Rally Monza: Οι Ειδικές Διαδρομές, τα ατυχήματα και οι νικητές
Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε το Rally Monza, η τελευταία, ολίγον απεγνωσμένη και καταϊδρωμένη στάση στο φετινό πρωτάθλημα WRC. Τι να πρωτοπούμε; Από πού να ξεκινήσουμε; Έγιναν πολλά φέτος, αλλά αυτά θα τα κρατήσουμε για το overview της όλης χρονιάς που θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες. Σήμερα θα επικεντρωθούμε στον αγώνα αυτόν και όλα όσα συνέβησαν από την Πέμπτη ως την Κυριακή. Όπως πάντα θα ξεκινήσουμε από το τέλος και το γεγονός ότι ο Sebastien Ogier και ο Julien Ingrassia πήραν ένα ακόμα πρωτάθλημα (το 7ο), με τον τρίτο κατασκευαστή με τον οποίο συνεργάζονται, την Toyota Gazoo Racing. Πρωτάθλημα κατασκευαστών πήρε για 2η συνεχή χρονιά η Hyundai Motorsport. Στο βάθρο του Rally Monza ανέβηκαν οι: Sebastien Ogier στην 1η θέση με Toyota Yaris, o Ott Tanak στη δεύτερη θέση με Hyundai i20, και ο Daniel Sordo επίσης με Hyundai i20 στην 3η.
«Μα πού είναι ο Elfyn Evans;» θα αναρωτιέστε! Αχ, ο Evans!
Γύρω-γύρω όλοι…
Το Rally Monza, το 2ο ράλι που διεξήχθη στην Ιταλία φέτος, μπήκε «σφήνα» πρόσφατα στο καλεντάρι του WRC όταν το ένα μετά ο άλλο τα ράλι του ημερολογίου, ή κάποια που τα αντικαθιστούσαν (όπως το Ράλι Βελγίου) ακυρώθηκαν λόγω Covid. Μεταξύ μας, όσο πλησίαζαν οι μέρες, και λόγω του 2ου κύματος του ιού στην Ευρώπη, δεν σας κρύβω ότι περίμενα να ακυρωθεί και αυτό. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως ήταν όλοι αποφασισμένοι να γίνει. Και έγινε!
Αρχικά να σημειώσουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα πραγματοποιήθηκε μέσα και γύρω από το circuit του θρυλικού Autodromo Nazionale Monza και το θέαμα ήταν επιεικώς αδιάφορο. Την Πέμπτη, όπου πήραμε την πρώτη γεύση, εκπλαγήκαμε με το πόσο «ξένο» φαινόταν ένα αυτοκίνητο WRC στην πίστα. Δεν άνηκε εκεί. Οι σχολιαστές του αγώνα δε, στο WRC ALL LIVE, bless their hearts, έκαναν υπεράνθρωπες και ολίγον τραβηγμένες από τα μαλλιά προσπάθειες να «πουλήσουν» το πόσο συναρπαστικό και υπέροχο ήταν όλο αυτό που βλέπαμε. Τη δουλειά τους βέβαια έκαναν οι άνθρωποι. Οπότε, όπως και πολλά άλλα πράγματα φέτος, το χωνέψαμε και αυτό. Πάμε όμως να δούμε πώς ξεκίνησε και πώς τελείωσε το «μεγάλο» φινάλε του φετινού πρωταθλήματος.
Ο αγώνας με τις αχυρόμπαλες και τα jersey…
Την Πέμπτη, στην πρώτη και μοναδική Ειδική Διαδρομή (Ε.Δ.) της ημέρας ο Takamoto Katsuta γλίστρησε με το Toyota Yaris του σε κάτι νεράκια, όντας το πρώτο «θύμα» του γνωστού(;) aquaplaning και βάρεσε, κάτι που εμένα προσωπικά με έκανε να αναρωτηθώ γιατί του δίνουν ακόμα αυτοκίνητο. Έφαγα όμως τα λόγια μου όταν εν τέλει υπήρξε υποδειγματικός για τον υπόλοιπο αγώνα και ειδικά όταν τερμάτισε πρώτος στην Power Stage (Σούπερ Ειδική) της Κυριακής (για αυτό παραξενεύτηκαν πολύ και οι αγαπημένοι σχολιαστές μας στο wrc.com, όπως και τα μέλη της ομάδας της Toyota στο τρέιλέρ τους).
