Τι πετριά τούς βάρεσε (όπως λένε και στη Θεσσαλία) και, όποτε βρουν ευκαιρία, παίρνουν τα ποδηλατάκια τους και οργανώνουν εκδρομές σε Καρπενήσι, Βάλια Κάλντα, Λίμνη Πλαστήρα, Κρήτη, αλλά και στας Ευρώπας;Ποια είναι η φυλή τους; Και γιατί τους αρέσει να γράφουν τις περιπέτειές τους σε blog;
«165 χιλιόμετρα, 10 λίτρα νερό, 1,5 λίτρo τσίπουρο, 4 σακούλια ρύζια και δύο λουκανικάρες χαρακτηρίζουν για ακόμα μία φορά τους δύο ένδοξους bicyclettάdes... Για άλλο ένα Σαββατοκύριακο απαρνηθήκαμε τα καφέ και τα ξενύχτια και βαρέσαμε πετάλι. Φορτώσαμε τις bicyclettes μας και απολαύσαμε για άλλη μια φορά το ευχάριστο συναίσθημα του τουριστο-bicyclettarismαtos». Αυτό είναι ένα μικρό μόνο μέρος από το διαδικτυακό ημερολόγιο του Γιάννη Πισπιρίκου και του Αλέξανδρου Ρίζου, το οποίο αναφέρεται στο ταξίδι τους στην Καβάλα.
Τη στιγμή που εγώ θεωρώ ότι το κατόρθωμά τους είναι τουλάχιστον αντάξιο με εκείνο του Μάθιου Γουέμπ, εκείνοι μου περιγράφουν την εμπειρία τους όχι ως κάτι το εξαιρετικό. Φίλοι και κοντοχωριανοί, όταν ήταν πιτσιρικάδες έβλεπαν τους άλλους να κάνουν εκδρομές με τα ποδήλατά τους και ζήλευαν μέχρι αηδίας. «Κάποια στιγμή κατάφερα να το κάνω κι εγώ. Πρώτη εκδρομή ήταν το 2003 στην Αλόννησο με το κορίτσι» θυμάται ο Γιάννης. Κάπως έτσι κόλλησαν. Στην εκδρομή τους στην Καβάλα γνώρισαν ένα ζευγάρι Γάλλων που έκανε το γύρο της Ευρώπης και ήρθε η έκλαμψη: δημιούργησαν το blog, ενώ στην παρέα τους προστέθηκαν κι άλλα άτομα.
Έχω πολλές απορίες: Έχουν δει πολλούς να εκδράμουν με τα ποδήλατα; Ο Αλέξανδρος μου επισημαίνει ότι στο εξωτερικό συμβαίνει κατά κόρον, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι που επιλέγουν αυτού του είδους τον τουρισμό.
Πού βάζουν τα μπαγκάζια τους; Αυτή η ερώτηση ακούστηκε πολύ ηλίθια. Με πληροφορούν ότι υπάρχουν ειδικά βαλιτσάκια που τοποθετούνται στις σχάρες του ποδηλάτου.
Πώς τους αντιμετωπίζουν φίλοι και συγγενείς; «Με χιούμορ» μου απαντούν και αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα βγάλω άκρη μαζί τους…
Εξακολουθεί να μου φαίνεται βουνό. «Αν έχεις να ανέβεις βουνό, είναι» σχολιάζουν γελώντας και παραδέχονται ότι όντως το ταξίδι είναι κουραστικό. «Ωστόσο, όλη η διαδικασία είναι μαγική. Ξυπνάς το πρωί, τρως το πρωινό σου, κάνεις χαβαλέ με την παρέα και ξεστήνεις το τσαντίρι που έχεις στήσει σε οποιοδήποτε άκυρο σημείο της περιοχής που ταξιδεύεις. Το μεσημέρι έχεις το μαγείρεμα, ενώ το βράδυ θέματα προς επίλυση, όπως το πού θα μείνεις και πόσο θα πιεις πριν κοιμηθείς»!
Αναποδιές έχουν συμβεί; Πολλές, ειδικά αν έχουν μαζί τους το φίλο τους τον Μιλτιάδη, που δεν φημίζεται για την τύχη του (του έχουν κλέψει κάμερα και παπούτσια), ή «αν κάποια autostrada μπει στο… δρόμο τους» όπως μου λένε. Επίσης, κάποτε ο Γιάννης τράκαρε με τον Αλέξανδρο (ο δεύτερος δεν του μιλούσε όλη μέρα).
Διαβάζοντας στο blog τις εμπειρίες τους από προηγούμενα ταξίδια τους σε Ιταλία, Γαλλία, Ανδόρα, Ισπανία, Γερμανία, Αυστρία, Κροατία, Γιουγκοσλαβία, Βοσνία, ανυπομονώ για τη φετινή τους bicyclettάda. Υπάρχει στόχος να φτάνουν στο κάθε μέρος σε συγκεκριμένο χρόνο; «Ο στόχος είναι Δευτέρα να είμαστε πίσω στις δουλειές μας»! Και να γράψουν τις εμπειρίες τους στο blog.
Reclaim the streets ή, αλλιώς, Πλανήτης Ποδήλατο στα καλύτερά του! Το μεγαλύτερο ποδηλατικό event της χρονιάς, από τις 16 έως τις 18 Σεπτεμβρίου στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, θα παραδώσει πρακτικά μαθήματα ανέμελης αστικής διαβίωσης. Όλα τα νέα μοντέλα, όλοι οι τύποι ποδηλάτου. Πόλης, δρόμου, αλλά και βουνού. Αναδιπλούμενα, αλλά και «ηλεκτρικά». Αξεσουάρ και εναλλακτική ενημέρωση από τους ειδικούς για όλα όσα αφορούν το σύμπαν της πεντάλ κίνησης.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
13°
