη συγκίνηση και τη δύναμη που χρειάζεται για τον αγώνα. Είναι η αγάπη γι’αυτά τα βουνά, για το σπάνιο οικοσύστημά τους. Είναι η λαχτάρα όλων όσων φτάνουν μέχρι εδώ να φορτιστούν από το χώμα της Ηπείρου…
8°
