Οι βανδαλισμοί των πανεπιστημίων και η ανοχή της κοινωνίας, των καθηγητών και των κομμάτων.
Η ερώτηση δεν είναι ρητορική. Είναι μια κανονική ερώτηση που θέλει μια κανονική απάντηση. Κι επειδή οι κανονικές απαντήσεις που μπορεί να δοθούν είναι πολλές (κάποιοι θα πουν ότι τα πανεπιστήμια ανήκουν στους φορολογούμενους πολίτες, κάποιοι θα πουν στους φοιτητές, κάποιοι θα πουν στο καθηγητικό προσωπικό, κάποιοι θα πουν σε όλους αυτούς μαζί), υπάρχει ένας απλός τρόπος να δούμε ποια απάντηση είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αλλάξουμε λίγο την ερώτηση κρατώντας την ουσία της και να την κάνουμε «ποιος κάνει ό,τι θέλει στα ελληνικά πανεπιστήμια;» ή «ποιος έχει τη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στα ελληνικά πανεπιστήμια;». Στο κάτω-κάτω αυτός που κάνει ό,τι θέλει ή έχει τη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σε ένα μέρος, είναι συνήθως αυτός που του ανήκει.
Αν λοιπόν ρωτήσουμε «ποιος κάνει ό,τι θέλει ή έχει τη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στα ελληνικά πανεπιστήμια;», η απάντηση προκύπτει εύκολα: τα μέλη των κομματικών παρατάξεων και τα μέλη των συμμοριών των κουκουλοφόρων. Αυτοί είναι που ανενόχλητοι μπορούν να λερώσουν με τις αφίσες και τα πανό τους και τα σπρέι τους, να βανδαλίσουν, να καταστρέψουν, να καταλάβουν τους χώρους των πανεπιστημίων. Αυτοί είναι που μπορούν, εξίσου ανενόχλητοι, να απειλήσουν, να απαγάγουν, να χτίσουν στα γραφεία τους, να δείρουν καθηγητές αλλά και φοιτητές. Αυτοί είναι που μπορούν να διοργανώνουν πάρτι χωρίς κανέναν έλεγχο στα οικονομικά τους και, όταν το πάρτι τελειώσει, να γκρεμίζουν και μια υπό κατασκευή βιβλιοθήκη γιατί, δικαίως, φοβούνται ότι η γνώση απειλεί την κυριαρχία τους. Αυτοί είναι που αντιστέκονται ακόμα και με βία σε κάθε προσπάθεια να μοιάσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια στα πανεπιστήμια του προηγμένου κόσμου (αν και το χάλι με τις κομματικές παρατάξεις και τους κουκουλοφόρους δε νομίζω ότι υπάρχει σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο, οπουδήποτε).
Όλα αυτά φυσικά δεν τα κάνουν μόνοι τους. Έχουν βοήθεια. Πρώτα και πάνω από όλα από τα κόμματα για τα οποία είναι ό,τι για τη Μπαρτσελόνα η Μασία. Ειδικά τα κόμματα της αριστεράς προσφέρουν κάθε είδους κάλυψη, όχι μόνο στα επίσημα τσικό τους αλλά και στα μέλη των συμμοριών, υποστηρίζοντας τα ευθέως ή βρίσκοντας ελαφρυντικά για κάθε κλοπή πανεπιστημιακού χώρου (γιατί αυτό είναι η κατάληψη), καταστροφή ή βιαιοπραγία. Μετά είναι η βοήθεια του καθηγητικού κατεστημένου. Των καθηγητών που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα γιατί ξέρουν ότι οι αλλαγές θα τους συμπαρασύρουν. Των καθηγητών που στον 21ο αιώνα επιμένουν να πιπιλίζουν συνθήματα που ακόμα και τον 20ό ήταν γραφικά.
Με λίγα λόγια, τα πανεπιστήμια ανήκουν στις κομματικές παρατάξεις και τις συμμορίες των κουκουλοφόρων που κάνουν ό,τι θέλουν με τη βοήθεια κομμάτων και καθηγητών.
Μέχρι στιγμής δεν έχω αξιολογήσει, έχω μόνο περιγράψει. Και δεν ξέρω κι αν έχει νόημα να αξιολογήσω. Μπορώ μόνο να πω πως, αν εσείς αξιολογείτε αρνητικά την πραγματικότητα που περιγράφω, να ξέρετε ότι μπορεί να αλλάξει. Γιατί από την περιγραφή μου λείπει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι: αυτό των κυβερνήσεων που δέχονται τα πανεπιστήμια να ανήκουν στις κομματικές νεολαίες και τις συμμορίες των κουκουλοφόρων ή φαίνεται να προσπαθούν να αλλάξουν κάτι αλλά η προσπάθεια τους μοιάζει με απόπειρα να βαφτεί ένας μεγάλος μαντρότοιχος με πινελάκι σαν αυτό που τα παιδιά χρησιμοποιούν στις ακουαρέλες τους.
Γιατί, αν οι κυβερνήσεις θέλουν να αλλάξει η κατάσταση στα πανεπιστήμια, μπορούν με δύο απλές κινήσεις: α) επιτρέποντας την είσοδο στα πανεπιστήμια μόνο σε όσους έχουν δουλειά εκεί και β) αποβάλλοντας κάθε φοιτητή που βανδαλίζει, απειλεί ή βιαιοπραγεί και γενικά έχει συμπεριφορά που ταιριάζει καλύτερα σε συνδέσμους οργανωμένων οπαδών. Έτσι στις σχολές θα μείνουν μόνο όσοι φοιτητές είναι εκεί για να σπουδάσουν και όχι για να λύσουν τα αδιέξοδα της εφηβείας τους. Κι αυτοί με τη σειρά τους θα αναγκάσουν και τους καθηγητές που δεν είναι πολύ πρόθυμοι να κάνουν τη δουλειά τους. Την κανονική τους δουλειά και όχι την κομματική.
Βέβαια, μπορεί οι κυβερνήσεις να μη θέλουν να αλλάξει η κατάσταση και μπορεί κι εσείς που διαβάζετε να μη θέλετε να αλλάξει η κατάσταση. Στην περίπτωση αυτή απλώς σας παρακαλώ σταματήστε να υποκρίνεστε και να απορείτε γιατί στην Ελλάδα στον 21ο αιώνα η κατασκευή μιας βιβλιοθήκης σε πανεπιστήμιο απαιτεί αστυνομική προστασία. Και μπράβο σας.
15°
