Είχα ακούσει ότι φέτος θα στρίμωχναν ένα Grand Prix στο Μαϊάμι, στην πίστα γύρω από το Hard Rock Stadium, όπου θα μπορούσα να πάω, αλλά το Grand Prix της Φλόριντα δεν θα γίνει τελικά
Formula 1: Οι οδηγοί, τα 23 Grand Prix και τα highlights της φετινής αγωνιστικής σεζόν
Μια ακόμα σεζόν της Formula 1 αρχίζει σε λίγες μέρες. Οι πρώτες δοκιμές στην πίστα του Μπαχρέιν δείχνουν πως η Mercedes ανακτά τον δυναμισμό της· το ίδιο και ο Φιλανδός Βάλτερι Μπότας. Σε καλή φόρμα φαίνεται και ο Πιερ Γκασλί, που μοιράζεται το μονοθέσιο της AlphaTauri με τον Ιάπωνα Γιούκι Τσουνόντα. Ο Γιούκι Τσουνόντα, ο νεότερος απ’ όσο ξέρω στο άθλημα, θα αντικαταστήσει τον Ρώσο Ντανιήλ Κβίατ στην ομάδα της Alpha Tauri.
Ο πρώτος αγώνας της χρονιάς έχει προγραμματιστεί για τις 28 Μαρτίου στο Μπαχρέιν ― τo παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2021 θα ολοκληρωθεί στις 5 Δεκεμβρίου στο Άμπου Ντάμπι. Θα συμμετάσχουν 10 ομάδες και 20 οδηγοί: 2 οδηγοί για κάθε ομάδα. Είχα ακούσει ότι φέτος θα στρίμωχναν ένα Grand Prix στο Μαϊάμι, στην πίστα γύρω από το Hard Rock Stadium, όπου θα μπορούσα να πάω, αλλά το Grand Prix της Φλόριντα δεν θα γίνει τελικά.
Πάντως, το ηλιόλουστο Μαϊάμι ταιριάζει στον μηχανοκίνητο αθλητισμό: ίσως προσθέσουν το Hard Rock Stadium του χρόνου. Ακούω επίσης ότι υπάρχουν σκέψεις για επιστροφή στην Ιντιανάπολη όπου το τελευταίο Grand Prix έγινε το 2007: ο Λιούις Χάμιλτον είχε αναδειχτεί σε καινούργιο φαινόμενο· όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν. Και τώρα όλοι γι’ αυτόν μιλάνε.
Φέτος, θα αγωνιστεί ο Κίμι Ράικονεν με την ομάδα της Alfa Romeo (αρχίζω από τον Ράικονεν επειδή μ’ αρέσει το φιλανδικό στιλ, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα), o Πιερ Γκασλί με την ομάδα Scuderia Alpha Tauro Honda (κινητήρας Honda), ο 22χρονος Μικ Σουμάχερ, που έρχεται από τη Φόρμουλα 2 και που προσχώρησε στη Haas (κινητήρας Ferrari) μαζί με τον Ρώσο Νικίτα Μαζέπιν (που τον έκραξαν πέρυσι για «σεξιστικό» βίντεο: κατά τη γνώμη μου, υπερβολές· σημεία όχι και τόσο καλών καιρών), ο Λιούις Χάμιλτον (Mercedes), ο Μπότας (Mercedes), o Μεξικανός Σέρχιο Πέρες και ο Ολλανδός Μαξ Φερστάπεν (Red Bull), o Ντάνιελ Ρικάρντο και ο Λάντο Νόρις (McLaren). Αλλά ας μην αραδιάζω ονόματα. Η ουσία είναι πως το 2020 ο Χάμιλτον έφτασε τον Μίκαελ Σουμάχερ σε νίκες κι ότι στο μεταξύ ο Σέρχιο Πέρες εξελίσσεται ταχύτατα. Όσο για τον Ράικονεν, συνεχίζει με φόρα αν και για τα δεδομένα του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι παππούς, έχει περάσει τα σαράντα. Εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε τον Λουί Σιρόν που έτρεχε μέχρι την ηλικία των 59 ετών: αμφιβάλλω πώς θα επιζούσε ένας εξηντάρης στις σημερινές συνθήκες των αγώνων - ο Σιρόν αποσύρθηκε το 1958. Από πέρυσι, ο Φερστάπεν φαίνεται λίγο πιο συνετός, αλλά θα δούμε αν έχει μάθει να μην παίρνει περιττά ρίσκα· κι όσο για τον Πέρες, θα δούμε αν οι επιδόσεις του στο κουτσουρεμένο πρωτάθλημα του 2020 ήταν, εν μέρει, αποτέλεσμα συγκυριών και τύχης. Αν και, όπως είπα, μου αρέσει το φιλανδικό στιλ ―που ίσως είναι μια φαντασίωση―, νομίζω ότι ο Μπότας έχει φτάσει το μέγιστο που μπορεί (το 2017) κι ότι δεν έχει άλλα περιθώρια. