Ελάχιστες μέρες μένουν πλέον για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Το κρισιμότερο συνέδριο στην ιστορία του κόμματος μέχρι το επόμενο, όπως λέει και η κοινότοπη έκφραση. Θα υπάρξει όμως επόμενο; Γιατί πέρα από τα συρρικνωμένα ποσοστά και τα υπέρογκα χρέη, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ύπαρξη του κινήματος που σημάδεψε (θετικά ή αρνητικά, ο καθένας είναι ελεύθερος να το κρίνει αυτό) τη Μεταπολίτευση προέρχεται εκ των έσω. Και όχι από κάποια πέμπτη φάλαγγα (όπως θα έλεγε παλιότερα ο Φράνκο και σήμερα οι συριζαίοι) αλλά από (απολύτως αξιόλογα κατά τα άλλα) στελέχη του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Πράγματι, από τότε που ηιδέα του συνεδρίου έπεσε στο τραπέζι κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η άποψη πως το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον κύκλο του. Πως πρέπει να διαλυθεί άμεσα και να παραχωρήσει τη θέση του σε κάτι «άλλο». Πολλοί μάλιστα υπερθεματίζουν υιοθετώντας τη λογική της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ: το ΠΑΣΟΚ διέλυσε τη χώρα. Αυτό φταίει για όλα. Μόνο αυτό λαΐκισε, μόνο αυτό είπε ψέματα, μόνο αυτό ανέχτηκε τη διαφθορά. Κακώς μας έβαλε στο μνημόνιο, κακώς συγκυβέρνησε το 2012. Έτσι, αυτό που μένει σε μας τους χαμερπείς πασόκους είναι να ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, να κλείσουμε το μαγαζί και να προχωρήσουμε σε αυτό το «άλλο» που έλεγα προηγουμένως.
Καλά όλα αυτά, αλλά εγώ έχω κάποιες απορίες. Καταρχήν, τι ακριβώς είναι αυτό το «άλλο» που θα φτιάξουμε; Πάλι εμείς δεν θα είμαστε; Πάλι πασόκοι δεν θα το αποτελούν αυτό το «άλλο»; Δηλαδή το πρόβλημα είναι το όνομα και ο ήλιος; Δηλαδή αν ονομαστούμε «Ωραίοι Σοσιαλισταί Α.Ε.» θα σαρώσουμε στις δημοσκοπήσεις;
Επίσης είναι δυνατόν να εκπροσωπείς ένα κόμμα και να ντρέπεσαι γι’ αυτό; Να θεωρείς πως αυτό φταίει για όλα και να συμφωνείς με αυτά που σου καταλογίζουν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι; Τότε για ποιο λόγο βρέθηκες σε αυτό in the first place; Τόσα κόμματα υπάρχουν… ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι… Ακόμα και η ανερχόμενη Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη. Φυσικά, μετά από όλα αυτά δεν μπορείς να έχεις παράπονα για τα γκάλοπ. Το γεγονός πως το 2,5 % των Ελλήνων πιστεύει σε ένα κόμμα του οποίου τα ίδια τα στελέχη του τo απορρίπτουν, είναι μάλλον εντυπωσιακό.
Όχι, φίλοι μου. Προφανώς πρέπει να αλλάξουν πολλά στο ΠΑΣΟΚ. Όχι όμως το όνομα και τα σύμβολα. Τα λάθη του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια είναι γνωστά. Το ΠΑΣΟΚ τα παραδέχτηκε και τα πλήρωσε. Στο δεκαπλάσιο. Το θέμα είναι να αναδειχθούν τα θετικά. Το πώς άλλαξε προς το καλύτερο σε όλα τα επίπεδα η Ελλάδα το 1981. Το πώς βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής του Έλληνα, το πώς η Ελλάδα έγινε μια προοδευτική χώρα μετά από δεκαετίες δεξιάς και υπερσυντηρητικής διακυβέρνησης.
Το πώς η Ελλάδα έγινε Ευρώπη από το 1996 και μετά. Το πώς παρέμεινε η χώρα μας –έστω και με βαρύ τίμημα– τα τελευταία πέντε χρόνια στο ευρώ. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι αδικίες του μνημονίου θα ήταν πολύ λιγότερες αν αρχικά ο Σαμαράς και εν συνεχεία ο Τσίπρας είχαν δείξει το ένα δέκατο της υπευθυνότητας που έδειξε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 2010.
Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται, πάντως, Αλλαγή. Να καταθέσει νέες προτάσεις, νέες λύσεις στα προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα. Και φυσικά χρειάζεται νέα πρόσωπα. Όχι τόσο στην ηλικία, αλλά στο μυαλό και το λόγο που εκφέρουν. Τα ποσοστά του είναι μικρά αλλά –με την ανεκδιήγητη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την υπό κατάρρευση Νέα Δημοκρατία– οι προοπτικές ανακατάκτησης του λεγόμενου Μεσαίου Χώρου τεράστιες. Τέλος, μόνο ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ, με την ιστορία και την πείρα του, μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην ένωση της Κεντροαριστεράς.
Αλλαγή ουσίας χρειάζεται, όμως. Όχι μετονομασία σαν τον «Νέο Πανιώνιο» του Αχιλλέα Μπέου.
15°