Την Παρασκευή, στο δεύτερο σκέλος είχαμε λίγα αξιοσημείωτα συμβάντα, χωρίς όμως πολύ δράμα. Το πρώτο ήταν ότι ο Thierry Neuville με το Hyundai i20 του «κατάφερε» (για αρχή) και έπεσε πάνω σε έναν μεταλλικό φράχτη (το δεύτερο θύμα του aquaplaning), λίγο αργότερα ακινητοποιήθηκε πλήρως, όταν ο κινητήρας του i20 WRC παρέδωσε το πνεύμα όταν πήρε νερά σε μια τεράστια λακκούβα και σαν αποτέλεσμα αποσύρθηκε από τον αγώνα και το πρωτάθλημα. Ομολογουμένως ήταν άδοξο το τέλος του αλλά αυτά έχει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Better luck next year! Το δεύτερο αξιοσημείωτο συμβάν ήταν ότι αρχικά ο Esappeka Lappi ηγείτο του αγώνα, με Ford Fiesta της ομάδας M-Sport, μέχρι που ο Dani Sordo με Hyundai i20 του πήρε τη θέση στο τέλος της ημέρας. Το τρίτο ήταν ότι το παρμπρίζ του Ogier θόλωσε εντελώς σε μια ειδική διαδρομή και ουσιαστικά έτρεξε την υπόλοιπη στα τυφλά, μόνο με τη βοήθεια των σημειώσεων του συνοδηγού του Julien Ingrassia, και έκανε ως εκ θαύματος τον ίδιο χρόνο με τον Elfyn Evans. O Teemu Suninen, με Ford Fiesta της Μ-Sport, μπήκε στον αγώνα την Παρασκευή με πρόβλημα στον κινητήρα, και ενώ μετά από κάθε ειδική είχαν όλες οι ομάδες δικαίωμα για ένα 15λεπτο σέρβις, δεν κατάφεραν να βρουν το πρόβλημα και να το επιδιορθώσουν, οπότε στο τέλος της ημέρας αποσύρθηκε και αυτός από τον αγώνα.
Η αλήθεια είναι ότι ο «μαύρος» και ασταμάτητα βροχερός καιρός αντιπροσώπευε πλήρως τα συναισθήματά μας για τον αγώνα αυτό και φαίνεται να υπήρξε και ένας οιωνός για τα τραγικά συμβάντα του Σαββάτου. Ενδιαφέροντα και βουτηγμένα στην τραγική ειρωνεία υπήρξαν τα λόγια του Ott Tanak στο τέλος της 6ης Ε.Δ. το Σάββατο: «Είναι πολύ απαιτητικός αγώνας. Να δούμε τι θα γίνει αύριο, θα είναι ενδιαφέρον. Εάν κάτι είναι πιο ενδιαφέρον από αυτό…θα ήθελα να το δω». Πού να ‘ξερε και αυτός. Σημειωτέον… αυτό ήταν ότι πιο ενδιαφέρον είχε να προσφέρει ο ίδιος ο Tanak στον αγώνα αυτόν, γιατί κατά τ’ άλλα ήταν άφαντος, αργός, και αγνώριστος για ακόμη μια φορά φέτος.
Το Σάββατο ξημέρωσε και ο αγώνας ξεκίνησε άνευ Neuville και Suninen, και με τον Sordo και τον Lappi να έχουν πάρει ποινή 10 δευτερολέπτων επειδή «παρέκαμψαν» ένα μικρό τμήμα της διαδρομής την προηγούμενη ημέρα μέσα στο circuit. Ουσιαστικά ο αγώνας φαίνεται να διεξήχθη σχεδόν εξ ολοκλήρου στις 3 πρωινές και τη 1 απογευματινή Ε.Δ. του Σαββάτου. Τον αγώνα όπως τον ξέρουμε, όπως τον περιμένουμε, όπως τον θέλουμε. Το Σάββατο μεταφερθήκαμε στα βουνά γύρω από τη Monza όπου οι καιρικές συνθήκες αποδείχτηκαν απρόβλεπτες και επικίνδυνες. Ο Kalle Rovanpera, με Toyota Yaris, γλίστρησε στο χιόνι και βάρεσε ελαφρά σε έναν βράχο, κάτι που φαίνεται να του δημιούργησε θέματα με την ευθυγράμμιση του αυτοκινήτου. Ο Gus Greensmith, με Ford Fiesta, είχε θέματα (στην αρχή της ημέρας) με τα μπροστινά του φρένα, και ο Lappi, επίσης με Ford Fiesta, είπε ότι δεν μπορούσε να ζεστάνει τα λάστιχα (αργότερα ισχυρίστηκε ότι κανείς δεν τον ενημέρωσε ότι η Ε.Δ. είχε χιόνι για να αλλάξει λάστιχα και να βάλει του χιονιού…).