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Από πέρυσι έγιναν διάφορες αλλαγές: Ο τέσσερις φορές πρωταθλητής Σεμπάστιαν Φέτελ αποχώρησε από τη Ferrari όπως είχε ανακοινώσει ήδη από το τέλος του 2019· φέτος θα τρέξει με την καινούργια ομάδα της Aston Martin (πρώην Racing Point) όπως και ο Καναδός Λανς Στρολ, ο οποίος μου φαίνεται ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά του για να ανεβεί σε βάθρο. Αντικαταστάτης του Φέτελ στη Ferrari είναι ο Ισπανός Κάρλος Σάινθ Jr, γιος του Matador που βλέπαμε κάποτε στα ράλι, ο οποίος έφυγε από την ομάδα της McLaren. O Φερνάντο Αλόνσο θα τρέξει για τρίτη φορά με τη Renault: φέτος επιστρέφει στη Formula 1· το 2018 έτρεχε με την ομάδα της McLaren. Δεν εμπιστεύομαι τον Αλόνσο, νομίζω ότι του λείπει το ήθος - αλλά μπορεί να κάνω λάθος κι εξάλλου το ήθος λείπει πια από πολλούς στη Formula. Αν έχουμε φέτος δύο οδηγούς που αλληλομισούνται είναι ο Κβίατ με τον Σάινθ: σε κάθε πρωτάθλημα υπάρχει τουλάχιστον ένα τέτοιο ντουέτο, καμιά φορά υπάρχουν δύο.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 23 Grand Prix: τα πιο ενδιαφέροντα μου φαίνονταν πάντοτε εκείνα της Ίμολα και της Μόντσα, ενώ το λιγότερο ενδιαφέρον παραμένει για μένα το Μονακό. Παλιότερα, παρακολουθούσα όλους τους αγώνες στην πίστα της Ιντιανάπολης, αλλά από το 2012 το αμερικανικό Grand Prix έχει μεταφερθεί στο Όστιν του Τέξας και γίνεται πια το φθινόπωρο. Κάποιες αλλαγές στους κανονισμούς θα επιτρέψουν να γίνονται μέχρι και 25 αγώνες ετησίως, αλλά όχι από φέτος: να λέμε «πάλι καλά» που το 2021 θα γίνουν όλοι οι αγώνες παρά τη συνεχιζόμενη πανδημία, και που προστίθεται στο πρόγραμμα το Grand Prix της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο θα κάνει ντεμπούτο με νυχτερινό αγώνα στην Τζέντα. Η προοπτική είναι να μεταφερθεί στο Ριάντ το 2023, είναι καλό για πολιτικούς και διπλωματικούς λόγους.
Μερικοί αγώνες έχουν αλλάξει ημερομηνία με την ελπίδα ότι το φθινόπωρο θα έχουμε απαλλαγεί από την πανδημία, οι οικονομικές συνέπειες της οποίας είναι ολοφάνερες: πρόκειται να θεσπιστεί πλαφόν στον προϋπολογισμό των ομάδων που δεν θα ξεπερνά τα 145 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ο Ρος Μπρον, που διευθύνει από το 2017 τη Formula 1, δήλωσε ότι η τάση είναι να μειωθεί ακόμα περισσότερο το πλαφόν του προϋπολογισμού μολονότι ο αριθμός των αγώνων αυξάνεται. Κάθε καινούργιος αγώνας θα σημαίνει μόνο ένα πρόσθετο εκατομμυριάκι, είναι πολύ λίγα χρήματα. Επίσης, για λόγους οικονομίας, οι ομάδες θα χρησιμοποιήσουν τα μονοθέσια του 2020, αν και επιτράπηκε στη McLaren να τροποποιήσει το μονοθέσιό της για να το προσαρμόσει στην αλλαγή του κινητήρα που έχει συμφωνηθεί για το 2021: από τους κινητήρες Renault θα επιστρέψει στους Mercedes. Με λίγα λόγια, θα επιτρέπεται η μερική αναβάθμιση των μονοθεσίων κάθε χρόνο αλλά όχι η παρουσίαση εντελώς νέου μονοθέσιου στις πίστες.
Περιμένω λοιπόν τους αγώνες, ιδιαίτερα, όπως είπα, της Ίμολα τον Απρίλιο και της Μόντσα τον Σεπτέμβριο. Αν και είχαν εκφραστεί φόβοι για ακύρωση του βρετανικού Grand Prix στο σιρκουί του Σίλβερστοουν, λόγω των μεταλλάξεων του ιού, οι μαζικοί εμβολιασμοί έχουν προχωρήσει πολύ στη Βρετανία και οι Βρετανοί έχουν υψηλές προσδοκίες για τον Χάμιλτον. Κι αν ο Λάντο Νόρρις τα πάει καλά, θα πουν πως είναι Βρετανός, αν όχι, θα πουν ότι είναι Βέλγος.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
