Στο La Scala στο Κεφαλάρι θα πας για καλή μεσογειακή κουζίνα, κάποιες βραδιές και για τα μουσικά events
Υπάρχει ένα είδος εστιατορίου που κοντεύουμε να ξεχάσουμε ακόμη κι εμείς οι παλιοί. Κάτι ανάμεσα σε fun, το λες και καλό ή και «κυριλέ» ρεστοράν, αν γυρίσεις πίσω στις παλιές αργκό. Η Βούλα Δήμου, ξανθιά γαλανομάτα καλλονή από τα Γιάννενα, αυτό το είδος το παίζει στα δάχτυλα. Μετά τις σπουδές της και μια κινηματογραφική ζωή γεμάτη ιντερνάσιοναλ περιπέτειες, αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί του και το πήρε πολύ ζεστά, αφού πίσω της μετρά πολλές επιτυχημένες στιγμές, με το La Fenice των Σπετσών, τις Πόρτες του Ψυχικού, το Il Covo στα Μελίσσια, το Pavillon στο Χαλάνδρι, το Martha’s piano restaurant και το παλιό La Scala στα βόρεια. Ένδοξα μαγαζιά που έγραψαν ιστορία με «μυστικό της επιτυχίας» την ίδια τη Βούλα, στο ρόλο της άψογης οικοδέσποινας. Και αυτά τα προσωποκεντρικά μαγαζιά, πλέον σπανίζουν μέσα στο χαμό της επενδυτικής εστίασης και των αλυσίδων. Αυτό το παλιό, το στέκι, που πήγαινες κυρίως για τον ιδιοκτήτη του.
Το τελευταίο εστιατόριο La Scala, θα το βρεις ψηλά στον τελευταίο όροφο του Εμπορικού κέντρου, στην πλατεία και καρδιά του Κεφαλαρίου. Πόσο παράξενη αυτή η πλατεία! Πίσω από την απολύτως ευρωπαϊκή της αύρα, το απέραντο κάλλος των σπιτιών -που δεν είναι σπίτια αλλά τρικούβερτες βίλες και επαύλεις- μυρίζεις ακόμη μια Ελλάδα του ’60 και του ’70, ακόμη και στις πιο ροκ στιγμές της: το διπλανό, ιστορικό Rock Club, παίζει ακόμη Led Zeppelin και έχει μπροστά του αραγμένες μια στρατιά από Harley.
La Scala: εστιατόριο στο Κεφαλάρι
Στης Βούλας, επανέρχεσαι στον chic πλανήτη, με τους αναπαυτικούς καναπέδες, τα φρέσκα τριαντάφυλλα στα βάζα, το ξύλινο μπαρ, τις ακριβές ροτόντες, τις αυθεντικές αντίκες και τα κινέζικα παραβάν, τα θεατρικά αμπαζούρ και τα μοναδικά «κομμάτια» του ντεκόρ μαζί με τα παλιά βιβλία, που έχει φέρει από το σπίτι της. Πολυτέλεια όπως αρμόζει στο πνεύμα του Κεφαλαρίου και ταυτόχρονα, χαλαρή. Γιατί είναι εδώ η Βούλα να σε βάλει στο πνεύμα του «σπιτικού» της, να ενώνει τον κόσμο σε μια παρέα, κάτι στο οποίο βοηθά και η διάταξη του χώρου, που λειτουργεί στρογγυλά και σαν αγκαλιά.
Εδώ, λοιπόν, συντελούνται βραδιές με αστέρια της σοβαρής σκηνής, τενόρους και λοιπούς αοιδούς της όπερας μέχρι τον Πασχάλη, λάτιν φωνάρες και αθάνατα ονόματα της ποπ σκηνής, νοσταλγικά και κατευθείαν βγαλμένα από τα πρώτα μας εφηβικά πάρτις. Παρακολουθώντας στα σόσιαλ τα επερχόμενα events κανονίζεις την όρεξή σου, τις υπόλοιπες ημέρες έρχεσαι απλά με μια πιο προσγειωμένη όρεξη, για ένα νόστιμο δείπνο.
