Overoll, η πρώτη αυθεντική croissanterie της Αθήνας μόλις άνοιξε στην Πραξιτέλους
Στην Ελλάδα για χρόνια είχαμε καλλιστεία κατεψυγμένων κρουασάν που το ένα ήταν χειρότερο από το άλλο. Σε όλες τις μορφές. Με κερασάκι στην τούρτα τα «ελληνικά κρουασάν», αυτά των φούρνων. Χάλια. Μέχρι και κρουασάν σιροπιαστό είδαμε - για να μην σας μιλήσω για το μπουγατσάν – συνδυασμός κρουασάν με γλυκιά γέμιση μπουγάτσας, (που μεταξύ μας, αν και μου ακούγεται ολίγον τι χυδαίο, θέλω διακαώς να το δοκιμάσω...).
Το κρουασάν λοιπόν που λέτε, είναι αυστριακής καταγωγής, αλλά γεννήθηκε στη Γαλλία την εποχή της belle époque, στην αρχή του 20ου αιώνα, σε έναν φούρνο της οδού Richelieu, κοντά στα μεγάλα μπουλβάρ στο Παρίσι – την (γένους θηλυκού στα γαλλικά) "Boulangerie Viennoise". Εκεί, ο Αύγουστος Ζανγκ, ένας πρώην αξιωματικός του αυστροουγγρικού ιππικού που αγαπούσε τη ζαχαροπλαστική, είχε την έμπνευση να «παντρέψει» το αυστριακό kipferl, ένα είδος μικρού γλυκού ψωμιού σε σχήμα μισοφέγγαρου – (μια σχετικά απλή ζύμη με μαγιά της μπίρας), με τους γαλλικούς τρόπους παρασκευής της σφολιάτας, μίας πολυστρωματικής ζύμης δηλαδή, με εναλλασσόμενα στρώματα ζύμης και βουτύρου.
Τα κρουασάν του Overoll
Κρουασάν με σοκολάτα
Και προέκυψε το θαύμα: ένα απαλό μικρό, αέρινο, ελαφρά γλυκό «ψωμάκι» σε σχήμα μισοφέγγαρου που πολύ σύντομα έγινε το πιο δημοφιλές αγαπημένο πρωινό όλων των Γάλλων και όχι μόνο.
Η παρασκευή του, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν είχε φτάσει ποτέ ως εμάς, ίσως γιατί απαιτεί μια ειδική τεχνογνωσία και εξοπλισμό που οι δικοί μας παλιοί φουρναρέοι, δεν την είχαν. Έτσι, αυτή η τόσο γοητευτική, μικρή πολυτέλεια του πρωινού των μεγάλων αστικών κέντρων, η στάση δηλαδή, πριν ξεκινήσουν οι δουλειές, ή η μικρή διακοπή, μέσα στον πυρετό της καθημερινότητας, για ένα αρωματικό φρεσκοψημένο, ζεστό ακόμα από τον φούρνο κρουασάν και ουχί κατεψυγμένου, με έναν καφέ δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα.
Κρουασάν βουτύρου
Φαίνεται όμως ότι στην πόλη πνέει ούριος άνεμος ζαχαροπλαστικής δημιουργικότητας και αρκετοί νέοι ζαχαροπλάστες ανοίγουν παντού μικρά ζαχαροπλαστεία και φούρνους. Έτσι, εν μέσω lock down και πριν κάνα μήνα, άνοιξε στην οδό Πραξιτέλους, στο ιστορικό κέντρο, ανάμεσα στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών – λατρεύω το «ράδιο Κατουμά»-, τα μαγαζιά με σφραγίδες και τα αργυροχοεία, η πρώτη αυθεντική croissanterie της Αθήνας: η Overoll!
Η ιδέα προήλθε από τρεις νέους και από ό,τι φαίνεται πολλά υποσχόμενους και ατρόμητους ζαχαροπλάστες, τον Άλκη Ζέρβα, τον Ιωάννη Κίκιρα και τον Σπύρο Παππά, που ένωσαν τις δυνάμεις τους μέσα στη χειρότερη περίοδο για να φέρουν στην Αθήνα τη νοστιμιά του γαλλικού κρουασάν.
Με βάση την εξαιρετική ποιότητα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούν (καλό αλεύρι, γαλλικό βούτυρο κλπ), δημιουργούν αυτήν την εξαιρετική «σφολιάτα» - βάση, για όλες τις δημιουργίες τους. Εγώ, μένω πιστός πάντα, στο απλό κρουασάν βουτύρου, που πρέπει να πω ότι είναι θεσπέσιο, αλλά είδα στη βιτρίνα τους πολλά: από το κλασικό pain au chocolat, ένα ρολό από την ίδια ζύμη γεμισμένο με δύο μπάρες πικρής σοκολάτας, ένα άλλο με κανέλα, άλλο με λουκάνικο, μέχρι και μία εκδοχή ενός κρουασάν- σπανακόπιτα είδα που με τη βία κρατήθηκα να μην το δοκιμάσω...
Κρουασάν με λουκάνικο
Εξωστρεφής χώρος, με μεταμοντέρνα αισθητική (διακριτικές αναφορές στη δεκαετία του ’60 η χρήση του νέον και του μωσαϊκού), ο οποίος χωρίζεται από το εργαστήριο με μια τζαμαρία. Έτσι τίποτα δεν μένει στη σκιά. Ένα μεγάλο μπαρ που λειτουργεί και σαν βιτρίνα - προθήκη για τα φρέσκα προϊόντα που κάθε λίγο βγαίνουν ζεστά από τον φούρνο συμπληρώνει την όλη εμπειρία: τον καθησυχαστικά μοντέρνο χώρο, τα λαχταριστά παρασκευάσματα, την εργαστηριακή καθαριότητα και τάξη του παρασκευαστηρίου που δένουν με τη μυρωδιά του φρέσκου βούτυρου και του ζεστού καφέ, που κάτι νεράιδες μου είπαν ότι είναι πολύ καλός…
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
15°
