Σαν Χάιδω και σαν άνθρωπος, δεν μπορώ παρα να του το αναγνωρίσω. Αλλοτε καθηγητής και παράγων του δημόσιου λόγου, σήμερα βουλευτής των ΑΝΕΛ, ο κύριος Ζουράρις από όπου κι αν σκοπεύσει, πετυχαίνει να περιγράψει την κατάστασή μας στην εντέλεια.
Μου αρέσει η λέξη «μέζεα». Δίνει μια παραπάνω νοστιμιά, κάτι σαν μπάρμπεκιου σος, στην άνοστη «σαρμελιά», λέξη που χρησιμοποιούμε στην Καλαμάτα για το ίδιο ακριβώς σύστημα οργάνων. Τα μέζεα πάντως –μη θαρρείς– δεν είναι αποκλειστικό αξεσουάρ του ανδρικού κάτω διαζώματος. Καμιά φορά αυτονομούνται. Πώς αλλιώς να το πω; Αποκτούν οντότητα, εγείρουν αξιώσεις, κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας, ενίοτε δε πετάνε. Μάλιστα, πετάνε. Λεγεών τα «μέζεα πτερόεντα» των τελευταίων ημερών.
Δεν χάλασε ο κόσμος αν από μια Τρόικα βρεθήκαμε ξαφνικά με δύο, ούτε αν κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έγραψαν εκεί που λέει ο Ζουράρις την προτροπή του πρωθυπουργού να μη χρησιμοποιούν κρατικά αυτοκίνητα. Ας έρχονται και με αμολυτά τα τιμόνια, όπως καλή ώρα ο Αμυράς. Σκασίλα μου μεγάλη αν ποδηλατώντας αδιάκοπα τους τσουρουφλιστεί η σαρμελιά.
Το θέμα είναι να τη βγάλουμε εμείς καθαρή, κορίτσια. Αναλαμβάνω μάλιστα την ευθύνη να γιορτάσω με μια βδομάδα καθυστέρηση την 8η Μαρτίου. Όχι ότι είμαι καμιά παλιοημερολογίτισσα, αλλά να... Δεν το μπορώ, δεν το βαστάω να πάω στο πάρτι που ετοίμασαν τα media.
Στο ένα η Βίκυ Σταμάτη με τα ράκη της, το μεγαλύτερο θύμα του δημόσιου φθόνου και της ελληνικής Δικαιοσύνης, και στο άλλο η πρόεδρος της Βουλής με τις δρεπανηφόρες γόβες της και το δρεπανηφόρο χαμόγελό της. Άσχετο: Τελικά τι θα γινει με τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών; Μπορεί να παραπλανηθούν και να νομίσουν ότι έτσι τηβγάζουν και οι απολυμενες του ιδιωτικού τομέα. Με prepaid ταξιδάκια στις Βρυξέλλες και με corps de ballet στο φρικαλέο σόλο της προαναφερθείσης ΠτΒ, συν το 75% του μισθού τους.
Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, σου λέει ο άλλος. Ε όχι, βρε σεις, δεν θα με βάλετε τώρα στα γεράματα, με τούτα και μ΄ εκείνα, να φθονήσω τα μέζεα του πλησίον μου και να δικαιώσω τον Φρόιντ.
Αυτό το τελευταίο το αφήνω εξ ολοκλήρου στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας η οποία, από ό,τι πληροφορούμαι, ετοιμάζει Συμπόσιο με θέμα «Ναρκισσισμός 100 χρόνια μετά».
Πω πω, σοβαρά; Αχ, πώς πέρασαν έτσι γρήγορα τα χρόνια, Γιάνη μου; Ούτε που το κατάλαβα.