Η κουζίνα της Βούλας είχε πάντα μια αγάπη για την ιταλική γεύση, την οποία θα συναντήσεις και εδώ αλλά το μενού της φλερτάρει ανοιχτά και με την κλασική Γαλλία και ξέρει να κινείται σε δύο ταχύτητες, ενώνοντας στο ίδιο τραπέζι ένα γαστρονομικό πιάτο αλλά και κάτι πιο παρεΐστικο και «της μοιρασιάς». Όπως η εξαιρετική τους pinsa, με τη σπιτική, τραγανή ζύμη που ωριμάζει για 72 ώρες και είναι η νοστιμότερη από όσες έχω δοκιμάσει, τώρα που η Αθήνα διάγει την απόλυτη ώρα μιας pinsa στα μενού της.
Στο μεταξύ, παίρνοντας από την αρχή το νήμα της απόλαυσης, ξεκινήσαμε με το θεϊκό κριτσίνι σε συνταγή της Βούλας και το σπιτικό ψωμί, μαζί με μια αφρό ταραμοσαλάτα. Θέλοντας να εκφράσει με δικά της λόγια το κλασικό πιάτο πατάτες με αβγά μάτια, σκέφτηκε μια υπέροχη εκδοχή, την οποία σου συνιστώ απολύτως να τιμήσεις: μανιτάρια σοτέ με τραγανή πανσέτα, κρέμα παρμεζάνας, σουσάμι και πάνω τους ένα ζουμερό ποσαρισμένο αβγό. Από τις σαλάτες, πολύ θα σου παινέψω αυτή με τα μπέιμπι τρυφερά σαλατικά, σταφύλι, αχλάδι, φουντούκια, κρεμώδη γκοργκοντζόλα και ντρέσινγκ σαμπάνιας.
Στα πρώτα, να ξεχωρίσω και την ολόφρεσκη, τζάμπο γαρίδα, που τηγανίζεται ανάλαφρη και ζουμερή μέσα σε φύλλο κανταϊφι και σερβίρεται με μαγιονέζα μαύρου σκόρδου. Καλό και το καρπάτσο, να νοιώθεις την άριστη ποιότητα του μοσχαριού, λεπτοκομμένο σαν δαντέλα, με κρέμα πεκορίνο, ρόκα, πίκλα αχλαδιού, φουντούκι και μανιτάρια shimeji. Από την κατηγορία των ζυμαρικών πήραμε τα χειροποίητα berlingots που γεμίζουν με μους καπνιστού χελιού του Γείτονα από την Άρτα κι έχουν σάλτσα βασιλικού. Ήπια γεύση του χελιού σε περίπτωση που δεν είσαι φίλος και έξτρα κρεμώδες αποτέλεσμα, για μια πολύ ιδιαίτερη μακαρονάδα. Πήραμε, όμως, και τα paccheri α λα Νόρμα, με σάλτσα ντομάτας, μελιτζάνα και καπνιστό τυρί. Στα κυρίως, θα ξεχωρίσω το μαγικό φιλέτο πάπιας που λιώνει στο στόμα, πάπια γαλλίδα και εξαιρετικά φινετσάτη, χωρίς λίπη, με σάλτσα από porto και φρούτα του δάσους, που συνοδεύεται από πουρέ γλυκοπατάτας.
Με ελάχιστο ελεύθερο χώρο, φτάσαμε και στα γλυκά που είναι μόνο τρία, οπότε αποκλείεται να μην τα πάρεις όλα, να τα μοιραστείς με τη βοήθεια της παρέας. Και καλά θα κάνεις γιατί και τα τρία είναι εξαίρετα. Η πάβλοβα με τη μους μασκαρπόνε και τα κόκκινα φρούτα ένα κρεμώδες όνειρο που θέλεις να βυθιστείς μέσα του. Το millefoglie, ένα διαφορετικό μιλφέιγ, με κρέμα αμυγδάλου, καραμελωμένα μήλα και αχλάδια που ταιριάζουν εξαιρετικά με το τραγανό φύλλο. Και το προφιτερόλ, αυτό ακριβώς που υπόσχεται ένα γαλλικό προφιτερόλ, πλούσια πασπαλισμένο με καβουρδισμένο αμυγδαλάκι και τραγανά σου.
Εν κατακλείδει, η μεγάλη επιτυχία του La Scala είναι η πρώτη ύλη κάθε συνταγής, η Βούλα επιμελείται μόνη της τα ψώνια καθημερινά και έτσι ελεγκτική που είναι αποκλείεται να μην αναζητήσει το καλύτερο αλλά και αυτή η αίσθηση της αληθινής φροντίδας που σου παίρνει τις έγνοιες και σε κάνει να νοιώσεις βασιλιάς.
12°
