Κάθε φορά που περπατάω τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, σκέφτομαι πώς θα ήταν αν έμενα εδώ. Να ξυπνάω κάθε πρωί και να χαιρετάω τον Ιερό Βράχο. Τις πολύ πρωινές ώρες, αυτές που ο κόσμος κοιμάται, να φαντάζομαι πως ζω στον χρυσό αιώνα του Περικλή. Ή έστω ότι ταξίδεψα λίγο στο χρόνο σαν παρατηρητής.
Έχει άλλο αέρα αυτή η γειτονιά, άλλα πρόσωπα, άλλη χάρη. Για αυτό και ζηλεύω τους τουρίστες που έστω και για λίγες μέρες ζουν εδώ. Στο ξενοδοχείο Athens Was μετην υπέροχη αισθητική (τη διαμόρφωση ανέλαβε το γνωστό Stage Design Office), που τραβάει την προσοχή σαν μαγνήτης.
Παίρνω το ασανσέρ μέχρι τον τελευταίο όροφο, ανεβαίνω τα λίγα σκαλιά και αγγίζω ουρανό. Το εστιατόριο του Athens Was ξέρει να κλέβει το βλέμμα από την αρχή. Μία γυάλινη οροφή επιτρέπει την άμεση επαφή με τον αττικό ουρανό, ενώ μόλις μία τζαμαρία σε χωρίζει από το μπαλκόνι που έχει την πιο όμορφη θέα της πόλης. Η Ακρόπολη μπροστά μου είναι πραγματικά συγκλονιστική.
Με αυτό το φόντο, ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι, δοκιμάζω κουζίνα λιτή και διακριτική, με εμφανείς νότες υψηλής γαστρονομίας και την τέχνη του νεαρού σεφ, Μιχάλη Μπίρτσιου. Η σαλάτα καπνιστού σολομού με καρδιές μικρού μαρουλιού και λευκό ταραμά είναι δροσερή και όσο πρέπει «τσαχπίνα» με το σολομό να έχει ένα έντονο ροδί χρώμα, μάλλον επειδή έκανε πολλή παρέα με παντζάρια (ή γιατί έριχνε κρυφές ματιές στην Ακρόπολη).
Νόστιμο, αφράτο και περίεργο το μαύρο ψωμάκι ζυμωμένο με άνθρακα (!) και μελάνι σουπιάς, που του κρατούσαν καλή παρέα μικρά «ντιπάκια» τυροκαυτερής, ταραμοσαλάτας και ένα πέστο ελιάς. Όσο για τα κυρίως, μυρωδάτο και σωστά χυλωμένο το ριζότο οστρακοειδών με πράσινα σπαράγγια, αχιβάδες και χτένια, ελαφρύ και ανοιξιάτικο το σπαγγέτι με αχιβάδες, εσπεριδοειδή και πούδρα αυγοτάραχου.
Υπάρχουν και άλλες τέτοιες κομψές προτάσεις για τις βόλτες του Σαββατοκύριακου που αρχίζουν και τελειώνουν εδώ, όπως και ντελικάτα σάντουιτς ό,τι πρέπει για μίνι γευστικά διαλείμματα. Τέλος, το μιλφέιγ κανταΐφι με κρέμα καρυδιού, chutney σταφυλιού και παγωτό καρύδα ήταν εξαίσιο και με έκανε να μη θέλω να βάλω στο στόμα μου ούτε νερό, μη τυχόν και χάσω τη γεύση του.
Πήγα πάσο για χάρη ενός cocktail. Το Crème Βrulee Martini (frangelico, vodka caramel, βανίλια, γάλα) άξιζε και με το παραπάνω. Το φέρνεις στο ύψος των χειλιών και σε πλημμυρίζει γλυκό άρωμα μοσχοκάρυδου και κανέλας, ενώ μια στιγμή αργότερα σκάει στο στόμα πλούσιο και δυνατό. Σε όσους αρέσουν τα γλυκά cocktail, συστήνεται ανεπιφύλακτα. Αλλά και σε όσους δεν αρέσουν, όλο και κάτι πιο κοντινό στα γούστα τους θα βρουν στη λίστα με τα 23 cocktails (τα 9 signature). Και, ναι, όλα έχουν θέα την Ακρόπολη…
Διονυσίου Αρεοπαγίτου 5, στο rooftop το ξενοδοχείου ATHENS WAS, 2109200240
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
8°