Ο αγώνας όμως ουσιαστικά παίχτηκε στη 10η και 11η Ε.Δ. Ο Gus Greensmith ξεκίνησε μια σειρά ατυχών γεγονότων όταν έχασε τον έλεγχο στο χιόνι και είχε ένα άσχημο ατύχημα βγαίνοντας από τον δρόμο. Λίγα λεπτά αργότερα ο Ole-Christian Veiby, με Hyundai i20, γλίστρησε στο ίδιο σημείο, στριφογύρισε, είχε μια μετωπική με τον βράχο στα δεξιά του και έμεινε οριζόντια στον δρόμο μπλοκάροντας και διακόπτοντας την Ε.Δ. Όταν λίγη ώρα μετά πέρασε ο Ott Tanak στον δρόμο του για τον τερματισμό, τον είδαμε να σταματάει έντρομος, να ανοίγει την πόρτα και να ρωτάει εάν όλοι είναι καλά. Ίσως εκείνη την ώρα στο μυαλό του «ξανάπαιζε» το ατύχημά του στο Monte Carlo στην αρχή της χρονιάς.
Στην αμέσως επόμενη ειδική, την οποία είχαν περάσει και το πρωί, ο καιρός είχε επιδεινωθεί επικίνδυνα και το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα. Ένας προφανώς αγχωμένος, βιαστικός και αφελο-απρόσεκτος Evans έτρεχε σαν τρελός με ανεξήγητα μεγάλες ταχύτητες δεδομένων των συνθηκών και έχασε τον έλεγχο στο χιόνι σε μία δεξιά στροφή, και έπεσε 3 μέτρα μέσα σε ένα χαντάκι χάνοντας έτσι τον αγώνα, και βεβαίως το πρωτάθλημα, στο οποίο με κόπο και χωρίς λάθη είχε μέχρι τότε καταφέρει να προηγείται. Προς τιμήν του, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βγει στο δρόμο λίγα μέτρα πιο πίσω και να προειδοποιήσει τον Ogier που ερχόταν πίσω του να κόψει ταχύτητα προς αποφυγή ενός ακόμα ατυχήματος. Ο Ogier έφτασε στον τερματισμό αργά, σταθερά και με πολύ άγχος. Λίγο μετά ο Adrien Fourmaux, με Ford Fiesta Rally 2, γλίστρησε, έσκασε στο βράχο, φάνηκε αρχικά να το έχει σώσει, αλλά κάτι έσπασε οπότε και δεν μπόρεσε να συνεχίσει. Η επόμενη Ε.Δ. ως εκ θαύματος ακυρώθηκε λόγω χιονιού και έτσι επέστρεψαν στο circuit. Προφανώς και αποτελεί μέγα ερώτημα πώς στην Michelin με τόσες –από ημερών– προβλέψεις δεν εφοδίασαν με ελαστικά χιονιού με καρφιά τους αγωνιζόμενους με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η Ε.Δ. αλλά και να μπουν σε περιπέτειες πολλές συμμετοχές.
Η Κυριακή είχε 3 Ε.Δ., ξανά μέσα και γύρω από την πίστα της Monza, και ήταν το ίδιο αδιάφορη. Απλώς περιμέναμε να δούμε εάν κανένας θα «βγει» ή τα αποτελέσματα θα ήταν αυτά που εντέλει περιμέναμε μετά την πανωλεθρία του Σαββάτου. Ήταν ένας γλυκόπικρος αγώνας, που μας άφησε μια περίεργη γεύση τόσο για το φετινό πρωτάθλημα όσο και για αυτό που έρχεται. Το ημερολόγιο του 2021 έχει ανακοινωθεί, αλλά η υπάρχουσα κατάσταση μας έχει κάνει όλους άπιστους Θωμάδες στο εάν και τι εντέλει θα λάβει χώρα. Μένει μόνο να δούμε και να ελπίζουμε…
And the winner is…
Οι πρωταθλητές μας για το 2020 ήταν:
WRC: Sebastien Ogier και Julien Ingrassia με Toyota Yaris WRC
WRC2: Mads Ostberg και Eriksen Torstein με Citroen C3 Rally2
WRC3: Jari Huttunen και Lukka Mikko με Hyundai i20 Rally2
Junior World Rally: Tom Kristensson και J. Sjoberg με Ford Fiesta Rally4
Το Πρωτάθλημα κατασκευαστών πήρε η Hyundai Motorsport με 241 πόντους συνολικά, ενώ ακολούθησαν η Toyota Gazoo Racing με 236, και η M-Sport με 129.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
14°
