1.Ξεπλένουμε τα porcini και τα βάζουμε σε ένα μπολ με ένα λίτρο περίπου ζεστό νερό, τα αφήνουμε γύρω στα 20 λεπτά να μαλακώσουν καλά, τα βγάζουμε, και τα πιέζουμε δυνατά με τα χέρια ώστε να βγάλουν ότι υγρά που έχουν απορροφήσει και τα ψιλοκόβουμε. Με μια κουτάλα μεταφέρουμε σε ένα άλλο μπολ το νερό από τα μανιτάρια προσέχοντας να μην ανακατευτεί το κατακάθι, και μέσα σε αυτό το υγρό λιώνουμε τον κύβο.
2. Σε ένα βαθύ τηγάνι ή μια κατσαρόλα με χοντρό πάτο και χαμηλά τοιχώματα, σε μέτρια φωτιά, ζεσταίνουμε το λάδι, ρίχνουμε το κρεμμύδι με το σκόρδο και σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν (5 ΄). Ρίχνουμε τα porcini και το πιπέρι και συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε για 3-΄4’. Προσθέτουμε το ρύζι, το ανακατεύουμε για 2 λεπτά και σβήνουμε με κρασί. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα και μόλις εξατμιστεί όλο το αλκοόλ από το κρασί προσθέτουμε τα φρέσκα μανιτάρια και μετά σιγά -σιγά το μισό ζωμό από το μπολ μαζί με το αλάτι, ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά, συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο και κάθε φορά που το ρύζι απορροφάει το υγρό προσθέτουμε και άλλο έως ότου μαγειρευτεί ( αν δεν φτάσει ο ζωμός προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό)
3. Μόλις το ρύζι είναι έτοιμο αποσύρουμε το τηγάνι από την φωτιά και προσθέτουμε την gorgonzola ή το βούτυρο και αμέσως μετά τη μισή παρμεζάνα. Σκεπάζουμε το σκεύος και αφήνουμε το ριζότο για μερικά λεπτά ...να ξεκουραστεί. Πριν το σερβίρουμε ρίχνουμε την υπόλοιπη παρμεζάνα και στολίζουμε με τον μαϊντανό.
Side dishes tip : Σαλάτα με ρόκα και φύλα παρμεζάνας
Go Healthy tip: Αντί για έτοιμους κύβους φτιάξτε τους δικούς ζωμούς βράστε λαχανικά η κρεατικά και συντηρήστε το ζωμό στην κατάψυξη σε μπολάκια ή ακόμα και στις θήκες για τα παγάκια.
Σκονάκι: Προσοχή όταν σβήνουμε με το κρασί, αν δεν εξατμιστεί όλο το αλκοόλ το ριζότο θα έχει μάλλον «λασπωμένη» εμφάνιση. Το καλό ριζότο δεν είναι για τεμπέληδες, θέλει συνεχώς ανακάτεμα.
Μάθε ιστορία : Οι ιστορικοί της γαστρονομίας μας λένε ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι ήταν φανατικοί «μανιταροφάγοι». Η πρώτη ένδειξη χρήσης των μανιταριών ως τροφή από τους προϊστορικούς ανθρώπους στην Ευρώπη, θεωρείται ένα μπολ γεμάτο μανιτάρια που ανακαλύφθηκε σε οικισμό της εποχής του χαλκού κοντά στην Νάπολη. Οι Φαραώ στην Αίγυπτο ήταν τόσο παθιασμένοι με τα μανιτάρια που με ειδικό διάταγμα τα ανακήρυξαν τροφή για τους ευγενείς και απαγόρευαν στους κοινούς θνητούς να τα αγγίζουν. Πολλοί αρχαίοι λαοί, μάλλον και οι Έλληνες ανάμεσα σε αυτούς, θεωρούσαν ότι τα μανιτάρια έκρυβαν μυστικές δυνάμεις που τους έκαναν υπεράνθρωπους, τους βοηθούσαν να βρουν χαμένα αντικείμενα ή οδηγούσαν το πνεύμα στο βασίλειο των θεών.
Τα μανιτάρια ήταν ένα σημαντικό διατροφικό στοιχείο της καθημερινότητας των Ρωμαίων αλλά αποτελούσαν και ένα μεγάλο διατροφικό κίνδυνο λόγω του δηλητηρίου που περιείχαν, κάτι που οι συγγραφείς της εποχής δεν παρέλειπαν να τονίζουν. Δεν είναι και λίγες οι φορές στην ιστορία που τα δηλητηριώδη μανιτάρια αποτέλεσαν μέσο διάπραξης εγκλημάτων. Παρά τους κινδύνους, οι Γάλλοι δεν έμειναν ασυγκίνητοι από το άρωμα των μανιταριών και τα καλλιεργούσαν σε ειδικές σπηλιές έξω από το Παρίσι, σύμφωνα μάλιστα με τις φήμες ο βασιλιάς Luis XIV ήταν ο πρώτος που έδωσε εντολή να καλλιεργηθούν.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
17°
